Ο υπεύθυνος του υπ. Οικονομικών για την ιδιωτικοποίηση του αερολιμένα Δ. Δημητρίου, σε δύο offshore (!) με τον Στ. Παπασταύρου
Νέα αδιανόητη διαπλοκή κρατικών αξιωματούχων και ιδιωτικών συμφερόντων, με πρωτοφανή ασυμβίβαστα ταυτόχρονης κατοχής θέσεων σε κρίσιμα δημόσια πόστα και υπεράκτιες εταιρίες στον Παναμά, φέρνει στο φως η έρευνα της «δημοκρατίας».
Σύμφωνα με επίσημα έγγραφα (πέραν αυτών που δημοσιοποιήθηκαν χθες διεθνώς από το ερευνητικό ινστιτούτο ICIJ με τα Panama Papers), ο υπεύθυνος του υπουργείου Οικονομικών για την ιδιωτικοποίηση του «φιλέτου» του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, ο κ. Δημήτρης Δημητρίου, συμμετείχε σε δύο offshore εταιρίες στη 
μακρινή χώρα της κεντρικής Αμερικής. Στις ίδιες εταιρίες, με τις ονομασίες Diman και Green Shamrock, συμμετείχε και ο στενός σύμβουλος του Αντ. Σαμαρά (και έχων το γενικό πρόσταγμα επί των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και επί των θεμάτων ιδιωτικοποιήσεων) Σταύρος Παπασταύρου.
Πρόκειται για σκάνδαλο μεγατόνων, καθώς δύο εκπρόσωποι των ίδιων offshore εταιριών, αφενός, είχαν τη δυνατότητα ανάμειξης σε συμβόλαια αξίας πολλών εκατομμυρίων και διεθνούς ενδιαφέροντος και, αφετέρου, είχαν σχέση ελεγκτή – ελεγχόμενου (γραφείο πρωθυπουργού και Γενική Γραμματεία του υπουργείου Οικονομικών). Επίσης, πρόκειται για τη δεύτερη υπόθεση μέγιστης οικονομικής σημασίας -μετά τη «λίστα Λαγκάρντ»-, στην οποία ο πρώην πρωθυπουργός είτε κάλυπτε στενούς συνεργάτες του είτε (επίσης μεμπτό για τον ίδιο) αυτοί λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα πίσω από την πλάτη του και στο όνομά του.
Σύμφωνα με τα έγγραφα που έχει στη διάθεσή της η «δ» και βάσει ειδικής έρευνας που αγγίζει και άλλες offshore, το ιστορικό της περίεργης αυτής υπόθεσης διαπλοκής είναι το εξής:
1. Στις 25 Νοεμβρίου 2005 (δηλαδή την ίδια εποχή που ο κ. Παπασταύρου έκλεινε έναν λογαριασμό του στην HSBC Γενεύης και, λίγο μετά, άνοιγε άλλον στην ίδια τράπεζα, όπως αποκαλύφθηκε από τη «λίστα Λαγκάρντ») ιδρύονται οι εταιρίες Diman Foundation και Green Shamrock Foundation. Εκτός από τον κ. Παπασταύρου, στο διοικητικό συμβούλιο των δύο εταιριών συμμετέχουν και οι κ. Πρόδρομος Πατούνης και Αλέξανδρος Πετρίδης.
2. Στις 12 Μαρτίου 2009 γίνεται τροποποίηση των καταστατικών και των δύο εταιριών, ώστε -μαζί με τους τρεις προαναφερθέντες- να συμμετάσχει στα διοικητικά συμβούλια και ο κ. Δημήτρης Δημητρίου. Τα τέσσερα μέλη της νέας σύνθεσης των Δ.Σ. Φέρεται ότι έχουν συναντηθεί περίπου έναν μήνα νωρίτερα, στις 16 Φεβρουαρίου 2009, στη Γενεύη προς συζήτηση του θέματος και λήψη αποφάσεων. Παραμένει άγνωστο, προς το παρόν, αν ο κ. Δημητρίου συμμετείχε στις δύο εταιρίες ως «αυτόνομος» επιχειρηματίας (ως φυσικό πρόσωπο ή με την εταιρία του Δ. Δημητρίου Α.Ε.) ή ως εκπρόσωπος τρίτου επενδυτή.
3. Στις 6 Φεβρουαρίου 2012 (δηλαδή επί κυβέρνησης Παπαδήμου) ο κ. Δημητρίου προσλαμβάνεται με σύμβαση ορισμένου χρόνου σε θέση ειδικού συμβούλου στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας. Προϊστάμενός του ήταν ο γενικός γραμματέας Αβραάμ Γούναρης, που θεωρείται πρόσωπο εμπιστοσύνης του τότε προέδρου της Ν.Δ. (στήριζε την κυβέρνηση Παπαδήμου) Αντ. Σαμαρά. Οι συμβάσεις του κ. Δημητρίου θα ανανεωθούν, αργότερα, έως τις αρχές του 2013.
4. Στις 12 Μαρτίου 2013, με απόφαση που υπογράφει ο τότε υπουργός Οικονομικών (και νυν διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος) Γιάννης Στουρνάρας, ο κ. Δημητρίου αναβαθμίζεται, οριζόμενος «προϊστάμενος του Γραφείου Ελληνικού της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας του υπουργείου Οικονομικών επί θητεία διάρκειας
τριών (3) ετών με δυνατότητα ισόχρονης ανανέωσης». Είναι πολιτικά αυτονόητο ότι στη σημαντική αυτή θέση, που επόπτευε το ΤΑΙΠΕΔ και αποτελούσε τη γέφυρά του με το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών, ο κ. Δημητρίου μπορούσε να διοριστεί μόνον μετά την προσωπική έγκριση του τότε πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά. Το σημαντικό, που μένει να αποδειχθεί, είναι αν ο κ. Δημητρίου επόπτευε για λογαριασμό του Μαξίμου τη μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση της Ελλάδας (και μια από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης) ως προσωπική επιλογή του κ. Σαμαρά ή ως πρόσωπο που υποδείχθηκε από τον κ. Παπασταύρου ή και τα δύο. Σε επίπεδο πολιτικών ευθυνών, έκθετος είναι, ασφαλώς, ο κ. Σαμαράς, που είτε γνώριζε τη δράση των δύο «Παναμέζων» είτε έπεσε θύμα τους.
5. Το φθινόπωρο και στις αρχές του χειμώνα του 2014 σημειώνονται σοβαρότατες και περίεργες εξελίξεις που συμπίπτουν με την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού και την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά λόγω της μη εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 και εν μέσω κυβερνητικής κρίσης (είχε προκληθεί από την αποτυχημένη συνάντηση Σαμαρά – Μέρκελ και την παραίτηση του Ελληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο Παν. Ζωγράφου) ο κ. Παπασταύρου σπεύδει να συναντηθεί με τον κ. Δημητρίου και τα άλλα μέλη των Δ.Σ. των δύο offshore, αποφασίζοντας τη λύση των εταιριών. Κατά περίεργο τρόπο η εν Αθήναις απόφασή τους υλοποιείται στον Παναμά σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου 2014, και αφού προηγουμένως έχει μεσολαβήσει η ολοκλήρωση του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού στις αρχές Οκτωβρίου.
Σε συνέχεια όλων των παραπάνω αλυσιδωτών εξελίξεων, είναι ενδεικτικό πως ο κ. Δημητρίου, με νέα απόφαση του τότε Μαξίμου, αναβαθμίζεται σε άλλη θέση ευρύτερου ενδιαφέροντος, απ’ όπου θα χειριζόταν περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις αν μακροημέρευε η κυβέρνηση Σαμαρά. Στις 29 Δεκεμβρίου 2014, δηλαδή ανήμερα της αποτυχημένης τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και της προκήρυξης πρόωρων εκλογών για τις 25 Ιανουαρίου 2015, ο κ. Δημητρίου διορίζεται πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου, της ΕΤΑΔ Α.Ε. Στη θέση αυτή θα παραμείνει και τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς έως τώρα να έχει γίνει γνωστό αν συμμετείχε σε άλλες offshore αυτήν την περίοδο.
Τι κάνουν ο πρώην αλλά και ο νυν πρόεδροι της Ν.Δ.;
Οπως σημείωνε και προχθές η «κυριακάτικη δημοκρατία», επανερχόμαστε ξανά και ξανά στην υπόθεση Παπασταύρου (κάθε φορά με νέα και πιο εκπληκτικά στοιχεία) επειδή δεν έχει υπάρξει παρόμοια περίπτωση στην πολιτική ζωή του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες!
Μέχρι προ μηνών όλοι πιστεύαμε ότι το ασυμβίβαστο ήταν να διοικεί το Μαξίμου ο εκ των πρωταγωνιστών της «λίστας Λαγκάρντ» που ήλεγχε ή διαχειριζόταν άνω του 50% των καταθέσεων σε αυτήν. Προ εβδομάδος μάθαμε ότι (αν και δήλωνε πως όλα συνέβησαν στο μακρινό παρελθόν) συμμετείχε στην παναμέζικη εταιρία Aisios έως και τις 11 Απριλίου 2016, δηλαδή μία εβδομάδα μετά την αποκάλυψη των πρώτων Panama Papers. Σήμερα πληροφορούμαστε ότι, μαζί με τον κ. Δημητρίου, συμμετείχαν σε δύο offshore και διαχειρίζονταν την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού. Αύριο ποιος ξέρει τι άλλο θα αποκαλυφθεί.
Ευρισκόμενος σε δεινή νομική θέση, ο κ. Παπασταύρου δικαιούται πια να πιαστεί από οπουδήποτε για να υπερασπίσει τον εαυτό του. Αντίθετα, δεν έχει κανένα δικαίωμα να ταλαιπωρεί τη Ν.Δ. και την ιδέα των (νόμιμων και διαφανών) ιδιωτικοποιήσεων που χρειάζεται ο τόπος.
Ο κ. Σαμαράς, που τηρεί ένοχη σιωπή από τον Μάρτιο του 2015 (όταν αναφώνησε το ιστορικό «μακάρι να είχαμε 10 Παπασταύρου»), συνειδητοποιεί τι συνέβαινε στο Μαξίμου με τις offshore; Ο δε Κυρ. Μητσοτάκης, που στις 15 Απριλίου 2016 παρασύρθηκε και υπερασπίστηκε στη Βουλή τον κ. Παπασταύρου, δεν πρέπει να προστατεύσει τα συμφέροντα της Ν.Δ. από τον αμαρτωλό σύμβουλο;
