•Μια πραγματική εφιαλτική απειλή (πέρα από τη φαντασία) για την Ελλάδα
•Πυρηνικά όπλα και βαλλιστικοί πύραυλοι με ημισέληνο
•Δισεκατομμύρια για υψηλή τεχνολογία και δορυφόρους που σκανάρουν τα πάντα: Θα μπορούν να καταστρέψουν οποιοδήποτε αντικείμενο (μεγαλύτερο των 30 cm) στο Αιγαίο από απόσταση 2.500 χιλιομέτρων!
•Η ενδεχόμενη σύρραξη με τη Ρωσία του Πούτιν και ο ρόλος της Ουάσινγκτον
Ανάλυση από
ειδικό συνεργάτη
Ο αυτοχρισθείς σουλτάνος της υπό ανασύσταση οθωμανικής αυτοκρατορίας χτίζει παλάτι 1.000 δωματίων. Επικεντρώνει όλες τις δυνάμεις του στον σχεδιασμό, στη δρομολόγηση και την ολοκλήρωση μεγαλεπήβολων έργων συμβολικού και ουσιαστικού χαρακτήρα. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ζει στον 21ο αιώνα και θέλει διακαώς να βιώσει την αίγλη και την αίσθηση της απόλυτης εξουσίας που «αφιόνιζαν» τους σουλτάνους από την εποχή του Μωάμεθ Β’. Γι’ αυτόν τον σκοπό δεν διστάζει να καταπατήσει οτιδήποτε στη Δύση θεωρείται πολύτιμο και μη διαπραγματεύσιμο.
Οι συμφωνίες γίνονται για να παραβιάζονται. Οι συμμαχίες για να σπάνε. Οι δημοσιογράφοι μπορούν ελεύθερα να ασκούν το λειτούργημά τους, αρκεί να τον εγκωμιάζουν. Οι δικαστές ορίζονται για να τον υπηρετούν. Το Ισλαμικό Κράτος λειτουργεί σαν το υποσυνείδητο του φανατισμένου ισλαμιστή μονάρχη. Οι χριστιανοί της Συρίας, της Τουρκίας και της ευρύτερης περιοχής δεν είναι μειονότητα που πρέπει να απολαμβάνει τα δικαιώματα που προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο, αλλά «ενοχλήσεις», τις οποίες πρέπει κάποιος να εξαφανίσει. Η Ρωσία είναι μια υπερδύναμη, την οποία πρέπει να νικήσει. Το Ισραήλ κράτος που πρέπει να ταπεινώσει. Η Ελλάδα μια επαρχία της οθωμανικής αυτοκρατορίας που πρέπει να «επανασυγκολληθεί».
Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένας αμήχανος, παρηκμασμένος, ανασφαλής και υδροκέφαλος οργανισμός που οφείλει να πληρώνει χαράτσι, για να μην την «πλημμυρίσει» με φανατικούς μουσουλμάνους – κάτι που ήδη κάνει και δεν έχει σκοπό να σταματήσει ούτε λεπτό. Ακόμη και η Αμερική είναι υπερδύναμη, η οποία πρέπει να κάμψει το γόνυ της ενώπιον του πολυχρονεμένου σουλτάνου της επανιδρυμένης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτό δεν μπορεί να καταστεί εφικτό δίχως την ισχύ των όπλων, την ανάπτυξη της στρατιωτικής βιομηχανίας και την απόκτηση πυρηνικής ισχύος. Αυτό είναι το δισκοπότηρο που ποθεί να αποκτήσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Πυρηνικά όπλα και βαλλιστικοί πύραυλοι. Είναι κοντά και ακολουθεί η περιγραφή της μεθόδου που ακολουθεί μέχρι την επίτευξη του τελικού σκοπού, έως την ημέρα που κανείς δεν θα τολμά και δεν θα μπορεί να του πει «όχι».
Η (πρόσφατη) κρίση με τη Ρωσία και οι τρεις κατασκοπευτικοί δορυφόροι
Θα μπορεί να χτυπάει στόχο 30 εκ. από απόσταση 2.500 χλμ.!
Η πρόσφατη ρωσοτουρκική κρίση και η άτακτη υποχώρηση και ταπείνωση της Τουρκίας, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο της αντιπαράθεσης, εύλογα έχουν δημιουργήσει στην τουρκική ηγεσία το ερώτημα εάν η χώρα θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί με μια υπερδύναμη. Η θετική απάντηση στο ερώτημα προϋποθέτει τη λογική θέση ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αποτρέψει τη ρωσική πολιτική, εάν και αυτή κατείχε πυρηνικά και βαλλιστικά όπλα.
Πριν απαντηθεί το ερώτημα εάν η Τουρκία είναι σε θέση να κατασκευάσει μια πυρηνική εκρηκτική συσκευή και να απειλήσει τη Ρωσία με ισοδύναμη πυραυλική και βαλλιστική τεχνολογία, θα πρέπει να διερευνηθούν οι τεχνολογικές δυνατότητες και η πολιτική βούλησή της για την απόκτηση τέτοιων όπλων, καθώς και η θέση της Δύσης σε μια νέα κατάσταση, την οποία ένα τέτοιο εγχείρημα θα διαμόρφωνε.
Στρατηγική επιλογή της Τουρκίας από τη δεκαετία του ’70 υπήρξε η βιομηχανική ανάπτυξη μέσω της αμυντικής βιομηχανίας, η οποία υποστηρίζεται από δύο φορείς: Την υπηρεσία προώθησης και συντονισμού της επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας στη χώρα (TUBITAK) και την επιτροπή αμυντικής βιομηχανίας (SSIK). Αυτοί οι δύο φορείς ελέγχονται, συντονίζονται και λογοδοτούν απευθείας στο πρωθυπουργικό γραφείο. Επίσης, από τη δεκαετία του ’70 είχαν δημοσιευτεί στον διεθνή Τύπο ειδήσεις και αναλύσεις σχετικά με το ότι στην Τουρκία υπήρχε η πολιτική βούληση να αποκτήσει η χώρα πυρηνική τεχνολογία με απώτερο σκοπό την κατασκευή κάποιου πυρηνικού εκρηκτικού όπλου.
Είχε προηγηθεί η τεκμηριωμένη προσπάθειά της για την απόκτηση ενός ειδικού τύπου πυροκροτητή από τη διεθνή αγορά μέσω μιας αλυσίδας εταιριών τουρκικών συμφερόντων, που δραστηριοποιούνταν για τον σκοπό αυτό στις κυριότερες τεχνολογικές πρωτεύουσες.
Εθνικό σχέδιο
Επιπροσθέτως, από το 2000 η Τουρκία έχει εκπονήσει το εθνικό σχέδιο έρευνας και τεχνολογίας, στο οποίο συμμετέχουν χιλιάδες επιστήμονες, ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια με σκοπό την υποστήριξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. Η ποιοτική βελτίωση των παραγόμενων βιομηχανικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας επέτρεψε σήμερα το 48% των τουρκικών αμυντικών αναγκών να καλύπτεται από τις εγχώριες βιομηχανίες, με την αντίστοιχη βεβαίως υποστήριξη από τα εθνικά ερευνητικά κέντρα του TUBITAK, και με στόχο να καλύψουν το 100% των αναγκών της χώρας τα επόμενα 15 χρόνια. Αυτό το επιτυχές μοντέλο συντονισμού μεταξύ επιστημονικής έρευνας, επενδύσεων και μεταφοράς τεχνολογίας απέδωσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα οι εξαγωγές των τουρκικών αμυντικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας να πλησιάζουν το 1 δισ. δολάρια τον χρόνο.
Η εκτόξευση
Τον Δεκέμβριο του 2012 εκτοξεύθηκε ο δεύτερος τουρκικός κατασκοπευτικός δορυφόρος Göktürk 2, ο οποίος φωτογραφίζει κάθε σπιθαμή της χώρας μας με διακριτική ικανότητα 80 εκατοστών του μέτρου 95 φορές την ημέρα. Τα δεδομένα μεταδίδονται κωδικοποιημένα για επεξεργασία σε κατάλληλο ερευνητικό κέντρο στην Αγκυρα. Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι ο δορυφόρος κατασκευάστηκε στην Τουρκία κατά 80% με εγχώρια τεχνολογία, ενώ ο νέος κατασκοπευτικός δορυφόρος Göktürk 3 αναμένεται να ολοκληρωθεί κατά 95% από την εγχώρια τουρκική τεχνολογία και βιομηχανία. Το γεγονός αυτό, αν συνδυαστεί με την αλματώδη ανάπτυξη της τουρκικής βαλλιστικής και πυραυλικής τεχνολογίας, συνεπάγεται ότι σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης με την Ελλάδα η Τουρκία θα είναι σε θέση να καταστρέψει οποιονδήποτε στόχο που θα κινείται στο Αιγαίο με μέγεθος μεγαλύτερο από 30 εκατοστά από πυραυλικές βάσεις που θα απέχουν έως και 2.500 χλμ. από τον στόχο.
Στο πλαίσιο της στρατηγικής επιλογής της Τουρκίας για την ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας της συνεδρίασε υπό τον Τούρκο πρωθυπουργό στις 4 Ιανουαρίου 2013 η εκτελεστική επιτροπή αμυντικής βιομηχανίας. Στη συνεδρίαση συμμετείχαν ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Ε.Δ. στρατηγός Necdet Özel, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας İsmet Yılmaz και σύμβουλοι από σχετικές υπηρεσίες. Στο επίκεντρο της συζήτησης, η οποία διήρκεσε πέντε ώρες, βρέθηκαν το αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς και η στρατηγική επιλογή για ανάπτυξη βαλλιστικής πυραυλικής τεχνολογίας με τη δημιουργία πυραυλικού ερευνητικού κέντρου, και αποφασίστηκε να διεξαχθούν συνομιλίες με τη Roketsan για το σύστημα εκτόξευσης δορυφόρων.
Οι (υπαρκτές) προϋποθέσεις για κατασκευή βόμβας
Αναφέρθηκε επίσης ότι αποφασίστηκε να υπογραφεί συμβόλαιο για την κατασκευή άλλων έξι πολεμικών πλοίων στα τουρκικά ναυπηγεία στο πλαίσιο του σχεδίου «MİLGEM», ενώ θεωρείται σίγουρη η ανάθεση ναυπήγησης του πρώτου τουρκικού ελικοπτεροφόρου, προϋπολογισμού 3 δισ. ευρώ, σε ένα από τα τρία τουρκικά ναυπηγεία που διεκδικούν το έργο. Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, σύντομα θα ξεκινήσουν οι εργασίες για τον δορυφόρο Göktürk 3 μετά τον Göktürk 2. Μια άλλη σημαντική απόφαση που έλαβε η εκτελεστική επιτροπή ήταν ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη τουρκικών ελικοπτέρων γενικής χρήσης (Özgün). Αποφασίστηκε, τέλος, η υπογραφή συμβολαίου με τη Havelsan για το τουρκικό σύστημα ραντάρ επιτήρησης ακτών και τη μεταφορά της σχετικής τεχνογνωσίας στις εγχώριες βιομηχανίες. Με παράλληλες εντυπωσιακές κινήσεις αναμένεται η Τουρκία να παρουσιάσει το μαχητικό αεροσκάφος της το 2017, ενώ αιφνιδιαστικά τον Αύγουστο του 2012 έγινε η πρώτη επίσημη παρουσίαση του εγχώριου άρματος μάχης Altay, που κατασκευάστηκε από το εργοστάσιο Otokar, στην περιοχή Arifiye της περιφέρειας Sakarya. Το εργοστάσιο παραγωγής, το οποίο θα αναπτυχθεί περαιτέρω, θεωρείται ένα από τα πιο σύγχρονα στον κόσμο, αφού περιέχει κέντρο δοκιμών και δυναμομέτρησης, καθώς και ειδική πίστα για τα άρματα μάχης. Η Τουρκία, ενώ τη δεκαετία του ’70 υστερούσε σημαντικά έναντι της Ελλάδας στους οικονομικούς, τους επιστημονικούς και τους τεχνολογικούς δείκτες, σήμερα εξελίσσεται σταδιακά σε έναν επιστημονικό, τεχνολογικό και βιομηχανικό γίγαντα.
Οι αναλύσεις
Επί τη βάσει των αναλύσεων του διεθνούς οργανισμού ατομικής ενέργειας, μια χώρα μπορεί να κατασκευάσει μια εκρηκτική πυρηνική μηχανή εάν, πρώτον, μπορεί να αποκτήσει το σχάσιμο υλικό, ουράνιο ή πλουτώνιο, δεύτερον, εάν διαθέτει αυτοκινητοβιομηχανία ή αεροπορική βιομηχανία καθώς και προηγμένη χημική και ηλεκτρονική βιομηχανία, και τέλος, αν είναι ικανή για την επαρκή διαχείριση υψηλής τεχνολογίας.
Η ύπαρξη αυτοκινητοβιομηχανίας και αεροπορικής βιομηχανίας μπορεί να προσφέρει σε μια χώρα τη δυνατότητα να κατασκευάσει τους φυγοκεντρικούς διαχωριστές που απαιτούνται για τον διαχωρισμό των ισοτόπων του ουρανίου. Οι φυγοκεντρικοί διαχωριστές δεν είναι παρά μηχανές ομοιάζουσες με τις τουρμπίνες των αεροσκαφών, περιστρεφόμενες όμως με μεγαλύτερες ταχύτητες. Οι απαιτήσεις εδώ έχουν να κάνουν με την ικανότητα ζυγοστάθμισης της μηχανής και την απόκτηση ειδικών ένσφαιρων περιστροφέων (ρουλεμάν), με προδιαγραφές καλύτερες από αυτές που απαιτούνται για την αεροπορική βιομηχανία. Συνεπώς, τη στιγμή που η Τουρκία κατασκευάζει τους στροβιλοκινητήρες του εγχωρίως παραγομένου πολεμικού ελικοπτέρου Τ-129, δυνητικά έχει αυτή την τεχνολογική ικανότητα.
Επίσης, η προηγμένη χημική βιομηχανία πλαστικών μπορεί να ικανοποιήσει τις τεχνολογικές απαιτήσεις παραγωγής ενώσεων του ουρανίου, οι οποίες θα πρέπει να φυγοκεντριστούν ώστε να επιτευχθεί ο διαχωρισμός των ισοτόπων του ουρανίου.
Οσον αφορά την ηλεκτρονική βιομηχανία, ήδη η Τουρκία δεν διαθέτει μόνο βιομηχανίες κατασκευής radar και συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (ASESLAN), αλλά προσφάτως εγκαινίασε και εργοστάσιο παραγωγής ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων στην Αγκυρα (microchip). Συνεπώς η τεχνολογική ικανότητα της Τουρκίας ικανοποιεί και αυτό το κριτήριο.
Συναρμολόγηση μέσα σε έξι μήνες
Αναφορικά με την πυραυλική και τη βαλλιστική τεχνολογία που απαιτούνται ώστε η χώρα να μπορεί να μεταφέρει ένα πυρηνικό όπλο σε μεγάλες αποστάσεις, θα πρέπει να τονιστεί ότι σε γενικές γραμμές η πυραυλική τεχνολογία απαιτεί μεγαλύτερη τεχνολογική ικανότητα συγκρινόμενη με την πυρηνική. Η Τουρκία σήμερα είναι κατασκευαστής πυραύλων ακριβείας μέσου βεληνεκούς (YILDIRIM) ή και πυραύλων τύπου Tomahawk (Soam), και έχει εκπονήσει εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την απόκτηση βαλλιστικής τεχνολογία πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, με σκοπό τα 100 χρόνια της νίκης εναντίον των Ελλήνων το 2022 να σηματοδοτηθούν με την εκτόξευση πυραύλου στο Διάστημα.
Συνεπώς, η Τουρκία διαθέτει αρκετή τεχνογνωσία διαχείρισης τεχνολογίας και ικανοποιεί και το τελευταίο τεχνολογικό κριτήριο. Επιπροσθέτως, η στρατηγική συμμαχία της με το Πακιστάν τής έχει δώσει τη δυνατότητα να έχει άμεση πρόσβαση στις επιμέρους τεχνικές λεπτομέρειες. Ετσι, η Τουρκία διαθέτει τις επιμέρους τεχνολογίες και την τεχνογνωσία που απαιτούνται για την απόκτηση πυρηνικών και βαλλιστικών όπλων, τα οποία μπορεί να συναρμολογήσει μέσα σε μόλις έξι μήνες.
Το δεύτερο ερώτημα σχετίζεται με τη θέση της Δύσης στην προσπάθεια της Τουρκίας για την απόκτηση στρατηγικών όπλων που θα της επιτρέψουν να μπει στη λέσχη των υπερδυνάμεων. Σήμερα η τουρκική αμυντική βιομηχανία εξάγει σε διάφορες χώρες αμυντικό εξοπλισμό αξίας περίπου 2 δισ. ευρώ τον χρόνο, με τάση διπλασιασμού ανά έτος. Αυτό το ποσό προφανώς αφαιρείται από το σύνολο των πωλήσεων της συτικής βιομηχανίας και μάλλον οι συτικές χώρες δεν είναι διατεθειμένες να ανεχτούν ακόμη έναν ανταγωνιστή στο παγκόσμιο πεδίο των αμυντικών εξοπλισμών.
Επίσης, η απόκτηση από την Τουρκία στρατηγικών όπλων που θα την εντάξει στη λέσχη των υπερδυνάμεων αποτελεί έναν διαρκή εφιάλτη για πολλές χώρες και τη Ρωσία. Είναι, λοιπόν, πιθανόν -με αφορμή την κρίση στη Συρία και εκμεταλλευόμενοι τα λάθη της Αγκυρας- οι δυτικές χώρες σε συνεννόηση με τη Ρωσία να ενθαρρύνουν έναν ρωσοτουρκικό πόλεμο, με σκοπό την καταστροφή της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας μέσω αποφασιστικών πληγμάτων, τα οποία θα γυρίσουν τη χώρα πίσω στη δεκαετία του ’80. Μια τέτοια εξέλιξη, βεβαίως, θα περιλαμβάνει ανταλλάγματα προς τα δυτικά, εις βάρος της χώρας μας, για να δώσουν στον τουρκικό λαό την ικανοποίηση μιας εύκολης νίκης.
