ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ!

Η ανάγκη για έναν θεσμό που θα κρατά ψηλά τη σημαία της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύηςΑπό τον
Δημήτρη Γαρούφα*

Η λέξη «Ευρώπη» σε όλη την υφήλιο συνειρμικά, πέρα από γεωγραφικό ορισμό, σήμαινε πάντα περισσότερα πράγματα… Σήμαινε ανθρωποκεντρικό πολιτισμό, έναν πολιτισμό που θέλει τον άνθρωπο πολίτη, που έχει σημαία την ελευθερία και τη δημοκρατία, αλλά και την κοινωνική αλληλεγγύη. Στη σημερινή εποχή της τεχνολογικής και οικονομικής παγκοσμιοποίησης αυτή η Ευρώπη θα έπρεπε να ενσαρκώνει την ελπίδα της ανθρωπότητας, κρατώντας υψωμένη τη σημαία των δημοκρατικών ελευθεριών, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Από την Ευρώπη, ως συνέχεια και ως απόσταγμα της Ιστορίας της, θα περίμεναν οι λαοί θεσμούς που θα της δώσουν δύναμη και αποτελεσματικότητα για να υψώσει ψηλότερα τη σημαία των ιδανικών, να δώσει ανθρώπινη εικόνα στην ανάπτυξη και να φέρει την ελπίδα ισορροπίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το ερώτημα είναι αν η σημερινή Ευρώπη υπό τη μορφή της Ε.Ε. εκφράζει και υπηρετεί αυτές τις προσδοκίες, αυτά τα ιδανικά που είχαν οι οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης, που πίστευαν βέβαια και στη δημοκρατία και διαπνέονταν από τα δημοκρατικά ιδεώδη. Το αναφέρω αυτό για να επισημάνω ότι και η ναζιστική Γερμανία επί Χίτλερ μιλούσε για ενωμένη νέα Ευρώπη, αλλά τη φανταζόταν σαν μια γερμανική αυτοκρατορία. Υπενθυμίζω ότι οι Γερμανοί κατακτητές εξέδιδαν στη Θεσσαλονίκη την κατοχική εφημερίδα με τίτλο «Νέα Ευρώπη», στα άρθρα της οποίας γινόταν συνεχής αναφορά για τη νέα Ευρώπη που θα δημιουργούσαν οι Γερμανοί υπό τον Χίτλερ με τη μορφή μιας αυτοκρατορίας υπό την ηγεσία των Γερμανών κι έτσι δικαιολογούσαν το αιματοκύλισμα της Ευρώπης και τα απεχθή εγκλήματά τους.

Είναι λυπηρό αλλά πρέπει να λέμε αλήθειες: Σήμερα έχουν αλλοιωθεί τα χαρακτηριστικά της Ε.Ε., που δεν ανταποκρίνεται πλέον στα οράματα αυτών που αγωνίστηκαν πριν από δεκαετίες για τη δημιουργία της. Υπάρχουν οι θεσμοί που τυπικά εξασφαλίζουν συμμετοχή και ισοτιμία στα κράτη-μέλη, αλλά στην πράξη υπάρχει γερμανική μονοκρατορία. Υπήρξαν εποχές που η νεολαία στην Ευρώπη φλεγόταν από το όραμα των πρωτεργατών μιας νέας εποχής για την Ευρώπη, που θα κατοχύρωνε αποτελεσματικά την ελευθερία και τη δημοκρατία, και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις ισόρροπης ανάπτυξης για όλες τις χώρες-μέλη. Δυστυχώς, όμως, η σημερινή πραγματικότητα καθημερινά δίνει την εντύπωση ότι κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους και αποφασίζουν σχεδόν ερήμην των λαών, ενισχύοντας τις εξουσίες μιας απρόσωπης καλοπληρωμένης και ελεγχόμενης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, που ισοπεδώνει την εθνική κυριαρχία και μέσω της οικονομικής κρίσης οδηγεί σε μακροπρόθεσμη εξάρτηση, πολιτική και οικονομική, τις χώρες του Νότου.

Το ερώτημα είναι ποια η θέση και ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την Ευρώπη: Η Ελλάδα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και στο Μνημόνιο γιατί κάποιοι ανίκανοι ή μέτριοι πολιτικοί της, στερούμενοι οράματος, αρκούνταν να διανέμουν τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. συντηρώντας και μεγεθύνοντας χρόνο με τον χρόνο κλίμα υπερκαταναλωτισμού, και δεν ασχολήθηκαν επαρκώς με σχεδιασμό για πραγματική ανάπτυξη της χώρας, με την Ε.Ε. δυστυχώς να παρακολουθεί κάνοντας ότι δεν βλέπει για άλλους λόγους… Το αποτέλεσμα είναι να έχει υποθηκευτεί για δεκαετίες και το μέλλον αυτών που δεν γεννήθηκαν ακόμη στην Ελλάδα.

Εχω αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν για όλα αυτά και κορμός αυτού του σημειώματός μου είναι η εισήγηση που έκανα αρχές Ιουνίου 2005 σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργασία Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και Κέντρου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου (ΚΔΕΟΔ), όταν συζητούνταν ακόμα η θέσπιση Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Από τότε πέρασαν χρόνια και κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά η κατάσταση χειροτέρεψε και γι’ αυτό βλέπουμε κινήσεις «ευρωσκεπτικισμού» σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Σε μερικές εβδομάδες καλούνται οι πολίτες να εκλέξουν εκπροσώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δυστυχώς καμιά συζήτηση δεν γίνεται για το μέλλον της Ευρώπης, για το ποια Ευρώπη θέλουμε, κανένα όραμα δεν προβάλλεται και οι ηγεσίες των κομμάτων προβάλλουν καθαρά εσωτερικά θέματα για να συγκινήσουν τους πολίτες. Αναμφίβολα το μέλλον της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη, αλλά θέλουμε μια Ευρώπη με ανθρωποκεντρικό πολιτισμό, μια Ευρώπη που θα επιδιώκει την ισόρροπη ανάπτυξη και θα κρατά ψηλά τη σημαία της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτή η Ευρώπη θα είναι η δική μας Ευρώπη, γιατί θα στηρίζεται σε προαιώνιες αρχές του Ελληνισμού και γι’ αυτή την Ευρώπη πρέπει να αγωνιστούμε. Ο Ελληνισμός θα μπορούσε (και πρέπει) τουλάχιστον να προσπαθήσει, να αποτελέσει το προζύμι για μια νέα ζύμωση στην Ευρώπη, για να ξαναθυμηθεί τουλάχιστον τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του πολιτισμού της.

*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού
Συλλόγου Θεσσαλονίκης, μέλος του Δ.Σ της
Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα