Πώς η τραγωδία στη Μάνδρα μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις που διαμορφώνονταν

■ Κλίμα γενικής ευφορίας στα όρια της υπεροψίας στο Μαξίμου μετά το μέρισμα, αλλά και σοβαρός προβληματισμός για νέους αστάθμητους παράγοντες (όπως η κακοκαιρία)
■ Το στραπάτσο της Δούρου μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στον ΤσίπραΗ Θέση μας: Η «μισή αλήθεια» τρικ των νενέκων

Διαβάστε επίσης:

►Ξέφυγε! Ο Εντι Ράμα έβαλε εισιτήριο για την είσοδο στις εκκλησίες!

►Το (μεγάλο) παιχνίδι του ΔΝΤ με τις τράπεζες

►ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ: Η απλή αναλογική στην Αυτοδιοίκηση μπορεί να μας φέρει «Καταλονίες»

►Ολα για την αυτόνομη θέρμανση

►Τι «είπαν» στους σεισμολόγους τα πέντε ρήγματα του Αιγαίου

►Οι ενδιαφερόμενοι για την ΕΒΖ που επενδύουν και στην κάνναβη

►Τουρισμός: Αισιόδοξα μηνύματα για Χαλκιδική και Θεσσαλονίκη

►ΟΠΑΠ: Νέα προϊόντα και επενδύσεις οδηγούν σε ουσιώδη ανάπτυξη

►Ερχονται εισφορές-σοκ για 1.400.000 ασφαλισμένους

Πώς η τραγωδία στη Δυτική Αττική επηρεάζει το κλίμα που είχε διαμορφωθεί υπέρ της κυβέρνησης, καθώς τη στιγμή που το Μαξίμου επιχειρούσε να γυρίσει σελίδα υπέστη βαριά επικοινωνιακή ήττα στο πεδίο της καθημερινότητας

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

Τα χαμόγελα που είχαν αρχίσει να σχηματίζονται στα κυβερνητικά χείλη τις προηγούμενες ημέρες πάγωσαν, μόλις η θεομηνία στη Δυτική Αττική επιβεβαίωσε τη σημασία του αστάθμητου παράγοντα στην πολιτική, όπως και στη ζωή…
Δίχως ακόμη να έχουν υποχωρήσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα και με τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται, το θέμα της απόδοσης (όπως και της αλληλεπίρριψης) ευθυνών βρέθηκε στο επίκεντρο, καθώς ακόμη μία φορά το νεοελληνικό κράτος αποδείχθηκε ανέτοιμο, ανεύθυνο και ασόβαρο στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Η μνημονιακή λαίλαπα ήρθε να συνδυαστεί με τις διαχρονικές παθογένειες που διαπερνούν οριζόντια το κοινωνικό σύνολο και διατηρούνται αναλλοίωτες και αθεράπευτες, την ώρα που διακηρύσσονται για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια η «έξοδος από την κρίση» και η οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας.

Το στοίχημα

Αν και η ώρα του απολογισμού δεν έχει φτάσει, ύστερα από το σοκ των πρώτων εικοσιτετραώρων το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση συνδέεται επί του παρόντος με τις ικανότητες που θα επιδείξει στην αποτελεσματική διαχείριση των συνεπειών της τραγωδίας. Ηδη πάντως η εικόνα έχει επιβαρυνθεί σημαντικά από τις καταγγελίες είτε για τις παραλείψεις στην αντιπλημμυρική οχύρωση της Αττικής είτε για τη σύγχυση ως προς τις αρμοδιότητες για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων μεταξύ κράτους, πρώτου και δεύτερου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης.

Οχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για την Περιφέρεια Αττικής είναι ίσως η πρώτη φορά που ακούγεται αρκετά εξασθενημένο το επιχείρημα για τις ευθύνες των «προηγουμένων». Ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους ΑΝ.ΕΛ., συμπληρώνει σχεδόν μια τριετία στην εξουσία και η Ρένα Δούρου ως περιφερειάρχης ένα επιπλέον εξάμηνο, με αποτέλεσμα ο χρόνος αυτός να είναι επαρκής για τα δείγματα γραφής που θα έπρεπε να έχουν δώσει. Προς το παρόν όμως αυτό που διαφαίνεται είναι ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά σε σχέση με το «αμαρτωλό παρελθόν» της μεταπολιτευτικής (και ακόμη πιο πίσω, σε τομείς όπως η ρυμοτομία και το περιβάλλον) Ελλάδας. Οσο κι αν η αρνητική κληρονομιά πολλών δεκαετιών, από τότε που το Λεκανοπέδιο άρχισε να προσελκύει τον μισό πληθυσμό της χώρας, είναι βαριά, δεν διακρίνεται κανένα νέο αποτύπωμα που να σηματοδοτεί τη διαφορά του τελευταίου διαστήματος.

Αυτή επίσης είναι η πρώτη σοβαρή δοκιμασία για την κυβέρνηση σε ένα μείζον θέμα κοινωνικής αιχμής. Συμπίπτει μάλιστα με το κλείσιμο του κύκλου αποκλειστικής σχεδόν ενασχόλησης με τη μνημονιακή ατζέντα. Το Μέγαρο Μαξίμου είχε άλλωστε ως στρατηγική του εδώ και πολύ καιρό την απεμπλοκή από τα επώδυνα μέτωπα της οικονομίας, ευελπιστώντας ότι η στροφή σε άλλες προτεραιότητες θα συμβάλει καθοριστικά στη σταθεροποίηση της κατάστασης και θα επιτρέψει την κυβερνητική ανάκαμψη. Αυτή η στρατηγική βοήθησε πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ να αντέξει τη μεγάλη πίεση των συνεχών μέτρων και να μην καταρρεύσει δημοσκοπικά, καθώς πρόβαλε το αφήγημα ότι αυτή η πολιτική είναι προϊόν πίεσης και εκβιασμών και δεν τον εκφράζει. Ετσι, κατά ειρωνεία της τύχης, τώρα που επιχειρεί να γυρίσει σελίδα δοκιμάζεται κατά τον πιο σκληρό τρόπο στο πεδίο της καθημερινότητας.

Προσοχή

Μάλιστα η Δυτική Αττική, που επλήγη τόσο σκληρά, είναι από τις πιο λαϊκές περιοχές της χώρας, οι οποίες βρίσκονται γενικότερα στην προσοχή της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να διατηρήσει τους δεσμούς με τα εκλογικά στρώματα που τη στήριξαν. Η δοκιμασία της Δυτικής Αττικής σημειώνεται και σε μια συγκυρία κατά την οποία φαινόταν ανοιχτό πια το ενδεχόμενο αλλαγής, έστω και σταδιακής, των εκλογικών ισορροπιών.

Μόλις τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Τσίπρας είχε κάνει μια κίνηση που κατά πολλούς χαρακτηρίστηκε ματ, με την ανακοίνωση της διανομής του κοινωνικού μερίσματος, συνολικού ύψους 1,4 δισ. ευρώ. Υποχρεώνοντας αυτή τη φορά και την αξιωματική αντιπολίτευση να υπερψηφίσει, η κίνηση αυτή σηματοδότησε την αντεπίθεση της κυβέρνησης προκειμένου να μεταβληθεί το πολιτικό τοπίο μέσω της ανάκτησης των κοινωνικών συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, η ανακούφιση περίπου 3.400.000-4.000.000 Ελλήνων που θα επωφεληθούν από το μέρισμα δεν πρέπει να αποσυνδέεται από τα βάρη των νέων περικοπών, ιδιαίτερα στις συντάξεις, με την είσοδο της επόμενης χρονιάς.

Σενάρια και για το «δόλωμα» της απλής αναλογικής

Ταυτόχρονα, ο κυβερνητικός σχεδιασμός απέβλεπε στο να επισκιαστούν οι διεργασίες στον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ ύστερα και από την προσέλευση περίπου 210.000 ψηφοφόρων στις εκλογές για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, που θα μπορούσαν να δώσουν δυναμική στο όλο εγχείρημα. Ολα αυτά τα βήματα τακτικής έχουν ορίζοντα τις επόμενες εκλογές, η πορεία προς τις οποίες -είτε εξαντληθεί η τετραετία είτε όχι- θα ήταν εφικτό για το κυβερνητικό επιτελείο να συνδυαστεί και με άλλες ανατροπές.

Το σταθερό ζητούμενο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς να «αποσταθεροποιήσει» εν μέσω μιας μακράς προεκλογικής περιόδου τη Ν.Δ., αλλά και να διαμορφώσει όρους που θα διατηρούν ως πρωταγωνιστή και τον ίδιο -βοηθούσης και της απλής αναλογικής- στο πολιτικό και κυβερνητικό παιχνίδι της επόμενης ημέρας. Ορισμένοι δεν αποκλείουν μάλιστα το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει με ακόμη μία θεαματική κίνηση -εφόσον απόψε εκλεγεί η Φ. Γεννηματά έναντι του Ν. Ανδρουλάκη στην ηγεσία του νέου σχήματος- το δόλωμα της αλλαγής του εκλογικού συστήματος από τις επόμενες κιόλας -και όχι τις μεθεπόμενες- εκλογές.

Τώρα, αυτό που μένει να φανεί είναι αν και κατά πόσο η «πολιτική θεομηνία» των κομματικών επιτελείων θα επηρεαστεί από την πραγματική θεομηνία, τις απώλειες ανθρώπινων ζωών και τους τόνους λάσπης της δοκιμαζόμενης Δυτικής Αττικής…

«Εσκασαν» τα πρώτα χαμόγελα στον ΣΥΡΙΖΑ

Από τον
Σπύρο Κάραλη

Σύνθημα πρωτιάς από τον Aλέξη Tσίπρα, ο οποίος πιστεύει ότι το πολιτικό κλίμα αναστρέφεται αργά μεν αλλά σταθερά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από σχεδόν δυόμισι χρόνια ισχυρών δημοσκοπικών πιέσεων και βαριάς υποχώρησης σε όλα τα επίπεδα. Ο πρωθυπουργός, με μόνο αντικειμενικό εμπόδιο μπροστά του την τρίτη αξιολόγηση, που, όμως, εξελίσσεται χωρίς απρόοπτα και όλα δείχνουν ότι θα κλείσει γρήγορα (πιθανόν νωρίτερα από τον Ιανουάριο), εμφανίζεται πιο βέβαιος από ποτέ για την ολική επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ, με αιχμή το ταξικό, φιλολαϊκό πρόσημο (κοινωνικό μέρισμα κ.ά.) στην κόντρα του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Αυτό, άλλωστε, ήταν το νόημα του ξαφνικού τηλεοπτικού μηνύματός του εν είδει διαγγέλματος, με το οποίο ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε οικονομικές ενισχύσεις σε 3.400.000 πολίτες, θέλοντας να πιάσει εξαπίνης τη Ν.Δ. και να τη φέρει σε στρατηγική αμηχανία, δεδομένου ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βαρύνεται με την περσινή απόφαση να μη συναινέσει στον χριστουγεννιάτικο μποναμά προς τους συνταξιούχους, όπως και των τριών σποτ που αναρτήθηκαν στα πρωθυπουργικά social media με αναφορές του κυβερνητικού έργου στους τομείς της Υγείας, της Εργασίας και της Δημόσιας Ασφάλειας. Μέρος της κυβερνητικής αντεπίθεσης είναι και οι εξαγγελίες για την αποζημίωση των πληγέντων μετά την πρωτοφανή τραγωδία στη Δυτική Αττική.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Τσίπρας αύριο στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για το κοινωνικό μέρισμα, πρόκειται να εξειδικεύσει και τα μέτρα για τους πλημμυροπαθείς, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αποκαταστήσει άμεσα τους πληγέντες, αποδίδοντας παράλληλα τα αίτια της καταστροφής σε παθογένειες του δικομματικού συστήματος της τελευταίας 40ετίας.

Το κλίμα γενικής ευφορίας (ενίοτε στα όρια της υπεροψίας) που καταγράφεται στο Μέγαρο Μαξίμου ενισχύθηκε από τις τελευταίες μετρήσεις που δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να μειώνει αισθητά τη διαφορά που τον χωρίζει από τη Ν.Δ. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι επικαλούνταν την πρόσφατη έρευνα της Pulse για τη «δημοκρατία», η οποία εμφανίζει το κυβερνών κόμμα να μικραίνει την απόσταση, και μάλιστα κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες, από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη διαφορά να πέφτει σε μονοψήφιο πια αριθμό (9,5%).
Τα ευρήματα της Pulse έδειξαν επίσης ότι το 59% των πολιτών συμφωνεί με το κοινωνικό μέρισμα και με την επιστροφή των χρημάτων στους οικονομικά πιο αδύναμους, με το 48% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. να συντάσσεται με την κυβερνητική απόφαση. Το συγκεκριμένο δημοσκοπικό στοιχείο ερμηνεύεται από τους ίδιους αξιωματούχους ως σημάδι ευρείας αποδοχής της κυβερνητικής επιλογής να στηριχθούν ως προτεραιότητα τα τμήματα του πληθυσμού που οικονομικά δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στην καθημερινότητα, αντί η μεσαία τάξη, κάτι που, όπως υποστηρίζουν, διαπερνά όχι μόνο τη γραμμή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το συμπαγές σώμα της Ν.Δ., τη λαϊκή βάση της.

Σε αυτή τη μεγάλη δεξαμενή του λαϊκού κόσμου ποντάρουν στην κυβέρνηση, «βλέποντας» στο βάθος δεύτερη τετραετία ΣΥΡΙΖΑ με προσθήκες από το ΠΑΣΟΚ. Στα κυβερνητικά κλιμάκια πιστεύουν ότι ο στόχος της «αριστερής παρένθεσης» απέτυχε, με τη Ν.Δ. να παρουσιάζεται εγκλωβισμένη στην προσπάθεια να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, θεωρώντας παράλληλα ότι έχουν μπροστά τους τουλάχιστον ακόμη έναν καθαρό χρόνο από τον Αύγουστο του 2018, όταν τυπικά η χώρα βγαίνει από τον ασφυκτικό διεθνή έλεγχο. Με αυτή τη λογική διαψεύδονται πλήρως οι εκτιμήσεις της Πειραιώς που είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες, σύμφωνα με τις οποίες το 2018 θα είναι έτος εκλογών, υπό την επισήμανση ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη η μακροβιότερη μνημονιακή, επομένως θα κριθεί από το έργο που θα μπορέσει να παρουσιάσει και κατά συνέπεια δεν έχει λόγο να πάει σε εκλογές. Από την άλλη, το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζει εσωτερικά το Μέγαρο Μαξίμου.

Οχι τόσο για τα βέλη που συνηθίζει να εκτοξεύει κατά του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος αλλά επειδή βρίσκεται σε μεγάλη κρίση, με χαμηλή παρεμβατικότητα στη δημόσια σφαίρα. Το κόμμα υπολειτουργεί δεν μπορεί να υποστηρίξει το «όραμα» της Ελλάδας της μεταμνημονιακής περιόδου με το οποίο θα πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ εφεξής και χωρίς οργανωτική παρουσία δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για την προσπάθεια αντιστροφής του πολιτικού κλίματος.