Αριστερά σε απόγνωση!

Πού και γιατί αναζητεί «σωσίβια» ο πρωθυπουργός Αλ. ΤσίπραςΑπό τον
Μανώλη Κοττάκη

Πρέπει να είσαι πολύ απελπισμένος για να αναγκάζεσαι να «πιαστείς» από έναν 17χρονο  άμυαλο νεαρό (στον οποίο θα δώσεις μάλιστα  ψήφο προσεχώς), προκειμένου να στήσεις μια θεωρία συνωμοσίας τύπου Γκοτζαμάνη. Πρέπει να είσαι πολύ αγχωμένος για να καταγγέλλεις πολιτικά ως φασίστα έναν διαρρήκτη κρεοπωλείων, προκειμένου να οικοδομήσεις μεγάλο κεντροαριστερό μέτωπο γύρω από τον παραπαίοντα Γιάννη Μπουτάρη. Αυτή είναι η αλήθεια, κύριε Τσίπρα μου. Γράφω σήμερα καθ’  υπερβολή, αγαπητοί αναγνώστες. Αλλά το εννοώ. Διότι με το σημερινό σημείωμα σκοπεύω να σας εισαγάγω στη φιλοσοφία της απεγνωσμένης Αριστεράς.

Της Αριστεράς που βλέπει ότι τελειώνουν τα Μνημόνια, σταματάει το success story και πρέπει τώρα να επινοήσει επειγόντως μια νέα αντιδεξιά και αντισυστημική διαχωριστική γραμμή, τέτοια που να αντέχει ακόμη και τυχόν κραδασμούς βάσεως από τη μείωση των συντάξεων. Για να υπάρχει  Αριστερά στη νέα εποχή λοιπόν (και μάλιστα Κεντροαριστερά), πρώτον, πρέπει να υπάρχει Ακροδεξιά, και μάλιστα τέτοια που να μπορεί να τη χρεώσει -μέρος αυτής τουλάχιστον- στη Ν.Δ. Ιδού μια διαχωριστική γραμμή. Ιδού γιατί άλλωστε επί Αριστεράς συνεχίζεται και δεν τελειώνει, ούτε πρόκειται να τελειώσει, η δίκη της Χρυσής Αυγής, και ας κοντεύει τετραετία στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδού γιατί επίσης στοχοποιούνται ως τάχα ακροδεξιοί ριζοσπάστες οι πλέον συστημικοί πολιτικοί της συντηρητικής παράταξης! Βεβαίως, ουδόλως μπορεί ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ να φανταστούν ότι αυτό που εκείνοι βαφτίζουν ακροδεξιά ατζέντα (ας  αφήσουμε τα πρόσωπα) -θέματα μνήμης, Ιστορίας, εθνικής ομοιογένειας και ταυτότητας- ακουμπούν το κέντρο και είναι πλειοψηφίες σήμερα.

Ποιοι είμαστε εμείς όμως που θα του ανοίξουμε τα μάτια; Ακροδεξιά θέλει ο κύριος Τσίπρας να έχει, ακροδεξιά ας νομίζει ότι έχει! Η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και άλλων διαττόντων αστέρων των άκρων στο προσκήνιο είναι όρος  sine qua non  για τη -νομίζει- ιδεολογική του ηγεμονία. Το ίδιο και η στοχοποίηση ως «ακροδεξιών» των πλέον διαπλεκόμενων πολιτικών της πατρίδας μας. Υπάρχει όμως και δεύτερος τρόπος -θεωρεί  ο κύριος Τσίπρας- για να ορθώσει διαχωριστικές γραμμές, προκειμένου  να μην ομοιάζει το κόμμα του πολύ με τη Ν.Δ. στη μεταμνημονιακή εποχή. Είναι η μάχη των δικαιωμάτων. Αφού δεν έχει επαρκή άρτο να μοιράσει, το πρόγραμμα θα έχει δικαιώματα. Θα έχει κοσμοπολιτισμό, τάχα μου δήθεν, εναντίον του ξεπερασμένου εθνοκεντρισμού. Θα έχει αναθεώρηση του Συντάγματος με ήπιο διαχωρισμό κράτους – Εκκλησίας, θα έχει αυτοδιοίκηση με αναλογική, θα έχει απόπειρα επίλυσης θεμάτων εξωτερικής πολιτικής (δεν τους αρέσει ο όρος «εθνικά θέματα»), θα έχει και ιθαγένειες σε μετανάστες.

Τέλος, υπάρχει και τρίτος τρόπος για την όρθωση διαχωριστικής γραμμής, πιο επικίνδυνος: Η αντισυστημική διαχωριστική γραμμή που χαράσσεται μέσω των σκανδάλων. Δεδομένου ότι το Μνημόνιο κόλλησε στην Αριστερά τη ρετσινιά της συστημικής δύναμης, ο πρωθυπουργός αναζητά απεγνωσμένα σωσίβια στους σκελετούς του παλαιού συστήματος. Θα κάνω μια πρόβλεψη: Ο  πρωθυπουργός θα υλοποιήσει το όνειρό του και θα συσπειρώσει την Κεντροαριστερά ως μειοψηφία. Δεν μπορεί όμως να συλλάβει τι είδους δυνάμεις ξυπνά και κινητοποιεί με τις προκλήσεις του κατά της Δεξιάς. Αυτό δεν μπορεί να το ονειρευτεί. 

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα