Ο χορογράφος και σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Ρήγος μιλά για την εναλλακτική παρουσίαση του κειμένου του Βιτσέντζου ΚορνάρουΑπό την
Ελένη Σκάρπου
Εχει χορογραφήσει δεκάδες παραστάσεις, έχει σκηνοθετήσει ακόμη περισσότερες, ανεξάρτητα από το ύφος και το περιεχόμενό τους. Οι πρώτοι δύο μήνες του 2018 τον βρήκαν σε ένα υπέροχο νέο πόστο, εκείνο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου με μεγάλη χαρά δημιουργεί και καταπιάνεται με καινούργια πράγματα. Ο Μάρτιος που έρχεται θα τον βρει επίσης με μια ξεχωριστή μουσική παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης να υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία και τις χορογραφίες.
Ο πολυτάλαντος και πολυσχιδής Κωνσταντίνος Ρήγος μάς αποκαλύπτει πως αποφάσισε να συνεργαστεί με τον σπουδαίο συνθέτη Δημήτρη Μαραμή και πως θα απολαύσουμε τελικά πάνω στη σκηνή τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου σε μορφή ενός σύγχρονου εναλλακτικού θεάματος, χωρίς να χάσουμε στιγμή την παραδοσιακή χροιά και κρητική ρίζα του.
Στις 9, 10 και 11 Μαρτίου, η Αίθουσα Φίλων Μουσικής στο Κτίριο Μ1 του Μεγάρου μάς υποδέχεται με ένα από τα πιο εμβληματικά κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, θέτοντας τις βάσεις για ένα νέο είδος μουσικού θεάτρου, για ένα ελληνικό μιούζικαλ.
«Ηταν ένα έργο για το οποίο είχαν ήδη φτιαχτεί από τον Δημήτρη Μαραμή τα πρώτα μουσικά κομμάτια και όταν τα άκουσα είπα ότι όλο αυτό με ενδιαφέρει, και με αυτή τη λογική δημιουργήσαμε μια παράσταση την οποία είδαμε όλοι μαζί 15 μέρες πριν από την ολοκλήρωσή της.
Αυτό είχε ένα θετικό και ένα αρνητικό. Το θετικό ήταν ότι είχε την αναμονή και τη ζωντάνια του καινούργιου που θα δημιουργηθεί από την αρχή. Το αρνητικό ήταν πως υπήρχε η πιθανότητα να μην ταιριάζουν μεταξύ τους όλα αυτά που έχεις δημιουργήσει».
Ουδέτερο περιβάλλον
«Ευτυχώς για μας, όλα λειτούργησαν θετικά. Εγώ θέλησα να φτιάξω γι’ αυτό το μιούζικαλ ένα αρχιτεκτονικό και ουδέτερο περιβάλλον, και νομίζω ότι με τη βοήθεια του πιάνου και των μελωδιών του Δημήτρη καταφέραμε να αφήσουμε ένα στίγμα στο ελληνικό μιούζικαλ» αναφέρει ο γνωστός χορογράφος και σκηνοθέτης, που παραδέχεται πως το μιούζικαλ είναι πολύ απαιτητικό.
«Απαιτεί μια θεατρικότητα και μια μουσικότητα. Απαιτεί καλές φωνές και καλή κίνηση. Εχουμε, ευτυχώς, εξαιρετικούς ερμηνευτές. Ολοι είναι επιλεγμένοι για τον ρόλο και τα φωνητικά και όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους. Αυτό, λοιπόν, δημιούργησε μια πολύ καλή συνθήκη για να έχουμε ένα καλό τελικό αποτέλεσμα» συνοψίζει ο ίδιος. Εμείς θα απολαύσουμε στον ρόλο του Ερωτόκριτου τον Θοδωρή Βουτσικάκη και στον ρόλο της Αρετούσας τη Μαρίνα Σάττι.
Σίγουρα δεν θα μας λείψει η πρόζα και ίσως νιώσουμε παράξενα ως θεατές, αλλά ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιμένει πως όταν αυτό που βλέπεις είναι πετυχημένο, τότε μοιάζει με μια εξαιρετική συναυλία.
«Ζούμε τα συναισθήματα σε κοντινό πλάνο»
«Οι μελωδίες του Δημήτρη παραπέμπουν περισσότερο σε τζαζ και έθνικ στοιχεία. Εγώ τοποθέτησα την παράσταση στο σήμερα και στην καθημερινότητα, προκαλώντας μια “κόντρα” στη μουσική και στην ευρύτερη δράση – όχι αδικαιολόγητη φυσικά.
Η παράσταση έχει συνεχόμενη κίνηση μέσα στην ίδια τη δραματουργία του έργου» επισημαίνει. Οσο για τη γλώσσα του Κορνάρου, που είναι κομματάκι μακριά μας χρονολογικά, για εκείνον δεν αποτέλεσε κανένα εμπόδιο, μια και πριν από έναν χρόνο σκηνοθέτησε τον «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα» με αντίστοιχη γλωσσική διάλεκτο. «Αυτή η γλώσσα που μοιάζει ξένη, αλλά είναι ελληνική, για μένα ήταν δεδομένη. Αντιμετωπίσαμε τη γλώσσα ως δική μας, παρότι ο θεατής μπορεί να σκύβει πάνω στους υπέρτιτλους της παράστασης. Αυτό που στην πραγματικότητα βλέπει ο θεατής είναι ένα σινεμά, μια κινηματογραφική εικόνα. Είναι σαν να βλέπουμε δύο παραστάσεις.
Από τη μία το γενικό σύνολο, αυτό που ορίζεται ως θεατρική δράση, και από την άλλη τα συναισθήματα των ηθοποιών σε κοντινό πλάνο» καταλήγει ο Κωνσταντίνος Ρήγος και νιώθει ωραία που επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη έστω και για λίγο. Οι μνήμες του, άλλωστε, από τον καιρό που διετέλεσε καλλιτεχνικός υπεύθυνος χοροθεάτρου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος είναι ακόμη νωπές και οι φίλοι του εδώ παραμένουν επιστήθιοι.
