Αμέρικαν μπαρ

 Όλα αυτά τα γεγονότα με τα έκτροπα στα γήπεδα, μου έφεραν στο νου παλαιότερες ιστορίες, μπροστά στις οποίες ωχριούν τα σημερινά σε φαιδρότητα και αφέλεια. Τότε όμως δεν υπήρχαν τα σημερινά αμφιλεγόμενα σε αντικειμενικότητα ΜΜΕ και δεν γίνονταν ευρέως γνωστές οι διάφορες λαμογιές. Να σκεφτείτε ότι κάποια Κυριακή εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1950, έπαιζε η ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό και το αποτέλεσμα το μάθαμε το βράδυ γύρω στις 10 από τις ειδήσεις, αφού τότε οι αγώνες δεν μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο, ενώ σήμερα, πολλές φορές, το ξέρουμε πριν γίνει ο αγώνας…

Δυστυχώς οι ιστορίες που θα διαβάσετε, δεν θυμάμαι σε ποιους αγώνες διαδραματίστηκαν, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει και είναι πέρα ως πέρα αληθινές. Αν κάποιος θυμάται περισσότερα, ευχαρίστως να τον ακούσουμε.

Η πρώτη ιστορία λοιπόν, έγινε σε ένα παιχνίδι στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. Κάτι σφυρίζει ο διαιτητής, δεν συμφωνούν οι παίκτες ακολουθεί η προβλεπομένη συμπλοκή το τέλος της οποίας, βρίσκει ένα ποδοσφαιριστή να κρατάει στο χέρι το μανίκι από την…στολή του διαιτητού. Ακολούθησαν η γνωστή και…προβλεπομένη πολυήμερη κύηση, η οποία έφερε την εξής εξωφρενική απόφαση: «Ουδείς ευθύνεται για την αποκόλληση της περιχειρίδας του διαιτητού, η οποία ήταν πλημμελώς ερραμμένη». Με λίγα λόγια δηλαδή, έφταιγε ο…ράφτης που δεν είχε ράψει καλά το μανίκι…

Η δεύτερη ιστορία, είναι σχετική με την αμφισβήτηση των νόμων της φυσικής. Σε κάποιο παιχνίδι, πάλι ο διαιτητής (αχ αυτός ο διαιτητής) κάτι σφυρίζει, που οι ποδοσφαιριστές, εις βάρος της ομάδας των οποίων σφύριξε ο άρχων (τρομάρα του) του αγώνος, διεφώνησαν κάθετα.   Άρχισε και πάλι η, κατά τα ειωθότα, συμπλοκή. Κάτι σπρωξιές, κάτι καρπαζές, κάτι κουτουλιές, κάτι μουλωχτές μπουνιές και κάποιος τραβάει και μία ροχάλα, λίαν εύστοχη, που βρίσκει κατάμουτρα τον ρέφερι.  Όπως ήταν φυσικό η υπόθεση παραπέμπεται στα αρμόδια όργανα. Νέος κοιλόπονος, νέα καθυστέρηση, νέο μαγείρεμα και η πολυπόθητη απόφαση βγαίνει: «Ο ποδοσφαιριστής Α., έπτυσε προς τα άνω καταρώμμενος την  τύχην του και ο αέρας κατηύθυνε την σίελον προς τον διαιτητήν». Η απόφαση αυτή πρέπει να ενέπνευσε τον Αλέκο Σακελλάριο, που έβαλε τον αλησμόνητο Διονύση Παπαγιαννόπουλο να προσπαθεί να εξηγήσει στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, ότι τα σώματα, λόγω της βαρύτητος, όταν πέφτουν, πέφτουν καθέτως και όχι οριζοντίως.

Η τρίτη ιστορία, είναι και αυτή μνημείο αντικειμενικότητος.  Ο αγώνας πάλι στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Πάλι κάτι πάει στραβά, πάλι συμπλοκές, πάλι σπρωξίδι, πάλι μπουνίδι και σε μία στιγμή πέφτει μία φάπα, που η στράκα της ακούστηκε μέχρι την διασταύρωση της Λεωφόρου με την Ιπποκράτους. Ξανά η γνωστή διαδικασία, ξανά η πολυήμερη αναμονή και στο τέλος γελάνε και οι κότες: «Ο ποδοσφαιριστής Ε. έκρουσε δια της παλάμης…». Η μπούφλα έγινε απλή κρούση και φυσικά ουδείς τιμωρήθηκε…

Και τελειώνουμε με μία σχετικώς πρόσφατη ιστορία, που έγινε, νομίζω, στο Καυταντζόγλειο. Τα προκαταρκτικά τα ίδια. Κάτι έγινε, κάτι σφύριξε, κάτι ελέχθη και η συμπλοκή δεν άργησε. Σε μια στιγμή ένα πλαστικό κάθισμα εκτοξεύεται από την εξέδρα και προσγειώνεται σε κάποιο κεφάλι, το οποίο βεβαίως και ανοίγει. Πάλι η υπόθεση παραπέμπεται στους αρμοδίους, οι οποίοι βγάζουν την μνημειώδη απόφαση ότι «το κάθισμα το πήρε και το σήκωσε ο πνέων ισχυρός άνεμος»…

Τώρα μερικοί από εσάς μπορεί να γελάτε. Αλλά όλες αυτές οι…ιστορικές  αποφάσεις μας οδήγησαν στην σημερινή κατάντια. Ο αδέξιος ράφτης, η ροχάλα που αντί να πάει προς τα πάνω ίπταται οριζοντίως, ο φούσκος που έγινε χάδι και ο άτακτος άνεμος ενθάρρυναν τους διαφόρους πιστολέρο να το κάνουν Αμέρικαν μπαρ.

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα