ΑΠΟ ΤΗ «ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΠΕΙΡΟ» ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ

«Το ενδεχόμενο διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι πλέον απίθανο» υποστήριξε ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel» και παραδέχτηκε ότι «η γερμανική εμμονή στη λιτότητα έχει διαιρέσει, περισσότερο από ποτέ, την Ευρώπη».

Το ποδαρικό του επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών μού θύμισε ένα απόσπασμα από τη «Σκοτεινή Ηπειρο» του Βρετανού Μαρκ Μαζάουερ, ενός από τους κορυφαίους σύγχρονους ιστορικούς, μια εναργή όσο και πυκνή επισκόπηση της ευρωπαϊκής Ιστορίας τον 20ό αιώνα, όπου παρουσιάζονται ανάγλυφα οι κοινωνικές, οι οικονομικές, οι πολιτικές και οι ιδεολογικές εξελίξεις από το 1919 έως το 1997.

Την άνοιξη του 1942 ένας νεαρός Ιταλός διπλωμάτης, ονόματι Λουτσόλι, γύρισε στην πατρίδα του, ύστερα από ενάμιση χρόνο υπηρεσία στην πρεσβεία του Βερολίνου. Η αναφορά του για το πώς η σύμμαχος της φασιστικής Ιταλίας, ναζιστική Γερμανία, αντιμετώπιζε τα βασικά ζητήματα που ανέκυπταν λόγω του πολέμου αποτελεί και μια αποκαλυπτική κριτική απεικόνιση για το πώς αντιλαμβανόταν και τα θεμέλια της ναζιστικής Νέας Τάξης στην Ευρώπη. Προσδεθείτε (!):

«Η μέχρι θανάτου υπεράσπιση όσων μεγάλων και σπουδαίων έχουν ως τώρα κατακτηθεί, η αξιοποίησή τους, η οργάνωση της οικονομικής και της πολιτικής ζωής της Ευρώπης, έτσι ώστε να αυξηθεί η αντοχή της και να αναπτυχθούν οι επιθετικές ικανότητές της, όλα αυτά εκ πρώτης όψεως θα ήταν ικανά να αποτελέσουν έναν σαφή και συγκεκριμένο στόχο, ένα πρόγραμμα που θα συσπείρωνε γύρω του οπαδούς και θα δημιουργούσε συναίνεση, αν δεν συνέβαινε σε αυτήν ακριβώς την πολιτική αποστολή η Γερμανία να αποδεικνύεται τόσο αποφασιστικά και αμετακίνητα κατώτερη από το έργο που έχει να επιτελέσει.

Η εμφατική απόφαση των Γερμανών να οργανώσουν την Ευρώπη ιεραρχικά, σαν μία πυραμίδα με τη Γερμανία στην κορυφή, είναι γνωστή σε όλους. Δεν φτάνει, όμως, αυτό για να καταλάβουμε τη στάση του γερμανικού καθεστώτος απέναντι στα προβλήματα της ευρωπαϊκής αναδιάρθρωσης. Σε όλες τις χώρες, ακόμη και σε αυτές που έως χθες κρατούσαν μάλλον σαφή αντιγερμανική στάση, δεν έλειπαν οι πολιτικές προσωπικότητες και τα ρεύματα που ήταν έτοιμα να παραδεχτούν ότι η διεθνής τάξη που είχε προκύψει από τη Γαλλική Επανάσταση και κορυφώθηκε στις Βερσαλίες είχε ξεπεραστεί οριστικά και ότι τα εθνικά κράτη έπρεπε να δώσουν τη θέση τους σε πολύ μεγαλύτερες πολιτικές οντότητες. Ετσι, η έννοια της ιεραρχικής οργάνωσης της Ευρώπης δεν ήταν από μόνη της απαράδεκτη.

Ομως, αυτό που εντυπωσιάζει όποιον έρθει σε επαφή με τους Γερμανούς είναι η καθαρά μηχανική και υλιστική αντίληψή τους για την ευρωπαϊκή τάξη. Γι’ αυτούς, οργάνωση της Ευρώπης σημαίνει να αποφασίζουν πόσο από αυτό ή από εκείνο το ορυκτό πρέπει να παραχθεί και πόσοι εργάτες πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Δεν τους περνά από το μυαλό ότι καμία οικονομική τάξη πραγμάτων δεν μπορεί να ισχύσει αν δεν βασίζεται σε μια πολιτική τάξη και ότι, για να κάνεις τον Βέλγο ή τον Βοημό εργάτη να δουλέψει, δεν αρκεί να του υποσχεθείς έναν ορισμένο μισθό, αλλά πρέπει να του δώσεις και το αίσθημα ότι υπηρετεί μια κοινότητα, της οποίας είναι αναπόσπαστο τμήμα, με την οποία νιώθει ψυχική συγγένεια και στην οποία αναγνωρίζει τον εαυτό του». (Μαρκ Μαζάουερ, «Σκοτεινή Ηπειρος – Ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελ. 144.)

Στην πατρίδα μας το βιβλίο έχει κάνει πέντε εκδόσεις. Στη Γερμανία είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν περισσότερες, με την ευχή και την ελπίδα επιτέλους να το εμπεδώσουν.

Γιώργος Στράτος

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα