Δυναμώνει το ανοσοποιητικό η έκθεση σε μικροοργανισμούς
Η υπερβολική καθαριότητα βλάπτει την υγεία των παιδιών. Αυτό είναι το συμπέρασμα δύο κορυφαίων επιστημόνων που αποφάσισαν να ανατρέψουν την επικρατούσα άποψη που θέλει τα σπίτια να μοιάζουν με αποστειρωμένα εργαστήρια.
Ο δρ John Gilbert και ο Rob Knight, ειδικοί στην έρευνα του μικροβιώματος, εκθέτουν τις σχετικές απόψεις τους σε ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Dirt Is Good:
The Advantage of Germs for Your Child’s Developing Immune System» («Η βρομιά κάνει καλό: Τα οφέλη των μικροβίων στο αναπτυσσόμενο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού σας») και αναλύουν τον τρόπο με τον οποίο η έκθεση σε μικρόβια και μικροοργανισμούς στην πρώιμη παιδική ηλικία είναι τελικά καλή, επειδή βοηθάει στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού.
Επίσης, αποδίδουν την έξαρση προβλημάτων, όπως το έκζεμα, το άσθμα, οι αλλεργίες και ο παιδικός διαβήτης, στο γεγονός ότι τα σημερινά παιδιά σπάνια κυλιούνται στη λάσπη ή παίζουν με ζώα.
Χωρίς την απαραίτητη τριβή με νοσογόνους οργανισμούς το ανοσοποιητικό δεν αποκτά την εκπαίδευση που απαιτείται για να μάθει να ελέγχει την αντίδρασή του στην καθημερινή εισβολή αλλεργιογόνων, όπως η σκόνη και η γύρη, οπότε υπεραντιδρά εκδηλώνοντας αλλεργίες.
«Αποστειρωμένοι»
Οπως επισημαίνει ο δρ Gilbert στο βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό στις 6 Ιουνίου, τα τελευταία 150 χρόνια, όταν ο άνθρωπος άρχισε να καταλαβαίνει ότι τα μικρόβια προκαλούν ασθένειες, ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια για θωράκιση του σώματος από κάθε τύπο μύκητα, ιού ή βακτηρίου.
Ετσι, προέκυψαν τα πρωτόκολλα υγιεινής που είναι αλήθεια ότι βελτίωσαν τη δημόσια υγεία, αλλά έφτασαν στο άλλο άκρο, δημιουργώντας απολύτως αποστειρωμένα περιβάλλοντα, ειδικά για τα παιδιά τα οποία απόκτησαν έτσι άλλου είδους επιβάρυνση στην υγεία τους.
Ενδεικτικό είναι το συμπέρασμα έρευνας που έγινε το 2016 και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «The New England Journal of Medicine».
Σε αυτή γινόταν σύγκριση του ανοσοποιητικού συστήματος παιδιών που μεγάλωναν σε μικρές παραδοσιακές φάρμες και παιδιών που μεγάλωναν σε πιο βιομηχανοποιημένες εγκαταστάσεις – και πάλι στην εξοχή.
Τα πρώτα παιδιά, που ζούσαν σε περιβάλλοντα πλούσια σε μικρόβια, είχαν πολύ χαμηλά επίπεδα άσθματος σε σύγκριση με τα άλλα.
