Φτάνουν οι κραυγές της δεκαετίας του ’80

Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ρετρό. Για πολλούς του σταρ σύστεμ της κομματικής υπερδομής, ακόμη και γι’ αυτούς που δεν δέσποζαν ως πρόσωπα ή ως δομές την εποχή του δικομματικού παλαιοκομματισμού, η Ιστορία μοιάζει να έχει απομείνει ακίνητη. Κι όμως οι συνθήκες, η γεωπολιτική συγκυρία και, φυσικά, η πραγματικότητα που χαρακτηρίζει την Ελλάδα της χρεοκοπίας δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο.

Η πολιτική επιχειρηματολογία, περισσότερο του παρασκηνίου παρά του προσκηνίου, δείχνει και τον αστείο τρόπο με τον οποίο μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου συνεχίζει να σκέφτεται. Στην περίπτωση που το κόμμα τους επικρατεί στις εκλογές, ο λαός είναι ώριμος, μαχητικός και ξέρει τι κάνει. Στην περίπτωση, αντίθετα, που το κόμμα τους δεν έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα στις εκλογές, ο λαός είναι «λάθος». Δεν βλέπει το συμφέρον του, δεν αντιλαμβάνεται τι πρέπει να γίνει, είναι «πολιτικά αναλφάβητος» ως προς τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν.

Τους πολιτικούς, στη μεγάλη πλειονότητά τους, δεν τους αφορά ούτε καν η έννοια των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, που μέσα από την ίδια την πραγματικότητα των τελευταίων δύο δεκαετιών είναι συνυφασμένες με καταστροφές εισοδημάτων, μείωση δυνατότητας εργασίας, αύξηση τω φόρων και, σε κάθε περίπτωση, χρεοκοπία. Επίσης, τα επονομαζόμενα «deals» των ιδιωτικοποιήσεων αποβαίνουν εξαρχής εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Οι πολιτικοί, ειδικά όσοι κατά καιρούς εμπλέκονται ως υπουργοί στην εκτελεστική εξουσία ή οι άλλοι, που δίνουν στο Κοινοβούλιο ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις, δεν κατανοούν ότι ο ρόλος τους δεν είναι μεταπρατικός υπέρ εγχώριων ή πολυεθνικών συμφερόντων, αλλά υπέρ των οικονομικών συμφερόντων εν συνόλω των Ελλήνων.

Πραγματοποιούν λοιπόν ιδιωτικοποιήσεις ή αντίστοιχα, στο παρελθόν, τα χρόνια διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, «κοινωνικοποιήσεις» ή «κρατικοποιήσεις» υπέρ επιχειρηματιών ή του ατομικού τους συμφέροντος. Η Αριστερά δείχνει να σκέφτεται τάχα κρατικιστικά, όπως την εποχή των μπολσεβίκων, απαλλοτριώνοντας ιδιωτικές περιουσίες και διαχειριζόμενη τη δημόσια υπέρ των πολλών, δηλαδή της κάστας του κόμματος. Ατύχημα ουσιαστικά από την αρχή ο δογματισμός τους αυτός.

Οι Φιλελεύθεροι της Κεντροδεξιάς, από την άλλη, μισούν την οντότητα και την περιουσία του κράτους και βλέπουν ως μόνη λύση για ανάπτυξη να δοθούν όλα, και στο 100% της ιδιοκτησίας, σε ιδιώτες ή σε ξένα κράτη. Οι πολιτικοί αυτοί δεν έχουν κατανοήσει ότι, ζητώντας από τους πολίτες να τους στείλουν στο Κοινοβούλιο, αναλαμβάνουν έργο να διαχειριστούν τα συμφέροντα του κράτους και του Δημοσίου (αντί αδράς αμοιβής και ηθικού – κοινωνικού ερείσματος) και όχι να το εκποιήσουν σε ιδιώτες. Διαφορετικά θα πρέπει να κάνουν άλλη δουλειά. Να αναζητήσουν εργασία στον ιδιωτικό τομέα ως στελέχη και να λειτουργήσουν υπέρ των συμφερόντων κάποιου ομίλου ή ξένου δημοσίου.

Αν θελήσουμε να αναφέρουμε μια επιτυχημένη μεταρρύθμιση, τα οφέλη τη οποίας έγιναν φανερά άμεσα ακόμη και στους πλέον κακόπιστους της Αριστεράς, ήταν η άρση του καμποτάζ. Αν, αντίστοιχα, θελήσουμε να δούμε μία σε ορθή κατεύθυνση ιδιωτικοποίηση, υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, είναι η αρχική με την κινεζική Cosco, επί διακυβερνήσεως Καραμανλή, η οποία «διορθώθηκε» τώρα με τη δεύτερη συμφωνία Cosco -ΟΛΠ υπέρ των κινεζικών συμφερόντων. Ουσιαστικά, αν μιλάμε για μεταρρυθμίσεις, πέραν του συνδικαλιστικού νόμου του 1982 που φυσικά και πρέπει να αναθεωρηθεί, θα μιλήσουμε για νέο Σύνταγμα και για δυνατότητα απονομής Δικαιοσύνης από 15 ημέρες έως τρεις μήνες. Αν μιλήσουμε σοβαρά για εθνική ανάπτυξη, θα μιλήσουμε για σύμπραξη δημόσιου – ιδιωτικού τομέα και για παραχώρηση σε ιδιωτικοοικονομικό συμβολαιοποιήμενο μάνατζμεντ, με καθεστώς μη δικαστικής ασυλίας, των ΔΕΚΟ, του συστήματος Υγείας – Ασφάλισης και της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.

Στην παρούσα φάση το Κοινοβούλιο και ο δημόσιος διάλογος μοιάζουν με «μεσημεριανάδικο» διάχυτο από κραυγές από τη δεκαετία του ’80. Ας αρχίσουμε από την ανατροπή του κλίματος αυτού για να οικοδομηθεί μια νέα Ελλάδα μέσω μιας νέας «Εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης» και με ορόσημο το… 2021.

Μενέλαος Τασιόπουλος

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα