Ανταρτοπόλεμος κατά ΣΥΡΙΖΑ

Οταν τα στρατηγικά δεδομένα αλλάζουν, μία είναι η λύση για την αντιπολίτευση

Οι πρώτες συνέπειες της εν εξελίξει αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού είναι πλέον εμφανείς. Καταρχάς η Ν.Δ. αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κακέκτυπο, πλην ομοειδές σχήμα αυτής, προβάλλοντας τη διαφορά του faux από το αυθεντικό. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τις δηλώσεις Μητσοτάκη, προς αυτό το συμπέρασμα θα καταλήξετε. «Αν θέλετε επενδύσεις, η σωστή διεύθυνση είναι Πειραιώς 62» δήλωσε πρόσφατα ο Κυριάκος μετά την επίσκεψη Τσίπρα στη βιομηχανία Παπαστράτος.

«Τολμηρές μεταρρυθμίσεις μπορούμε να κάνουμε μόνο εμείς, ο Τσίπρας έχει απέναντί του το μισό κόμμα» υποστήριξε στη Θεσσαλονίκη. Ακόμη και το σύνθημα που θα λανσάρει στη ΔΕΘ «Οι Ελληνες αξίζουμε καλύτερα» προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται. Η Ν.Δ. είναι το «καλύτερα» του «καλά» ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν είναι αυτή σύγκριση μεταξύ ομοειδών συστημικών κομμάτων, τότε ποια είναι; Στην πραγματικότητα, η νέα «μεταρρυθμιστική» στρατηγική ΣΥΡΙΖΑ, στα λόγια βεβαίως (για την οποία σας ενημερώσαμε στο σημείωμά μας «Οι νέες συνθήκες και η παράταξη»), δημιουργεί τέτοια αμηχανία στη Ν.Δ., ώστε την παρασύρει να κάνει κριτική στην κυβέρνηση από τα αριστερά για τους πλειστηριασμούς και την ανεργία. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η υιοθέτηση του συνθήματος «Καθένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», όταν οι θέσεις της Ν.Δ. για τους πλειστηριασμούς ήταν σχεδόν ταυτόσημες με τις κυβερνητικές; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η υιοθέτηση των συνθημάτων «Για τη γενιά των 360 ευρώ», όταν και οι φιλελεύθερες θέσεις προς τέτοια αγορά εργασίας συγκλίνουν;

Να τα πει αυτά ο Λαφαζάνης μπορεί, η Ν.Δ. όμως; Εως έναν βαθμό είναι κατανοητή σε πρώτο χρόνο η επιθετικότητα της παράταξης, όταν ένας πολιτικός απατεώνας επιχειρεί να της κλέψει την ατζέντα. Αλλά πρέπει να αντιδράσει εντονότερα. Επειτα, την ίδια αμηχανία, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, νιώθει και το ΚΚΕ, που βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρεί να του κλέψει την ατζέντα σε δευτερεύοντα μέτωπα. Πρώτα με το ύψωμα του κομμουνιστικού λαβάρου από τον κ. Κοντονή και έπειτα με τη ρύθμιση Αχτσιόγλου για τους κακοπληρωτές εργοδότες. Το γεγονός ότι ο Περισσός κατέθεσε παρεμφερή τροπολογία για την απλήρωτη εργασία, αυτό σημαίνει. Το σχήμα, λοιπόν, «όλοι εναντίον του Τσίπρα», με το οποίο ζήσαμε από τον Ιανουάριο του 2015, δεν υφίσταται πλέον.

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες του Σεπτεμβρίου είναι μάλιστα ξεκάθαρες οι ίσες αποστάσεις που τηρούν απέναντι στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα ενδιάμεσα κόμματα. Βάλλουν κατά ριπάς εναντίον και των δύο, ο Τσίπρας δεν νιώθει πλέον μοναξιά. Και η τήρηση αυτών των αποστάσεων θα ενταθεί στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Και μόνο ο διχασμός του ΠΑΣΟΚ στο δίλημμα «να συνεργαστούμε με τον Τσίπρα ή με τον Μητσοτάκη» διευκολύνει σαφώς τον πρωθυπουργό, σπάει το μονοπώλιο της αντιπάθειας. Γιατί συμβαίνει η δυσάρεστη μεταβολή; Πρώτον, γιατί απομακρύνεται το μαύρο σύννεφο πάνω από τη χώρα. Μαύρο σύννεφο έχουμε οι Ελληνες πάνω από τα κεφάλια μας, η χώρα, ωστόσο, αυτήν τη στιγμή δείχνει να έχει διαφύγει τον κίνδυνο, γι’ αυτό άλλωστε βγαίνουμε από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Δεύτερον, γιατί από τον επόμενο μήνα ο Τσίπρας ξεπερνά τον Σαμαρά και αναδεικνύεται στον μακροβιότερο πρωθυπουργό στον καιρό των Μνημονίων· οδεύει προς την τριετία. Οταν, όμως, τα στρατηγικά δεδομένα αλλάζουν, μία είναι η λύση για την αντιπολίτευση: Ανταρτοπόλεμος! Πώς; Σε επόμενο σημείωμα.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα