«Η Ανοιξη που έγινε κόλαση»!

Ο Σύρος ποιητής Αδωνις (Αλί Αχμάντ Σάιντ) μιλά στη «δημοκρατία» για τον Ασαντ,  το Ισλαμικό Κράτος και τον Γιάννη Ρίτσο

Από τη
Δήμητρα Αθανασοπούλου

Ο ποιητής είναι πάντα εξόριστος, ακόμα και στην ίδια του τη χώρα, στην ίδια του τη γλώσσα». Αυτά τα λόγια επιλέγει ο σημαντικότερος εν ζωή ποιητής του αραβικού κόσμου για να μιλήσει για την τέχνη του και τον εξοστρακισμό του.

Ο Αδωνις μεγάλωσε σε ένα χωριό της Συρίας, το Κασαμπίν, ζει σε μια μητρόπολη της Ευρώπης, το Παρίσι, και βρέθηκε στην Αθήνα σε μια εξαιρετικά σημαντική στιγμή της συριακής ιστορίας, κατά την οποία ο εμφύλιος πόλεμος στην πατρίδα του μπαίνει σε νέα φάση, για να μιλήσει για ποίηση και γεωπολιτική, για επαναστάσεις και εξτρεμισμό, για Δύση και Ανατολή.

Η επαναστατική διάθεσή του (αποτυπώνεται τόσο λεκτικά όσο και εξωλεκτικά), παρά τα 87 χρόνια του, μένει εντυπωμένη στη σκέψη μας αρκετές ώρες μετά τη συνάντησή μας στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
«Ποτέ δεν υπερασπίζομαι ένα καθεστώς, όσο εξαιρετικό κι αν είναι. Ακόμα κι αν ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος της χώρας, εγώ θα ήμουν στην αντιπολίτευση».

Ο Σύρος Αλί Αχμάντ Σάιντ, όπως είναι το πραγματικό όνομά του, πριν «αναγεννηθεί» με το ελληνοπρεπές λογοτεχνικό ψευδώνυμό του, καταδικάζει ευθέως την Αραβική Ανοιξη παρόλο που κάποτε υπήρξε υποστηρικτής της και την ταυτίζει με το Ισλαμικό Κράτος. Ο λόγος; «Η αιτία αποτυχίας είναι η βία. Η επανάσταση δεν πρέπει να καταστρέφει τη χώρα και τους πολίτες, αλλά το καθεστώς. Επανάσταση σημαίνει αλλαγή. Οι επαναστάτες δεν πρέπει να ζητούν από τις άλλες χώρες να επιτεθούν στη χώρα τους! Ούτε να λαμβάνουν βοήθεια από διεφθαρμένα κράτη, όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία».

Τι θα μπορούσε να σώσει την Ανοιξη; Σε αυτό το ερώτημα ο Σύρος ποιητής με τους μαγικούς στίχους και την προβοκατόρικη πολιτική σκέψη εμφανίζεται κατηγορηματικός: «Αυτή η Ανοιξη τέλειωσε γιατί μετεξελίχθηκε σε κόλαση» μας λέει, καταγγέλλοντας ακόμα μια φορά τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και υπογραμμίζοντας ότι «μια θρησκεία δεν μπορεί να είναι ποτέ δημοκρατική».

Οσο για την άποψή του για το καθεστώς Ασαντ; «Ο Ασαντ είναι καθεστώς και ένας ποιητής, όπως σας είπα, πρέπει να είναι αντικαθεστωτικός. Του είχα στείλει ένα γράμμα και του είχα ζητήσει να παραιτηθεί. Το πρόβλημα, όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό, αλλά η καταστροφή των κρατών: Υεμένη, Συρία, Λιβύη, Ιράκ».

Διασαφηνίζει ωστόσο πως δεν ασκεί κριτική στους μουσουλμάνους, αλλά στο θεσμικό Ισλάμ, το θεσμοποιημένο Ισλάμ που συνδέεται με την εξουσία, επισημαίνοντας πως «δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το Ισλάμ αν αγνοήσουμε τη Δύση, τον ρόλο των ΗΠΑ και της Ευρώπης», και επιρρίπτει ευθύνες στους Αμερικανούς και κατ’ επέκταση στους Ευρωπαίους για τη δημιουργία του Χαλιφάτου.

«Δεν υπάρχει αραβική κουλτούρα»!

Ο Αδωνις εκφράζει την αιρετική άποψη ότι «δεν υπάρχει αραβική κουλτούρα» για να ξεδιπλώσει έναν πολύτιμο συλλογισμό που να αναδομεί την έννοια του πολιτισμού και της θρησκείας.
Αναφέρεται στην ελληνική ταυτότητα την οποία αντιπροσωπεύουν τόσο ο Ομηρος όσο και ο Αριστοτέλης, όπως και στον γαλλικό πολιτισμό, που εκφράζουν τόσο ο Ουγκό όσο και ο Ρεμπό, για να καταλήξει: «Στη Δύση ήταν ανέκαθεν δυνατός ένας διάλογος μεταξύ του κυρίαρχου και του περιθωριακού! Στην περίπτωση όμως του αραβικού κόσμου αναγνωρίζεται μονάχα η παραδοσιακή κουλτούρα. Η άλλη, η επαναστατική, η περιθωριοποιημένη είναι απαγορευμένη».

Οπως και ο ίδιος, ο οποίος έχει βραβευτεί και έχει καεί. Γι’ αυτό και προχωρά στον αφορισμό της αραβικής κουλτούρας, ενώ μας εκφράζει τον τεράστιο θαυμασμό του για τον Ρίτσο, «έναν ποιητή, αν και λιγότερο αναγνωρισμένο διεθνώς, σημαντικότερο από τον Νερούδα».

{{-PCOUNT-}}14{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα