Ο εκ των κορυφαίων στελεχών της Ν.Δ. Γιάννης Δημητροκάλλης περιγράφει μέσα από τις σελίδες τού «Ο ηγέτης μετά τον ηγέτη» άγνωστες στιγμές των πρωταγωνιστών αλλά και περιστατικά που σημάδεψαν την παράταξη
Επίκαιρο όσο ποτέ είναι για τη Ν.Δ. το βιβλίο του Γιάννη Δημητροκάλλη (ένα κορυφαίο στέλεχος της Ν.Δ. που ταυτίστηκε με την περίοδο Μητσοτάκη, αλλά η ιστορία του είχε ξεκινήσει από την εποχή Αβέρωφ) με τίτλο «Ο ηγέτης μετά τον ηγέτη» (εκδόσεις Μίλητος). Ενα βιβλίο-ντοκουμέντο που, όπως σημειώνεται στον πρόλογό του, δεν περιορίζεται σε ένα ταξίδι μνήμης στο ιστορικό παρελθόν της Ν.Δ., αλλά τεκμηριώνεται με 883 έγγραφα.
Βασικός άξονάς του είναι η περιγραφή του μετασχηματισμού της Ν.Δ. από ένα αρχηγικό κόμμα με οπαδούς σε ένα ανοιχτό κόμμα. Ο Γ. Δημητροκάλλης, ο οποίος ξεκίνησε την πορεία του ως πρόεδρος της Τοπικής Οργάνωσης Ν.Δ. Νάξου, θυμάται και καταγράφει πολλά.
Ξεχωρίζει ένα περιστατικό το 1981 με τον γνωστό τραγουδιστή Σταμάτη Κόκκοτα. Γράφει: «Μου είπε σε μια συνάντηση ότι η μητέρα του ήταν από το χωριό Μέλανες της Νάξου. Αυτό με βοήθησε να τον πείσω να έρθει να κάνει μια δωρεάν συναυλία στη Νάξο. Ο Γ. Γρατσίας, Ναξιώτης δικηγόρος φίλος του Κόκκοτα, μου επισήμανε ότι ήταν αδύνατο να ξυπνήσει το πρωί και να προλάβει το βαπόρι, αφού το πρόγραμμά του τελείωνε μετά τις δύο τη νύχτα. Ο μόνος σίγουρος τρόπος ήταν να τον παραλάβουμε από το κέντρο που τραγουδούσε και να τον πάμε κατευθείαν στο βαπόρι. Ετσι και έγινε…»
Θυμάται, επίσης, τις εποχές που τα πολιτικά πράγματα ήταν άγρια. Την προεκλογική περίοδο του 1981 αλλά και την εποχή της Προεδρίας Αβέρωφ. Για τον μεγάλο ευπατρίδη γράφει: «Υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος της Ν.Δ. που έβαλε από την αρχή της Προεδρίας του ως βασικό στόχο του την οργάνωση του κόμματος». Αναφέρει ότι ο Αβέρωφ με δικά του χρήματα κρατούσε όρθια τη Ν.Δ. ενώ οι «βαρόνοι» του κόμματος του έκαναν πόλεμο. Μιλά για το τυχαίο περιστατικό και το θράσος ενός οννεδίτη που τον έκανε να επιλέξει να σταθεί στο πλευρό του Μητσοτάκη, να γίνει μητσοτακικός -όπως λέει- και να μην προτιμήσει τον Στεφανόπουλο.
Γράφει για τον Μητσοτάκη: «Αλλαξε ο Πρόεδρος. Χάσαμε τον ευπατρίδη Ε. Αβέρωφ, αλλά είχαμε πλέον Πρόεδρο, έναν δυναμικό πολιτικό με εμπειρία δεκαετιών, ισάξιο με τον Ιδρυτή του Κόμματος και πιο “ψηλό” από τον Α. Παπανδρέου”. Σύνθημα της ανασύνταξης του κόμματος έγινε: “Κανένα χωριό χωρίς Τοπική Οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας”. Και έτσι έγινε».
Για τον Αντώνη Σαμαρά θυμάται: «Επειδή κάποιοι από τους Διαμερισματάρχες μου μιλούσαν για εμφάνιση “Σαμαρικών”, ρώτησα την κυρία Μπακογιάννη, εάν είναι εν γνώσει της ότι σχηματίζεται νέο εσωτερικό ρεύμα. Μου απήντησε, κατηγορώντας με ως καχύποπτο Ναξιώτη, ότι δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο διότι “ο Αντώνης είναι αδελφός”. Επειδή με πληροφορούσαν οι συνεργάτες μου ότι η προσπάθεια συνεχιζόταν, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο τον Πρόεδρο και του οποίου η απάντηση ήταν σαφής: “ο Αντώνης είναι σαν παιδί μου”».
«Από τη Νέα Δημοκρατία του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή στη μεγάλη δημοκρατική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη» είναι ο υπότιτλος του βιβλίου. Το ερώτημα είναι για την Κεντροδεξιά ποιος θα γράψει τις επόμενες σελίδες της ιστορίας της…
Η παραίτηση του Γ. Συμπιλίδη
Για το παρασκήνιο με τον Συμπιλίδη αναφέρει: «Στις 19-4-1988 εστάλη προς τις Οργανώσεις ένα έγγραφο του Γεν. Διευθυντού, με το οποίο υπενθύμιζε την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής να υποβάλουν παραίτηση, μέχρι τέλος Απριλίου 1988, όσα από τα μέλη των Προεδρείων των ΝΟΔΕ ήθελαν να επιδιώξουν υποψηφιότητα για τις επόμενες Εθνικές εκλογές. Και πράγματι, έτσι και έγινε, πλην μιας εξαίρεσης, που έμελλε να σταθεί μοιραία για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 1993. Ο μόνος υποψήφιος που διατήρησε μέχρι τέλους το κομματικό του αξίωμα, καταχρώμενος την καλοσύνη του Προέδρου, ήταν ο Πρόεδρος της Νομαρχιακής Οργάνωσης του Νομού Κιλκίς, ο Γ. Συμπιλίδης, η αποχώρηση του οποίου το 1993 από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. προκάλεσε την πτώση της Κυβέρνησης».
Νίκος Ελευθερόγλου
