Η ελευθερία και τα απολιθώματα

Οποιος επιχειρούσε να βάλει σε υποψήφιο της Ν.Δ. τους κανόνες που έχει βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στους νέους υποψηφίους του θα είχε εισπράξει λεμονόκουπες Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Φίλος από τα παλιά, ο οποίος πολιτεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε νομό της κεντρικής Ελλάδας και έχει να ανταγωνιστεί τοτέμ και θηρία του κόμματος, με μακρά προυπηρεσία στους… κοινωνικούς αγώνες, μου περιέγραφε τις προάλλες την εμπειρία του από τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος, όπως τον ζει από μέσα. 

Πριν από την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του κόμματος του ζήτησε να υπογράψει τον κώδικα δεοντολογίας, με τον οποίο δεσμεύονταν εκείνος και οι υπόλοιποι συνυποψήφιοί του για τα εξής: δεν θα τυπώσει αφίσα με το πρόσωπο και το όνομά του, δεν θα στείλει ομαδικά sms, δεν θα κάνει δικές του προεκλογικές συγκεντρώσεις σε πόλεις και χωριά, δεν θα τυπώσει ατομικό φυλάδιο και δεν θα προσλάβει κόσμο για να το διανείμει, δεν… δεν… 

Το μόνο που του επιτρέπεται είναι να μιλά με τους συνυποψηφίους του κόμματός του στις συγκεντρώσεις, καθιστός μπροστά από τα τραπεζάκια με τα παλαιομοδίτικα τραπεζομάντιλα, και να επισκέπτεται, επίσης με συνυποψηφίους, μαζικούς χώρους εργασίας. Ευτυχώς για εκείνον, από την απαγόρευση εξαιρούνται οι εμφανίσεις σε τηλεοπτικούς σταθμούς τοπικής και εθνικής εμβέλειας, και βεβαίως επιτρέπονται οι… βουβές περιοδείες σε λαϊκές κ.λπ. Χωρίς ομιλίες και μικρόφωνα. 

Μόνο χειραψίες και συστάσεις. Ο άνθρωπος απόρησε. Σόλο καμπάνια σε νέο υποψήφιο βουλευτή της Αριστεράς δεν επιτρέπεται. Από πάνω του βρίσκεται πάντοτε, άγρυπνος φρουρός, ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του κόμματος, ο οποίος είναι εντεταλμένος να διαφυλάσσει τη δεοντολογία – η οποία είναι, βεβαίως, πιο ελαστική και πιο χαλαρή για τα τοτέμ του κόμματος, τα οποία πολιτεύονται με τον ΣΥΡΙΖΑ από τα πέτρινα χρόνια του 3% και μπορούν να κάνουν καμιά παρασπονδία. Αμα είναι και υπουργοί… 

Η αφήγησή του σε κάποιο διάλειμμα της εκστρατείας ήταν αρκούντως διαφωτιστική, προκειμένου να κατανοήσω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε με δανεικούς ψηφοφόρους -κατά την έκφραση του ίδιου του πρωθυπουργού- και γιατί ποτέ δεν απέκτησε ιδιόκτητους ψηφοφόρους. Η απάντηση είναι απλή: Κατά τη διακυβέρνηση, το κόμμα αυτό παρέμεινε ένα κλειστό κλαμπ, σταλινικό απολίθωμα, ξένο στις κοινωνικές διεργασίες. Ποτέ δεν άνοιξε τις πόρτες του σε νέα κοινωνικά ρεύματα, ποτέ το στελεχιακό του δυναμικό δεν στοιχήθηκε με την εκλογική του βάση, όπως αυτή διαμορφώθηκε από το 2012 και εντεύθεν – οι άνθρωποι παρέμειναν κλεισμένοι στους εαυτούς τους. 

Δεν είναι έκπληξη, μετά ταύτα, το γεγονός ότι, ύστερα από επτά χρόνια διαρκούς ανόδου, δεν «έχτισαν» 10 στελέχη της προκοπής για να διεκδικήσουν με αξιώσεις τους τρεις μεγάλους δήμους. Δεν είναι έκπληξη ότι κατέληξαν σε επιλογές της προσκολλήσεως – «ο γνωστός», «του γνωστού» κ.λπ. «Τόσοι ήταν», για να θυμηθώ μια φράση του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη, που αγαπά ιδιαιτέρως ο πρωθυπουργός. Μετά την ανάλυση αυτή, δεν είναι έκπληξη ότι τα ποσοστά της Ν.Δ. επιστρέφουν στα πρό κρίσης επίπεδα. 

Η κεντροδεξιά παράταξη, παρά τα δεκάδες στραβά και ανάποδά της, παραμένει ένας κόσμος ελευθερίας. Δεν αναπαράγει τον εαυτό της, όπως η Αριστερά. Δεν διαμορφώνει τα ψηφοδέλτιά της για να εκλέγονται οι ίδιοι και οι ίδιοι. Και, βεβαίως, δεν λειτουργεί σταλινικά σε έναν ελεύθερο κόσμο. Οποιος επιχειρούσε να βάλει σε υποψήφιο της Ν.Δ. τους κανόνες που έχει βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στους νέους υποψηφίους του για να κάνουν προεκλογικό αγώνα θα είχε εισπράξει λεμονόκουπες! Δεν περνούν αυτά σε ένα φιλελεύθερο κόμμα, που έχει στους κόλπους του υποψηφίους με ένσημα και βιογραφικό. Με ρωτούν πολλοί νεοδημοκράτες τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις εκλογές – αν θα ξαναβγάλει τον κόσμο στους δρόμους, αν θα λειτουργήσει ως εμπρηστής της κοινωνικής ομαλότητας. Θεωρώ πως για τα επόμενα δύο χρόνια, πέρα από το να υπερασπίζει όποια «κληρονομιά» του στις κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνει. Πρέπει να αντιστοιχίσει το προσωπικό του κόμματός του με τη νέα εκλογική του βάση. Και αυτό προϋποθέτει αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Αν μπει στον πειρασμό να δυναμιτίσει την κοινωνική ειρήνη, θα επιστρέψει ταχέως στην περιοχή του 3%. Βεβαίως, μετά λόγου γνώσεως, ξέρουμε ότι απεχθάνεται τη συναίνεση (γι’ αυτό επιτρέπει στον Κυριάκο Μητσοτάκη να εκλέξει Πρόεδρο με 151 – για να μην ψηφίσουν Πρόεδρο μαζί), αλλά, εν πάση περιπτώσει, το αποτέλεσμα θα τον φέρει σε τέτοια κατάσταση, που στις προτεραιότητές του τα πρώτα δύο χρόνια δεν μπορεί να είναι η κατά μέτωπο σύγκρουση με τη Ν.Δ. Και αυτό είναι ένα δεδομένο που πρέπει να αξιολογήσει σωστά η από εδώ πλευρά. Η Κεντροδεξιά μπορεί να κερδίσει άφθονο ωφέλιμο, παραγωγικό πολιτικό χρόνο, αν αφήσει τον αντίπαλο να γλείψει τις πληγές του.

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα