Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

Οι συνθήκες υπό τις οποίες οι ελληνικές επιχειρήσεις θα μείνουν στη χώρα και θα λειτουργούν πιο ανταγωνιστικά

Από τον
ΓΙΑΝΝΗ Χ. ΚΟΥΡΙΑΝΝΙΔΗ*

Πρόσφατα έλαβα στο κινητό μου μια «χορηγούμενη» διαφήμιση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης που επιχειρεί να δελεάσει Eλληνες επιχειρηματίες ώστε να μεταφέρουν την έδρα της επιχείρησής τους στη Ρουμανία.

Η πρώτη αντίδρασή μου ήταν να τους στείλω μια δημόσια απάντηση υπό μορφή σχολίου, στην οποία θα έλεγα τα εξής: «Αν πιστεύετε ότι αποτελεί λύση η μείωση της επιχειρηματικότητας στην πατρίδα μας με τη μεταφορά κάποιων επιχειρήσεων στη Ρουμανία, ώστε να κερδίσουν περισσότερα χρήματα λίγοι επιχειρηματίες και να βρουν δουλειά κάποιες εκατοντάδες ή χιλιάδες Ρουμάνοι, μένοντας άνεργοι αντίστοιχοι Ελληνες, τότε ΟΚ. Αδειάστε μας τη γωνιά, ώστε να παραμείνουν στον τόπο μας μόνο αυτοί που τον πονάνε και θα αγωνιστούν για την παλινόρθωσή του».

Οι δεύτερες σκέψεις είναι πάντα πιο ώριμες. Δεν ξέρω αν είναι και πιο αποτελεσματικές από τις πρώτες, αλλά ίσως αξίζει να δώσουμε και σε αυτές μια ευκαιρία.

Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι κατηγορώντας κάποιους που αξιοποιούν την απελπισία των ανθρώπων για ίδιον όφελος είναι σαν να δέρνεις το σαμάρι αντί για τον γάιδαρο.

Εξάλλου, δεν είναι ούτε η πρώτη φορά ούτε η μοναδική περίπτωση που η δυστυχία των ανθρώπων γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Από το περίφημο «νερό του Καματερού» και την «αγία Αθανασία του Αιγάλεω», μέχρι τα μαντζούνια και τα φυλαχτά των επιτηδείων, οι έμποροι ελπίδων μετέρχονταν διαχρονικά διάφορα μέσα για την επίτευξη των στόχων τους, ενίοτε υπερβαίνοντας κατά πολύ τα όρια της νομιμότητας.

Στην προκειμένη περίπτωση, φυσικά, όλα γίνονται νομότυπα, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι υφίσταται ένα μεγάλο έλλειμμα πολιτικής ηθικής.

Κι αυτό, διότι ένα σοβαρό πολιτικό σύστημα θα φρόντιζε να είχε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση και την αξιοποίηση προγραμμάτων ενός στρατηγικού σχεδιασμού, που φυσικά θα περιελάμβανε και την πρόληψη καταστάσεων μιας οικονομικής κρίσης, κάτι που θα απέτρεπε και τη δημιουργία τέτοιων φαινομένων.

Η δραστηριοποίηση των πρωτογενών και δευτερογενών παραγωγικών δυνάμεων της χώρας μας, μέσα από την αξιοποίηση του γνωστικού αντικειμένου, χωρικά και ποιοτικά, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και τη διασύνδεση των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων με τις τοπικές κοινωνίες, θα δημιουργούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις όχι απλά για την παραμονή των επιχειρήσεων εντός των ορίων της χώρας μας, αλλά και για την ποιοτική ανταγωνιστικότητά τους με αυτές άλλων χωρών, γειτονικών και μη.

Και φυσικά, το παράπλευρο και μείζον όφελος από τη διαμόρφωση μιας τέτοιας πολιτικής θα αποτελούσε το σταμάτημα της «εγκεφαλικής αιμορραγίας» με τη μετανάστευση νέων Ελλήνων, κατά κανόνα υψηλού μορφωτικού επιπέδου.

Oλα αυτά, βεβαίως, ίσως να ακούγονται αιρετικά και αναχρονιστικά στους θιασώτες ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε και τον άνθρωπο πίσω από τους αριθμούς.

Τον άνθρωπο, όχι ως μια αδίστακτη μορφή εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου και του εργασιακού μόχθου, ούτε όμως και ως ένα καλοκουρδισμένο γρανάζι μιας απρόσωπης κολεκτίβας.

Αλλά τον άνθρωπο ως μέλος μιας εθνικής κοινωνίας, για την ταυτότητα και την ευημερία της οποίας αγωνίζεται και μοχθεί ατομικά και σκέφτεται συλλογικά.

Ψιλά γράμματα, ίσως, στην εποχή της πολιτικής ορθότητας και των ανοιχτών κοινωνιών, όπου η συλλογική αναγκαιότητα υποτάσσεται στο συμφέρον των ολίγων, ενώ και η προσχηματική υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων λιώνει μέσα στον χυλό της παγκοσμιοποίησης.

*Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
[email protected]

{{-PCOUNT-}}19{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα