Πώς η γνωριμία με τον γέροντα Μωυσή μου άλλαξε τη ζωή!

Συμπληρώθηκαν φέτος τρία χρόνια από την ημέρα που εκοιμήθη ο Αγιορείτης μοναχός, την 1η Ιουνίου 2014

Τις πρωινές ώρες της 1ης Ιουνίου 2014 μαθεύτηκε το νέο της κοίμησης του γέροντα ΜωυσήΑγιορείτη. Τα συναισθήματα που γεννιούνται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ανάμεικτα: από τη μια, λύπη για τον επίγειο αποχωρισμό μας με τον γέροντα, από την άλλη, χαρά για την ελπίδα της επουράνιας κατάταξής του «μετά των Αγίων».
Γνώρισα τον γέροντα, όπως πολύς ακόμα κόσμος, αρχικά από τα βιβλία και τα άρθρα του κι έπειτα από τις ομιλίες του. Εξαρχής ο λόγος του με ανέπαυε, μου έδινε κουράγιο και κίνητρα στη ζωή. Ηταν απλός μα συνάμα βαθυστόχαστος. Ουσιώδης αλλά όχι κουραστικός. Χωρίς το παραμικρό ίχνος έπαρσης και εγωισμού μα με πραγματικό ενδιαφέρον για τον πονεμένο συνάνθρωπο.

ΣΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ

Το 2010, έχοντας εκδώσει τα πρώτα βιβλία μου για το Περιβόλι της Παναγίας («Αγιον Ορος: Ευλογία Κυρίου και έλεος» και «Αγιορείτικο προσκύνημα»), αποφάσισα να του τα στείλω τιμής ένεκεν. Ηθελα να μάθω τη γνώμη του γι’ αυτά τόσο ως Αγιορείτη όσο και ως συγγραφέα. Μου απάντησε σχεδόν αμέσως και από τότε αρχίσαμε να έχουμε κυρίως τηλεφωνική επικοινωνία.

Τον επισκέφθηκα για πρώτη φορά στο κελί του κοντά στις Καρυές τον Ιανουάριο του 2012. Εκεί είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για πολλά θέματα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την απλότητα και την αμεσότητα του γέροντα.

Η αγωνία του για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου και κυρίως της νεολαίας ήταν έκδηλη. Στη μία ώρα που κράτησε εκείνη η συνάντηση πήρα μεγάλη ψυχική δύναμη από τα λόγια παρηγορίας του π. Μωυσή κι έφυγα αποφασισμένος για τον δύσκολο αγώνα της καθημερινότητας.
Την περίοδο εκείνη είχα έντονες αμφιβολίες αν έπρεπε να συνεχίσω ή όχι την έκδοση βιβλίων για το Αγιον Ορος και τα μοναστήρια γενικότερα. Ο γέροντας με ενθάρρυνε και μου συμπαραστάθηκε, λες και με ήξερε χρόνια. Οταν του ζήτησα να γράψει τον πρόλογο για το υπό έκδοση βιβλίο μου «Σταλαγματιές αγιορείτικες, προσκυνητών αναμνήσεις», όχι μόνο δέχτηκε, αλλά ζήτησε να δει ένα προσχέδιο του βιβλίου.

Του το έστειλα, πιστεύοντας πως το θέλει για να γράψει τον σχετικό πρόλογο. Εμεινα έκπληκτος όταν μου έστειλε σε επιστολή του και τον πρόλογο και το προσχέδιο με διορθώσεις σε εκφραστικά λάθη, ακόμα και στο πολυτονικό! Σημειωτέον πως το βιβλίο αριθμούσε περισσότερες από 200 σελίδες, που ο γέροντας κάθισε και τις είδε μία προς μία.
Από τότε μιλούσα πιο συχνά και ανυπομονούσα να τον δω στο Αγιον Ορος. Αυτό έγινε τον Ιανουάριο του 2013, οπότε δέχτηκε να συμμετάσχει και στο ντοκιμαντέρ «Χριστουγεννιάτικο προσκύνημα στο Αγιον Ορος», μιλώντας για τις διαφορές του εορτασμού των Χριστουγέννων ανάμεσα στο Περιβόλι της Παναγίας και τον έξω κόσμο.

ΚΑΤΑΠΟΝΗΜΕΝΟΣ

Εκείνη η συνάντηση έμελλε να είναι η τελευταία μας. Ο γέροντας ήταν κουρασμένος και καταπονημένος από την ασθένεια, παρ’ όλα αυτά προσφέρθηκε να μας πάει ο ίδιος με το αγροτικό αυτοκίνητο που είχε το κελί μέχρι τις Καρυές (μια ανηφορική απόσταση περίπου μισή ώρα με τα πόδια), προκειμένου να είμαστε στην ώρα μας και να μη χάσουμε το λεωφορειάκι για τον επόμενο προορισμό μας, τη Μονή Βατοπαιδίου.

Προσπάθησα να τον ξαναδώ τους επόμενους μήνες, αλλά, όποτε πήγαινα στο Ορος, εκείνος τύχαινε να είναι έξω είτε για συνέδριο είτε για ομιλία ή για επισκέψεις σε γιατρούς, καθώς η υγεία του είχε επιβαρυνθεί. Επικοινωνήσαμε για τελευταία φορά μέσω επιστολών, όταν του έστειλα το νέο βιβλίο μου «Μοναστήρια κι εκκλησιές της Πελοποννήσου».
Στην απάντησή του με ημερομηνία 15 Νοεμβρίου 2013 έγραφε πως αισθάνεται καλύτερα κι έτσι μπόρεσε να επιστρέψει στην αγαπημένη του Καλύβη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος – Κουτλουμουσίου. Λίγο αργότερα βγήκε από το Αγιον Ορος για τελευταία φορά, με κατεύθυνση αρχικά τη Θεσσαλονίκη κι έπειτα την Καστοριά, όπου και εκοιμήθη.

Η γνωριμία μου με τον γέροντα Μωυσή ήταν σύντομη αλλά ουσιαστική. Με βοήθησε να καταλάβω πολλά πράγματα για τον πραγματικό σκοπό της ζωής. Παράλληλα, ως συγγραφέας δεκάδων βιβλίων και άρθρων, μου έδωσε πολύτιμες συμβουλές για τα πρώτα, δειλά βήματά μου στον χώρο του βιβλίου.
Αυτές τις παραινέσεις δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Οπως δεν θα ξεχάσω και τη γλυκύτητα των λόγων του, την ιλαρότητα του προσώπου του και το αγαθό ενδιαφέρον του κάθε φορά που επικοινωνούσαμε.
Γέροντα, την ευχή σου και τις πρεσβείες σου στον Κύριο να έχουμε!

Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια 

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα