Τα «ρίσκα» δεν βγαίνουν πάντα!

Κάποιες φορές το κόστος είναι ανθρώπινες ζωέςΑπό τον
Δημήτρη Παπαγεωργίου*

Το 2012 ο νυν υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και τότε υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μπαλάφας, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή, ανακοίνωνε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπευε να μειώσει τα εξοπλιστικά προγράμματα μόλις γινόταν κυβέρνηση. Και όταν εύλογα ο δημοσιογράφος τον ρώτησε «τι θα γίνει με τους Τούρκους απέναντι», ο βετεράνος πολιτικός του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτοντας τον ειρμό της σκέψης της δικής του αλλά και ολόκληρου του ΣΥΡΙΖΑ, του απάντησε: «Θα το ρισκάρουμε».

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το ρίσκο δεν το πήρε μόνον ο κ. Μπαλάφας αλλά ούτε και μόνον η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Λόγω της οικονομικής κρίσης, της στενής επιτήρησης των λογιστών του ΔΝΤ και της ΕΚΤ αλλά και των πολιτικών πιέσεων από πλευράς των κυβερνήσεων των χωρών των δανειστών, τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας μας περικόπηκαν μαζικά, την ίδια στιγμή που «απέναντι» υπήρξε μια «δημιουργική έκρηξη» στον ίδιο ακριβώς τομέα.

Η χώρα μας, προκειμένου να «ισορροπήσει» λογιστικά και να επιδείξει τα απαραίτητα «πλεονάσματα», ώστε να έχει τη στήριξη των κρατών της δυτικής Ευρώπης, αποφάσισε συνειδητά να μείνει πίσω στα ζητήματα ασφαλείας. Τα λόγια των πολιτικών και της στρατιωτικής ηγεσίας μας, παρόλο που είναι απαραίτητα για την τόνωση του ηθικού, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματική εικόνα. Την εικόνα της έλλειψης ανταλλακτικών, την εικόνα της έλλειψης βλημάτων, την εικόνα της ελλιπούς εκπαίδευσης, ακόμη και την εικόνα του ξεπερασμένου εξοπλισμού του απλού πεζικάριου. «Και πάνω που μάθαμε τον γάιδαρο να μην τρώει, ψόφησε» λέει η γνωστή παροιμία. Και με αυτό είμαστε αντιμέτωποι τους τελευταίους μήνες. Να βιώσουμε ως έθνος μια πραγματική καταστροφή ή να βασιζόμαστε σε άλλους για να μην την αντιμετωπίσουμε, προκειμένου να έχουμε τα λογιστικά βιβλία που θέλουν να βλέπουν οι «φίλοι» μας σε τάξη.

Προς Θεού, δεν θέλω να πω ότι μια χώρα με ημι-κατεστραμμένη οικονομία θα μπορούσε να συνεχίσει να έχει έναν αξιόμαχο Στρατό. Δεν θα μπορούσε. Ομως ο τρόπος με τον οποίο πορευτήκαμε τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτει τις προτεραιότητες της πολιτικής τάξης μας. Γιατί δεν πήραν το «ρίσκο» -το οποίο ο κ. Μπαλάφας απλά μάς εξήγησε χωρίς περικοκλάδες και λοβιτούρες- για άλλον λόγο, παρά για να μπορέσουν να διατηρήσουν τις κομματικές βάσεις τους. Η προτεραιότητά τους ήταν να μπορέσουν να επιβιώσουν ως κομματικοί μηχανισμοί και να κυριαρχήσουν στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο, έχοντας τη στήριξη και των έξω. Αλλά μερικές φορές τα «ρίσκα» έχουν κόστος. Και κάποιες φορές το κόστος αυτό είναι ανθρώπινες ζωές. Γι’ αυτό η λογική λέει ότι το ρίσκο το παίρνεις με οτιδήποτε άλλο και όχι την επιβίωσή σου. Αλλά εάν θέλει το έθνος μας να επιβιώσει είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί σε κάθε τέτοιον κρίσιμο τομέα οι αποφάσεις του είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενες.

*Δημοσιογράφος

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα