Νέα ήθη

Διάβασα σε κάποια παλιά εφημερίδα: «Συνάντησις της Αυτού Εξοχότητος του κ. Πρωθυπουργού μετά της Αυτού Μακαριότητος, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, παρισταμένου της Α.Ε. του Υπουργού των Εξωτερικών». Τι είναι αυτά ρε; σκέφθηκα. Υπήρχε τέτοια εποχή;

Αναρωτήθηκα βέβαια κακώς, διότι αυτήν ακριβώς  την εποχή την πρόλαβα σε όλα της το μεγαλείο. Την εποχή που ο σεβασμός, όχι στα πρόσωπα, τα οποία ψηλά χαμηλά τα ίδια με  τα σημερινά στάνταρ είχαν, αλλά στους θεσμούς. Διότι και τότε  τις λαμογιές τους τις κάνανε. Και τις Πεσινέ τους είχανε. Και τα ξενοδοχεία τους σαν ραπανάκια φυτρώνανε. Και Εθνικές Οδούς  από τα ξενοδοχεία αυτά περνάγανε. Και κάτι με καράβια «λίμπερτι» είχαν ακουστεί. Και κάτι οικόπεδα φιλέτα έγιναν όρη και άγρια βουνά και πάει λέγοντας. Και αυτά ήταν λίγα από όσα βγήκαν στο φως της δημοσιότητος, διότι και τότε η συντεχνία που λεγόταν «συναδελφική αλληλεγγύη πολιτικών» λειτουργούσε, όπως και τώρα, άψογα. Βάλτε και ότι δεν υπήρχαν και τόσα μέσα ενημερώσεως. Τώρα αυτό το τελευταίο, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Τέλος πάντων.

Πέρα όμως από αυτά, ο σεβασμός, στους θεσμούς επαναλαμβάνω, υπήρχε. Π.χ. ο υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (έτσι το λέγανε τότε) τον υποδεχόταν ο Γυμνασιάρχης και όταν έμπαινε στις αίθουσες διδασκαλία οι μαθητές τον υποδέχονταν εγειρόμενοι (αυτό τώρα πώς να το πω, σηκωνόμενοι;) με σεβασμό. Τώρα πρώτα βλέπει τον πρόεδρο του Δεκαπενταμελούς (πού ξέρεις μπορεί να μας προκύψει και πρωθυπουργός) και αν δει τον Γυμνασιάρχη εκτός και αν είναι του κόμματος.

Τώρα τα πράγματα, έχουν ολίγον τι ξεφύγει, ντιπ καταντίπ. Η Α.Ε. ο πρωθυπουργός έγινε Αλέξης, αφού προηγουμένως είχε γίνει Ανδρέας και μετά Κωστάκης και Γιωργάκης. Επίσης οι Α.Ε. οι υπουργοί έχασαν εν μια νυκτί ό,τι πολυτιμότερο είχαν, δηλαδή το κύρος τους και από κ. Τάδε έγιναν «Άκης Τσοχατζόπουλος», «Μάκης Αρσένης», «Μένιος Κουτσόγιωργας», «Γιάννης Χαραλαμπόπουλος» και πάει λέγοντας. Πάνε τα κεριά, πάνε και τα λιβάνια. Διότι έτσι νόμισαν ότι θα έρχονταν πιο κοντά στον λαό. Στην πραγματικότητα ήρθαν πιο κοντά στην τσέπη του και μόνο.

Τότε τα κόμματα όταν ήθελαν κάτι να πουν στην πλέμπα, ήγουν στον λαό, έβγαζαν επίσημη ανακοίνωση με σφραγίδες και υπογραφές. Τώρα στέλνουν mail και αν αρχίσει πρόγκα, λένε ότι δεν «αποδόθηκε καλώς». Ακόμη σήμερα άρχισαν να μιλούν και οι δρόμοι και οι πλατείες. Τι διάολο πρόοδο θα είχαμε εάν δεν γινόταν και αυτό. Έτσι ακούμε: «Η Πειραιώς, αντέδρασε στην ανακοίνωση της Κουμουνδούρου» και ψάχνεις τώρα εσύ να βρεις, τι είπε ο Κουμουνδούρος και τσαντίστηκε ο Μητροπολίτης Πειραιώς.

Τότε υπήρχε και αυστηρός κώδικας ενδυμασίας. Κοστούμι και γραβάτα ήταν εκ των ων ουκ άνευ, για να περάσεις απλώς έξω από τη βουλή. Ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί ΚΚΕδες βουλευτές (τότε της ΕΔΑ), πήγαιναν στο κοινοβούλιο άψογα ντυμένοι. Παραδειγματίζονταν άλλωστε από το σοβιετικό πολίτ μπιρό, τα μέλη του οποίου φορούσαν κοστούμια το πιο ανοιχτόχρωμο από τα οποία, ήταν το σκούρο μαύρο. Ύστερα πλάκωσε η εξέλιξη  και σιγά σιγά βγήκε η γραβάτα, λες και αυτό ήταν το πρόβλημά μας ή, βγάζοντας τη γραβάτα, θα τρομάξει η Ευρώπη και θα πει κέρνα ένα λουκούμι το παιδί. Ακόμη φορέθηκαν σανδάλια, κρεμάστηκαν σακίδια και βλέπεις σήμερα βουλευτή να οδεύει προς τον… ναό της δημοκρατίας και είσαι βέβαιος ότι ξεκίνησε για το καφενείο της γειτονιάς του και στο δρόμο άλλαξε ρότα.

Μα, θα μου πείτε, με τη γραβάτα και τα σκαρπίνια θα λυθούν τα προβλήματά; Και βέβαια όχι. Θα πάψει όμως να προσβάλλεται η βαρύτατα  τραυματισμένη αισθητική μας, αλλά και ο σεβασμός προς αυτό που οι διάφοροι Novartiδες, υποτίθεται ότι υπηρετούν

Χρήστος Μπολώσης

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα