Απέναντι στους τυχοδιώκτες…

Η πλειονότητα του λαού δεν πιστεύει ούτε στον κοινωνικό πόλεμο ούτε στην ανθρωποφαγία του νεοφιλελευθερισμού ούτε στην οποιασδήποτε απόχρωσης ολοκληρωτική διακυβέρνηση.

Η βασική μας αντίθεση με αυτούς, τους «επενδυτές στο χάος», είναι ότι βλέπουμε την κοινωνία ως αδιαίρετο σύνολο, με ενιαία καθήκοντα και υποχρεώσεις, που διαβαθμίζονται μόνο από τις ικανότητες και τις δυνάμεις εκάστου. Ολοι και όλα όμως πρέπει να συντείνουν στην ενότητα του λαού, στη διασφάλιση της κοινωνικής κινητικότητας και της κοινωνικής ειρήνης. Το έθνος δεν υπάρχει υπέρ των τραπεζών, των δανειστών, του «εθνικού κατασκευαστή», του μονοπύθμενου νταβατζή της ενημέρωσης ή όποιου άλλου. Ολοι κι όλα πρέπει να υπηρετούν την πατρίδα και κυρίως το πολυτιμότερο κομμάτι της, τους Ελληνες. Για όλους πρέπει να υπάρχουν όρια και κανόνες.

Κανείς από τους μικρούς ή τους μεγάλους παίκτες του δημόσιου βίου δεν μπορεί να είναι ασύδοτος, να υποκαθιστά τους θεσμούς, τη διοίκηση, την Αστυνομία ή τη Δικαιοσύνη.

Ο Αντώνης Σαμαράς, λοιπόν, είναι αντιμέτωπος με μια γιγάντια πρόκληση. Για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση των υπερατλαντικών φίλων και συμμάχων μας, δεν ξέρω πολλούς που θα ήθελαν να φορούν σήμερα τα παπούτσια του. Ατσάλινη μέγκενη το «στέμμα». Ομως υπάρχει αυτό που λέγεται καθήκον.

Η πολύχρονη λεηλασία της χώρας, η φτώχεια, η ατιμωρησία, ο αφελληνισμός της παιδείας, του δημόσιου λόγου και των προβαλλόμενων προτύπων έχει δημιουργήσει ένα σαθρό υπόβαθρο για την πολιτική δράση, με πατριωτικό, ενωτικό περιεχόμενο. Την απονομιμοποίησαν και η πίστη σε μια πατριωτική πολιτική πρέπει να κερδηθεί εκ του μηδενός.

Οι άνεργοι, οι νεόπτωχοι με τις πετσοκομμένες συντάξεις, που κατά κανόνα δεν τα έφαγαν μαζί με τον Πάγκαλο, εκτός από οργισμένοι, είναι καχύποπτοι, με ελάχιστες αντιστάσεις και σχεδόν ανύπαρκτη υπομονή.

Πολύ περισσότερο απέναντι σε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει και το ΠΑΣΟΚ, κύριος φυσικός αυτουργός του εγκλήματος σε βάρος της χώρας.

Οι πολίτες βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης ξέροντας ότι δεν πρόκειται για μια αναπάντεχη φυσική καταστροφή, αλλά για ένα μακρόχρονα τελούμενο έγκλημα. Η μεταπολιτευτική παράγκα, το σαθρό σύστημα εξουσίας και παραεξουσίας, αποκαλύφθηκε σε όλη της τη γύμνια με πάταγο. Κυριολεκτικά ξεβρακώθηκαν σχεδόν οι πάντες, όλοι όσοι πουλούσαν παραμύθι στον λαό, χτίζοντας επί τριάντα τόσα χρόνια την παρασιτική Ελλάδα· μια Ελλάδα χωρίς παραγωγική βάση, αριστεροκρατούμενη στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, στον δημόσιο λόγο, με ανακυκλωμένους προοδευτικάριους να στελεχώνουν τους μηχανισμούς της λεηλασίας και της παραπληροφόρησης. Και απέναντί τους μια ενοχική Δεξιά, φοβική, που συνεχώς ήθελε να αντλεί εύσημα «δημοκρατικότητας» από την Αριστερά του φουά γκρα, των ταβλαδόρων με τα φουλάρια και τους, κατά κανόνα, ανύπαρκτους αγώνες. Οι νικητές του Γράμμου, με κεντρώο πρωθυπουργό θυμίζω, οι αληθινοί εκσυγχρονιστές, οι εκβιομηχανιστές της χώρας, οι υπερασπιστές της δημοκρατίας απώλεσαν στα σαλόνια, στους προθαλάμους και στα ΜΜΕ ό,τι κέρδισε ο λαός με αίμα στα χαρακώματα. Ολες οι εκφάνσεις του ποικιλόχρωμου σταλινικού φασισταριού ξεχύθηκαν στην κοινωνία.

Σήμερα, με τον λαό γονατισμένο από την κρίση, είναι εύκολη η προπαγάνδα των τυχοδιωκτών, ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, με την τρομοκρατία, ηθικά και ιδεολογικά, νοητή προέκτασή του. Νεομπολσεβίκοι της πλάκας ονειρεύονται με μάτι που γυαλίζει φωτιές, οδοφράγματα, την καταγγελία της Συμφωνίας της Βάρκιζας και μια ρεβάνς σε κάποιον Δεκέμβρη ή όποιον άλλο μήνα.

Το αληθινό Κέντρο της Ιστορίας και η Λαϊκή Δεξιά, η μόνη Δεξιά, ένας χώρος στην ουσία πια ενιαίος, λόγω πατριωτισμού, λαϊκότητας και φιλελεύθερης προσέγγισης στην οικονομία, έχουν λοιπόν έναν και μόνο τρόπο να κόψουν τον δρόμο σε μηδενιστικές ολοκληρωτικές μειοψηφίες: να αγωνιστούν με σθένος και σχέδιο για την κοινωνική συνοχή και τη λαϊκή ενότητα, εφαρμόζοντας παράλληλα κι αδιάκριτα τον νόμο. Χρειαζόμαστε σοβαρό κράτος. Ούτε μικρό ούτε μεγάλο, όσο πρέπει, αλλά κυρίως σοβαρό και με ανταποδοτικότητα.

Οι τυχοδιώκτες βρίσκουν και κάνουν. Αν δεν βρουν έδαφος, αν δεν τους το παραχωρήσει φοβικά η Κεντροδεξιά, γίνονται απλά περιθωριακοί καραγκιόζηδες.

Πρέπει λοιπόν με αίσθημα δικαιοσύνης να απαντήσει η Πολιτεία στις ανάγκες των Ελλήνων. Να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Να δουν ξανά ελληνικές τις πόλεις, τις γειτονιές τους, με ασφάλεια και σταθερότητα στην οικονομική ζωή. Να δουν να αποκαθίσταται ο ελληνοκεντρισμός στην εκπαίδευση. Αυτά δεν απαιτούν περισσότερα κονδύλια, μέσα, ανθρώπους. Ο,τι έχουμε, αν δουλέψει στο ήμισυ των δυνατοτήτων του, χωρίς «πολιτική ορθότητα», θα ήταν υπεραρκετό.

Οσο κι αν ακούγεται παράξενο, χρειαζόμαστε επανεθνικοποίηση του κράτους. Να γίνει πάλι ελληνικό στη σκέψη, στις αξίες, στους προσανατολισμούς. Ενα αυστηρό εθνικό και λαϊκό κράτος, που θα λειτουργεί με τον μόνο αποτελεσματικό τρόπο: ανταμείβοντας τους καλούς και τιμωρώντας τους κακούς.

Εχουμε τεράστιο απόθεμα «καύσιμης ύλης» και «πρώτων υλών» γι’ αυτή την ανηφορική πορεία στο μέλλον: λέγονται φιλοτιμία, πατριωτισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ανθρωποκεντρισμός, ελληνικό δαιμόνιο στις επιστήμες, στις επιχειρήσεις. Το ξαναλέω, δεν είμαστε απλά ένα κοπάδι που θα πάει κάπως, κάπου.

Ελληνες είμαστε και η πορεία μας δεν ξεκίνησε τώρα. Εχουμε πολλά ματωμένα χνάρια πίσω μας και ήρωες, ιδέες και σύμβολα που σηματοδοτούν και το υπόλοιπο της διαδρομής μας. Γι’ αυτό εμμένουμε ότι η Ελλάδα δεν θέλει απλά διαχειριστή σε αυτούς τους έκτακτους καιρούς αλλά πρόμαχο. Ετσι, ο πρωθυπουργός δεν είναι απλά αντιμέτωπος με την κρίση, τη Μέρκελ ή τους τυχοδιώκτες μηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ατζέντηδες της δραχμής. Αναμετριέται με την ίδια την Ιστορία, διεκδικεί τη θέση του σε αυτήν…

{{-PCOUNT-}}16{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα