Οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί, οι παλινωδίες και η δυσαρέσκεια των μνηστήρων για την «προίκα» της Εθνικής Ασφαλιστικής
Ισως είναι μοναδικό φαινόμενο στα παγκόσμια τραπεζικά χρονικά και σίγουρα αποτελεί κατόρθωμα να έχεις δύο υποψήφιους αγοραστές και να καταφέρεις να είναι και οι δύο δυσαρεστημένοι και… κουμπωμένοι.
Με περίσσιο σαρκασμό, έμπειρο τραπεζικό στέλεχος σχολιάζει πώς κατόρθωσε η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας (ΕτΕ), υπό τον Λεωνίδα Φραγκιαδάκη, να έχει απέναντί της και τους Ελληνοαμερικανούς, οι οποίοι φαίνεται ότι κερδίζουν την κούρσα για την απόκτηση της Εθνικής Ασφαλιστικής, και τους Κινέζους, που ήταν το αρχικό φαβορί και τους προτιμούσαν -όπως αναφέρουν έγκυρες και διασταυρωμένες πληροφορίες- τόσο η διοίκηση της ΕτΕ όσο και η κυβέρνηση, για δικούς της στρατηγικούς επενδυτικούς λόγους.
Αρκεί κάποιος να λάβει υπόψη τους χειρισμούς, τους οποίους τραπεζίτες με πείρα χρόνων χαρακτηρίζουν το λιγότερο ερασιτεχνικούς, τις παλινωδίες της διοίκησης, την επιστολή του Αμερικανού υπουργού Εμπορίου Γουίλμπορ Ρος και την παρέμβαση του Αμερικανού πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ, που οδήγησαν την Εθνική Ασφαλιστική από τα χέρια της κινεζικής Fosun, η οποία αρχικά έδωσε τη μεγαλύτερη προσφορά, σε εκείνα της ελληνοαμερικανικών και ολλανδικών συμφερόντων Calamos-Exin Partners, η οποία βελτίωσε θεαματικά και υπεράνω πάσης προσδοκίας τη δική της προσφορά κατά το τελευταίο στάδιο του διαγωνισμού.
Η δυσαρέσκεια των Κινέζων της Fosun, που είναι ο μεγαλύτερος ιδιωτικός επιχειρηματικός όμιλος στην Κίνα και έχει επικεφαλής τον Γκούο Γκουανγκτσάνγκ, φτάνει έως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπως λένε μερικές «κακές γλώσσες» του τραπεζικού χώρου, οι οποίες ομολογούν ότι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θα γίνει, αφού το παρασκήνιο είναι πολύ πλούσιο και ακόμη βρίσκεται καλά κρυμμένο πίσω από τις κουρτίνες.
Στην υπόθεση υπάρχει και ο τέταρτος της παρέας, η κυβέρνηση, η οποία -όπως λένε οι πληροφορίες- δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη από την εξέλιξη, καθώς για λόγους στρατηγικούς στο σκέλος των επενδύσεων έκλεινε προς το μέρος των Κινέζων.
Διαφάνεια
Μάλιστα, όποιος βάλει στο παζλ το τελευταίο ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη χώρα του κόκκινου δράκου και τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για την επενδυτική συνεργασία των δύο χωρών, μπορεί να κατανοήσει σε απόλυτο βαθμό τη σημασία της φράσης που ακούγεται από κυβερνητικά χείλη: «Εχουμε ακούσει πολλά, αλλά δεν αναμειγνυόμαστε, αφού είναι αποκλειστικό θέμα της διοίκησης της Εθνικής και ιδιαίτερα του Λεωνίδα Φραγκιαδάκη. Αυτό που θέλουμε είναι να γίνουν όλα με τρόπο καθαρό, διαυγή και με πλήρη διαφάνεια». Σαφές το μήνυμα για μια υπόθεση με άγριο παρασκήνιο.
Ομως ο κατάλογος των δυσαρεστημένων συνεχίζεται, λες και η ικανότητα του μάνατζμεντ της Εθνικής να προκαλεί δυσαρέσκειες και να δημιουργεί αντιπάλους είναι μοναδική.
Οι εργαζόμενοι στην Εθνική Ασφαλιστική πνέουν μένεα κατά της διοίκησης της ΕτΕ, πράγμα απολύτως φυσιολογικό εάν -εκτός των άλλων- αναλογιστεί κανείς ότι κατά την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων η εκπρόσωπος της τράπεζας είπε ωμά και απροκάλυπτα, όπως ανακοίνωσαν οι εργαζόμενοι, ότι «δεν υποχρεούνται να δώσουν στους εργαζομένους την παραμικρή πληροφόρηση για τις πιθανές συνέπειες που θα έχει η πώληση της εταιρίας και ότι η ΕτΕ δεν έχει ζητήσει καμία απολύτως διασφάλιση για εκείνους». Μάλιστα, ανέφερε ότι, αν αυτό το γνωστοποιούσε, «θα υπήρχαν αντιδράσεις και γι’ αυτό προτίμησαν να μην πουν τίποτα».
Οπως γίνεται αντιληπτό, τα τεκταινόμενα στο προσκήνιο και προπαντός στο παρασκήνιο δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητους ορισμένους βουλευτές, όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι εξετάζουν πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε επερώτηση στη Βουλή τόσο για τα τεκταινόμενα πέριξ της Εθνικής Ασφαλιστικής και την πώλησή της όσο και για διάφορα άλλα φαινόμενα, όπως ο ρόλος στην ΕτΕ εταιρίας που δραστηριοποιείται στον χώρο της επικοινωνίας ή η αναγγελία της παραίτησης του προέδρου της τράπεζας και η ανάκληση αυτής, επειδή, αν κλείσει χρόνο στη θέση, θα έχει αυτοκίνητο με οδηγό, σωματοφύλακα και άλλες διευκολύνσεις πληρωμένες από το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Ας μην ξεχνάμε ότι η επιλογή του νυν προέδρου ήταν η αιτία -για κάποιους η αφορμή- που παραλίγο να υποχρεώσει τον Λ. Φραγκιαδάκη στην έξοδο από την τράπεζα, αλλά τελικά η κυβέρνηση και το ΤΧΣ υποχώρησαν έπειτα από έξωθεν ισχυρές παρεμβάσεις.
Για να έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του παζλ (δεν ολοκληρώνεται εύκολα, γιατί υπάρχουν ακόμα πολλά… νταμάκια που δεν μπήκαν στη θέση τους και θα μπουν προσεχώς), θα αναφέρουμε ότι κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ τον θεωρούν -εκτός των άλλων- και άφιλο, αφού ενώ τον πρότειναν και τον στήριξαν για να αναδειχθεί στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, με την πρώτη ευκαιρία τούς άδειασε και τους πέταξε έξω από την τράπεζα διότι, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί, ύστερα από δύο χρόνια στο τιμόνι της ΕτΕ δικαιούται να τοποθετήσει γύρω του ανθρώπους της εμπιστοσύνης του. Κουβέντες που δεν ακούστηκαν καθόλου ευχάριστα σε κυβερνητικά αυτιά ούτε σε εκείνα του ΤΧΣ.
