ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

Οι σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ και το παράδειγμα του Κωνσταντίνου ΚαραμανλήΑπό τον
Μανώλη Κοττάκη

Εχει ενδιαφέρον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κομματικά του έντυπα χρησιμοποιούν την Ιστορία ως εργαλείο στην τρέχουσα συγκυρία, προκειμένου να θυμίσουν στη Ν.Δ. ποια ήταν η θέση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του Αντώνη Σαμαρά στη διένεξη για την ονομασία των Σκοπίων στο μακρινό 1992. Για ευνόητους λόγους μικροκομματικών επιδιώξεων, βεβαίως. Θα είχε όμως ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον να μελετήσουν οι νεόκοποι αριστεροί μας κυβερνώντες τα Αρχεία Καραμανλή. Συνιστώ τη μελέτη τους για τους εξής λόγους.

Πρώτον, διότι από την ανάγνωσή τους καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει στην πράξη «ρυθμιστικός ρόλος» του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Καραμανλής αξιοποίησε εκείνη την κρίση για να ανακτήσει το κύρος του ο θεσμός. Επέβαλε τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών με πρακτικά, είχε δημόσια παρέμβαση, έστειλε επιστολές σε αρχηγούς κρατών, κατέστησε de facto εκ νέου ισχυρή την Προεδρία.

Δεύτερον, καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει «μετρώ και αποφασίζω». Σε εκείνη την κρίση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρενέβη σε τρία ιδιότυπα μέτωπα που απειλούσαν με διχασμό τη χώρα. Μεταξύ κυβερνήσεως και αξιωματικής αντιπολιτεύσεως το πρώτο, μεταξύ πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών το δεύτερο, μεταξύ Ελλάδος – Ε.Ε. το τρίτο.

Ο τρόπος που άσκησε τα καθήκοντά του ήταν για σεμινάριο. Μεταξύ πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει πολλές επιλογές. Ακόμη και αν συμφωνεί με την ουσία -όχι τους χειρισμούς-των θέσεων του υπουργού Εξωτερικών, ο Πρόεδρος τάσσεται με τον πρωθυπουργό. Αλλιώς ξεσπά πολιτειακή κρίση. Μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης τήρησε ίσες αποστάσεις. Τους δέσμευσε υπό την κοινή γραμμή για το όνομα «Μακεδονία».

Και τούτο ανεξαρτήτως προσωπικών θέσεων. Η πολιτική, δυστυχώς ή ευτυχώς, ασκείται επί πραγματικού εδάφους. Αν ο Καραμανλής είχε ο ίδιος διαπραγματευτεί στο Συμβούλιο Υπουργών στο Ζάγκρεμπ τον περίφημο τρίτο όρο για τα Σκόπια, δεδομένης της προσωπικής του γνώσης για το θέμα, τα Σκόπια δεν θα είχαν αναγνωριστεί ποτέ ως Μακεδονία.

Από τη στιγμή που ο τρίτος όρος επέτρεψε σε τρίτες δυνάμεις να τον αμφισβητήσουν ως «ασαφή», ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπρεπε να ενώσει τον λαό και να διαφυλάξει τη διεθνή εικόνα της χώρας. Αυτό ήταν και το τρίτο μέλημά του. Ως παλιός πολιτικός που έζησε τον εθνικό διχασμό, τον Εμφύλιο, την ανωμαλία της δεκαετίας του 1960 και τον πειρασμό των πολιτικών δυνάμεων να αναμειγνύουν στο εσωτερικό παίγνιο την εξωτερική πολιτική, προστάτεψε με το κύρος του -στη φάση εκείνη- την εθνική ενότητα, την πολιτική ομαλότητα, την οικονομική σταθερότητα.

Οποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει λοιπόν να επικαλείται τον Καραμανλή ας διαβάσει το σημείωμα Μολυβιάτη για το Σκοπιανό, στον τόμο 12, στις σελίδες 636-637. Θα λέει λιγότερες ανοησίες στο μέλλον.

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα