ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

Στον δημόσιο βίο όλα έχουν ένα όριο. Ολα!

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου μάς έδωσε δύο νέα δεδομένα. Το πρώτο το έχουμε αναλύσει διεξοδικά από αυτήν εδώ τη θέση. Οι Ελληνες αμφισβητούν πλέον ανοικτά την Ευρώπη, τα αισθήματά τους δεν είναι δεδομένα όπως κάποτε. Θέλουν το ευρώ, αλλά μισούν τους ηγέτες του. Το δεύτερο νέο και σε αυτό θα σταθώ σήμερα είναι η συντριπτική ήττα της κυρίαρχης φιλοευρωπαϊκής σκέψης, όπως αυτή εκφράστηκε από κανάλια και κατεστημένους πολιτικούς. Επί μία ολόκληρη εβδομάδα τα κανάλια σφυροκοπούσαν τους πολίτες με τη φιλοευρωπαϊκή άποψη, χωρίς να παρουσιάζουν επαρκώς και ισομερώς -πλην ΕΡΤ- την αντιευρωπαϊκή άποψη. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε: Ο κόσμος εξαγριώθηκε από τον τρόπο που επιχειρήθηκε να του επιβληθεί άνωθεν το «ναι».

Ακόμη και άνθρωποι που το υποστήριξαν διαφώνησαν πλήρως με αυτή την καταιγίδα της αχρείαστης προπαγάνδας, η οποία οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: Το «όχι» ξεπέρασε κατά πολύ το 61%. Ο Τσίπρας επωφελήθηκε στη φάση εκείνη από την καθολική επίθεση που δέχθηκαν ο ίδιος και το κόμμα του από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Η Ιστορία, όμως, παίζει καμιά φορά περίεργα παιχνίδια. Το Μαξίμου αυτή την εποχή απολαμβάνει την επίθεση διαρκείας που εξαπολύουν ορισμένα συστημικά κανάλια κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Παναγιώτη Λαφαζάνη μέσα από τα τηλεοπτικά δελτία.

Ο Λαφαζάνης καταγγέλλεται ως «ανεπάγγελτος» και η Ζωή ως αντίγραφο του δικτάτορα της Βορείου Κορέας Κιμ Ιλ Σουνγκ, με φωτομοντάζ μάλιστα. Μη νομίσετε ότι σκοπεύω να τους υπερασπιστώ, θα ήταν άλλωστε παράδοξο για εμένα. Ο Λαφαζάνης απεδείχθη ότι είχε κρυφή ατζέντα δραχμής, η Κωνσταντοπούλου απεδείχθη στην πράξη με διαφορά η χειρότερη πρόεδρος του Κοινοβουλίου από τη Μεταπολίτευση, πρωταγωνίστησε δε σε πρωτοφανή πολιτειακή σύγκρουση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό λίγο πριν κλείσει η Βουλή.

Ωστόσο, δεν μπορώ να μη σημειώσω τη ριζική διαφωνία μου με τον τρόπο που επιτίθενται και στους δύο κατεστημένοι τηλεοπτικοί σταθμοί. Τρόπο που δείχνει ότι κάποιοι δεν σέβονται τις τηλεοπτικές συχνότητες ως δημόσιο αγαθό. Κάποιοι άνθρωποι δώσαμε μάχη στα νιάτα μας για να απαλλαγούμε από την ΕΡΤ του Μαρούδα, η οποία αναμείγνυε το ρεπορτάζ με το σχόλιο.

Το να βλέπουμε αυτή την παλαιά ΕΡΤ να επανέρχεται μεταμφιεσμένη σε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς αυτό ξεπερνά και τη χειρότερη φαντασία μας. Πόσο μάλλον δε που αυτοί που επιτίθενται σε αυτά τα δύο αμφιλεγόμενα πρόσωπα του δημόσιου βίου δεν καταλαβαίνουν ότι στην πραγματικότητα αντί να τους κάνουν κακό, όπως νομίζουν, μετατρέπονται ακουσίως σε χορηγούς επικοινωνίας τους. Πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουμε: Στον δημόσιο βίο όλα έχουν ένα όριο. Ολα!

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα