Διαθέτουν πλέον ποινικό μητρώο

Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται και επισήμως κόμμα του βαθέος κατεστημένουΑπο μία άποψη, η ανάδειξη της Αριστεράς στη διακυβέρνηση της χώρας είχε θετικές συνέπειες για τον τόπο, υπό την εξής έννοια: Η άσκηση της εξουσίας αποτέλεσε την ταφόπλακα της ουτοπίας. Η Αριστερά, για να σταθεί στην Αρχή, απαρνήθηκε τον εαυτό της. Τα οράματά της. Τα όνειρά της. Την ιδεολογία της. Ανθρωποι που για χρόνια κομπορρημονούσαν ότι η πολιτική τους σκέψη είναι η πλέον προηγμένη στη χώρα, ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» και πως οι ίδιοι αποτελούν το μακράν πεφωτισμένο κομμάτι της κοινωνίας (και τάχα βλέπουν πράγματα που δεν βλέπαμε εμείς) προσγειώθηκαν ανώμαλα στη σκληρή πραγματικότητα. Αλλο η θεωρία, άλλο η πράξη!

Μας κόστισε κάτι παραπάνω βεβαίως η περιέργεια αυτή, ειδικά σε όσους τους ψήφισαν -30 δισ. ευρώ το κόστος του πρώτου εξαμήνου-, αλλά, εν πάση περιπτώσει, Αριστερά «στα κάγκελα» και στο πεζοδρόμιο δεν πρόκειται να ξαναδούμε. Ακόμη και αν αποτελέσει στο μέλλον την αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν. Αριστερά να καταγγέλλει ιδιωτικοποιήσεις, ούτε! Την έχασε την παρθενία της στις Σκουριές και στο Ελληνικό. Αριστερά να καταγγέλλει, τέλος, ως νεοφιλελεύθερες τις μειώσεις συντάξεων, ποτέ ξανά. Εβαλε το χέρι της στις τσέπες των υπερήφανων γηρατειών, έχει ποινικό μητρώο.

Αυτές τις μέρες, η βίαιη ωρίμανση της Αριστεράς -για να είμαι πιο ακριβής, η επισημοποίηση της μεταβολής- βρίσκεται στη δεύτερη φάση της. Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πλέον και επισήμως κόμμα του βαθέος κατεστημένου. Οι μυστικές συμφωνίες του Τσίπρα με τις ΗΠΑ από το 2013 και η απόλυτη σύμπλευσή του με τη Μέρκελ στο παρασκήνιο από το 2015 γίνονται αντιληπτές και από τον τελευταίο πολίτη. Στις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον πρόεδρο Τραμπ -την εκλογή του οποίου ξόρκιζε με τη φράση «Μη μας βρει κανένα κακό»-, με τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς, με τον υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και τη διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Πιο κατεστημένο δεν γίνεται. Και, βεβαίως, μετέβη εκεί έχοντας στις αποσκευές του την καλή μαρτυρία των Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ. Ποιος να το πίστευε!

Αν στα διεθνή ερείσματα του Τσίπρα προσθέσει κανείς τη μεταβολή στον εσωτερικό συσχετισμό (όλα τα κανάλια ευμενώς ουδέτερα υπέρ του, πλην ενός, ΣΕΒ, συνδικάτα) έχουμε την εικόνα ενός ισχυρού πρωθυπουργού. Γράφω την «εικόνα», διότι στην πραγματικότητα δεν είναι. Ισχυρός είναι ένας πρωθυπουργός όταν έχει ερείσματα στον λαό, όχι στα συστήματα. Ο ριζοσπάστης που ξέραμε, όμως, είναι παρελθόν, στη σκηνή έχει ανέβει ο συστημικός. Πρόκειται για τη μεγάλη παγίδα μιας ηγεσίας που αναζητά απελπισμένα αναγνώριση: σκάλες και κόκκινα χαλιά, προεδρικούς ξενώνες, πρωτόκολλα και φλας. Ο αποσυνάγωγος γίνεται της συναγωγής.

Καλούμε τον κύριο πρωθυπουργό να την απολαύσει την εξουσία. Είναι το ύψιστο αφροδισιακό ποτό, κατά τον Κίσινγκερ. Ωστόσο, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι μετά την ταύτισή του με το κατεστημένο, διεθνές και τοπικό, είναι πλέον άλλος. Και ανήκει αλλού. Το κοινωνικό μέρισμα που θα διανείμει είναι ένα ωραίο άλλοθι για να έχει τη συνείδησή του ήσυχη απέναντι στον κοσμάκη που τον πίστεψε, αλλά δεν τον κάνει ούτε αριστερό ούτε προοδευτικό. Σοσιαλδημοκράτη τον κάνει, το πολύ πολύ, και σε κάθε περίπτωση βαθιά συστημικό. Με όποιες συνέπειες θα έχει αυτό στην κάλπη.

Μανώλης Κοττάκης

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα