Ο ΛΥΚΟΣ ME ΠΡΟΣΩΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΛΥΚΟΣ ΕΙΝΑΙ!

Η χρήση της τεχνολογίας στον νεοφιλελευθερισμό χρησιμοποιείται για να υποτάξει τον άνθρωπο

Από τον
Θύμιο Λυμπερόπουλο*

Οι δύο πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις διαμεσολαβητικές εφαρμογές, και ειδικά για τον τρόπο που λειτουργεί η πολυεθνική Uber, έριξαν και το τελευταίο κάστρο της παραπληροφόρησης -για τη δήθεν οπισθοδρόμηση της ελληνικής κυβέρνησης- που έχουν αναλάβει εργολαβικά γνωστά και μη εξαιρετέα εκδοτικά συγκροτήματα.

Η θέση και, κατά συνέπεια, το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης είναι απόλυτα εναρμονισμένα με όσα υπερασπίζονται και προάγουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και οι λαοί της Ευρώπης.

Oσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η χρήση της τεχνολογίας θα πρέπει να γίνεται χωρίς περιορισμούς έχουν διαγράψει τη λέξη «άνθρωπος» από το λεξιλόγιό τους. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται η διαφορά μας. Ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες και καταλήγουμε σίγουρα σε διαφορετικό προορισμό.

Η νεοφιλελεύθερη κουλτούρα, όπως εκφράζεται από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, είναι ανάγνωση σε ρυθμό παπαγαλίας μιας ιστορίας που θέλει την παγκοσμιοποίηση ως έναν φυσικό αργαλειό, ο οποίος υφαίνει μόνο φτώχεια και δυστυχία. Τα δημιουργήματά της είναι εργασιακές γαλέρες που προορίζονται για αντικαταστάτριες των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ακόμα και σήμερα, που οι οικονομίες των περισσότερων χωρών καταγράφουν οδυνηρές απώλειες, υπάρχουν κάποιοι που διαμαρτύρονται για την επαναπροσέγγιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στο ζήτημα της λειτουργίας των διάφορων εφαρμογών.

Δεν μπορούν να δεχτούν ή δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι η ανεξέλεγκτη χρήση των εφαρμογών -σε όλους τους τομείς της οικονομίας και όχι μόνο στις επιβατικές μεταφορές- οδηγεί στην αφυδάτωση των εθνικών οικονομιών, φτωχαίνει τους λαούς και δημιουργεί εργασιακές ανισότητες, όμοιες με αυτές που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα.

Και για να τελειώνουμε με τα παραμύθια της Χαλιμάς, κανείς δεν έκλεισε την πόρτα στην Uber, στην Beat ή σε οποιονδήποτε άλλον θέλει να ασκήσει επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα μας. Η κυβέρνηση δημιούργησε ένα πλαίσιο κανόνων, το οποίο ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν παράθυρα φοροδιαφυγής, δεν κρύβονται γκρίζες ζώνες, δεν προκρίνονται τα συμφέροντα κανενός, δεν συνθλίβονται δικαιώματα κανενός. Ιδιοι κανόνες για όλους.

Ανταγωνισμός επί ίσοις όροις, με γνώμονα πρώτα απ’ όλα το εθνικό συμφέρον (πάταξη της φοροδιαφυγής). Δικαιοσύνη στην οικονομία και δικαίωση της εργασίας για κάθε άνθρωπο που εργάζεται, επιχειρεί ή συμμετέχει με οποιονδήποτε τρόπο στον τομέα των επιβατικών μεταφορών.
Eχω αναφερθεί πολλές φορές στη διεθνοποίηση των αγορών και στους σκοπούς που εξυπηρετεί. Ο επιχειρηματικός πόλεμος με όπλα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας λειτουργεί ανασταλτικά στην εξέλιξη των χωρών και των πολιτών τους. Οταν το μυαλό και οι ιδέες χρησιμοποιούνται για να υποτάξουν και να μειώσουν τον άνθρωπο, και όχι για να τον αναδείξουν και να τον κάνουν πιο ευτυχισμένο, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Η προσπάθεια των νεοφιλελεύθερων βολεμένων να μηδενίσουν όσους διαφωνούν, χρησιμοποιώντας εκφράσεις περί αναχρονιστικών αντιλήψεων, δεν είναι παρά ανεπαρκής και αστεία άμυνα και στις αλήθειες που η ίδια η ζωή αποτυπώνει. Για να το εκφράσουμε με μια ελληνική παροιμία, «ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται».

Οι κοινωνίες τις οποίες ονειρεύεται το παγκοσμιοποιημένο επιχειρηματικό σύστημα βασίζονται στις διδαχές της Σχολής του Σικάγου: εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, με μισθούς στα όρια της επιβίωσης, και επιχειρήσεις-βασίλεια που θα συλλέγουν τον πλούτο και θα τον διανέμουν -με ενδιάμεσους σταθμούς τούς φορολογικούς παραδείσους που δημιουργήθηκαν γι’ αυτόν τον σκοπό- σε λίγους και εκλεκτούς. Αυτό το μοντέλο οικονομίας, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη διαπλοκή, κάποιοι το θεωρούν ιδεολογία. Του έδωσαν την επωνυμία «άκρατος νεοφιλελευθερισμός» για να κρύψουν μέσα στη βαρύγδουπη ορολογία του το μένος τους για την ισονομία, για τη δικαιοσύνη, για τον ίδιο τον άνθρωπο. Σε πολλές περιπτώσεις το κατάφεραν: Προσέλαβαν διαφημιστές, αγόρασαν μέσα επικοινωνίας και δημιούργησαν οπαδούς. Είναι απίστευτο πόσο εύκολα πείθονται ο φτωχός, ο άνεργος, ο πεινασμένος. Αυτό θέλουν: περισσότερους φτωχούς, περισσότερους ανέργους, περισσότερους πεινασμένους, περισσότερους οπαδούς…

Ομως, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί εσαεί. Ο λύκος, όποια προσωπίδα κι αν φορέσει, θα είναι πάντα λύκος. Κι είναι στη φύση του να μην πιάνεται φίλος με κανέναν. Ο ρόλος ο δικός μου και όσων εκπροσωπούν μεγάλες κοινωνικές ομάδες είναι να αναδεικνύουμε την αλήθεια και να προστατεύουμε τους εργαζομένους και τους πολίτες, υποδεικνύοντας τα τεχνάσματα των λύκων και κόβοντας κάθε πιθανότητα επαφής μαζί τους.

Θα πολεμηθούμε γι’ αυτό. Το ζω.
Θα λοιδορηθούμε. Σε κάθε ευκαιρία.
Θα στιγματιστούμε. Ως αναχρονιστικοί.
Θα ταυτοποιηθούμε. Ως κατ’ ανάγκην αριστεροί.
Θα συρθούμε στα δικαστήρια. Για να μας φοβίσουν.

Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος. Αποδεχόμαστε ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου και πολεμάμε. Υπάρχει και η άλλη, η εύκολη λύση: Καθόμαστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα μας και βλέπουμε το «Power of Love». Ας διαλέξουμε τι θέλουμε να είμαστε. Πρωταγωνιστές ή θεατές; Μαχητές ή υπνωτισμένοι;

*Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί

{{-PCOUNT-}}17{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα