Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις

Η άνοδος και η πτώση του Ευάγγελου Βενιζέλου, που συνέδεσε το όνομά του με το «άγριο» Μνημόνιο (και τη θωρακισμένη BMW των 750.000 ευρώ) και τελικά οδήγησει το ΠΑΣΟΚ ένα βήμα πριν από τη διάλυση

«Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά κι απ’ τα πολλά στα λίγα, αχ, πώς κατάντησα στη ζωή κι από το πρώτο το σκαλί στο τελευταίο πήγα». Αυτούς τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που έγιναν δημοφιλές λαϊκό άσμα, θα μπορούσε να έχει στον νου του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ανεβαίνοντας το βράδυ της Δευτέρας στο βήμα της Βουλής για τη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών σχετικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές. Κι αν δεν τους είχε, πάντως ταιριάζουν απόλυτα στην περίπτωσή του. Αλλωστε, ο σαρκασμός κυριαρχεί -ιδιαίτερα μετά τις εκλογές- στον δημόσιο λόγο του. Γιατί όχι, λοιπόν, και ο αυτοσαρκασμός;

Εως πριν από μερικούς μήνες, ο κ. Βενιζέλος ήταν ένας από τους ισχυρότερους πολιτικούς παράγοντες της χώρας, και τώρα βρίσκεται να ηγείται του μικρότερου κόμματος της Βουλής. Μάλιστα, λίαν προσεχώς, όπως έχει δεσμευτεί, θα παραδώσει και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Θα είναι επομένως ένας «πρώην», χωρίς, υπό τις παρούσες συνθήκες, να μπορεί να ατενίζει με πολλές ελπίδες τον πολιτικό ορίζοντα.
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήταν ακόμη υπουργός των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, στις ερωτήσεις για τις πολιτικές φιλοδοξίες του συνήθιζε να απαντά, υπεκφεύγοντας, με τον στίχο του Κώστα Ουράνη: «Αν είναι νάρθει, θε ναρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει». Την τελευταία διετία υιοθέτησε -ποιούμενος την ανάγκη φιλοτιμία- μια διαφορετική επιχειρηματολογία, λέγοντας ότι προτίμησε να θυσιάσει το πολιτικό μέλλον του «για τη σωτηρία της χώρας»…

Το σίγουρο είναι ότι δεν περίμενε να εξελιχθούν τόσο ανάποδα -και σε πολιτικό και σε προσωπικό επίπεδο- τα πράγματα. Αναλαμβάνοντας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου και υπουργός Οικονομικών το (δραματικό) καλοκαίρι του 2011, είχε την εκτίμηση ότι, στη χειρότερη περίπτωση, το φθινόπωρο θα διεξάγονταν εκλογές με το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση. Κάτι τέτοιο θα του άνοιγε τον δρόμο και για την ηγεσία του κόμματος, ανεξάρτητα από τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις. Αν και ο σχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου διαφοροποίησε τα δεδομένα, τα πολιτικά μεγαλεία είχαν ξεκινήσει.
Η εμμονική εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων συνδυάστηκε σύντομα με ένα στιλ άσκησης της εξουσίας που πυροδότησε εκρηκτικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της κοινωνίας. Ακόμη και η περίφημη θωρακισμένη ΒΜW των 750.000 ευρώ -που είχε παραγγελθεί από τον προκάτοχό του Γ. Παπακωνσταντίνου υπό τον φόβο των αποδοκιμασιών- μεταβλήθηκε σε σήμα κατατεθέν αυτής της συμπεριφοράς. Ο κ. Βενιζέλος έγινε πρωθυπουργεύων έως τις εκλογές του 2012, με όλα τα «προνόμια» αυτού του ρόλου: Κυριαρχούσε στη Βουλή, μιλούσε όποτε και όσο ήθελε, κατακεραύνωνε -χάνοντας ενίοτε και την ψυχραιμία του- την αντιπολίτευση, επιτιμούσε όποιον διαφωνούσε, αποτελούσε τον τακτικότερο καλεσμένο των τηλεοπτικών δελτίων και εκπομπών.

Κόκκινο Πανί

Ηταν αυτός που έδινε τον ρυθμό στον δημόσιο βίο. Ετσι, όμως, έγινε και το «κόκκινο πανί» για το εκλογικό σώμα.

Η εκλογική ψυχρολουσία του καλοκαιριού του 2012, που έστειλε το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη θέση, δεν επηρέασε πολύ αυτές τις συνήθειες. Ακόμη και κατά τους μήνες που μεσολάβησαν έως ότου επανέλθει στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης (του κ. Σαμαρά πια), η αίγλη της συγκυβέρνησης ήταν μεγάλη. Μάλιστα, όχι μόνο στη Βουλή αλλά και ύστερα από τις συσκέψεις στο Μαξίμου, ο κ. Βενιζέλος ήταν αυτός που συχνά υποκαθιστούσε τον πρωθυπουργό.
Στα μέσα του καλοκαιριού του 2014, στις συζητήσεις του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έδειχνε να πιστεύει ότι ο κ. Σαμαράς θα κατάφερνε να συγκεντρώσει τον «μαγικό» αριθμό των 180 βουλευτών για την προεδρική εκλογή. Αυτό θα σήμαινε μετάθεση των πολιτικών εξελίξεων, παράταση της κυβερνητικής εξουσίας και των καρπών της, ταυτόχρονα με διατήρηση της ελπίδας για ανάκαμψη των δύο κομμάτων.

Η 25η Ιανουαρίου έφερε την πρόωρη προσγείωση σε μια νέα, οδυνηρή πραγματικότητα. Ο κ. Βενιζέλος ήλπιζε ότι το ΠΑΣΟΚ, παρά τις απώλειες, θα κατάφερνε να διατηρηθεί στην τρίτη θέση και να παίξει ρυθμιστικό ρόλο την επομένη των εκλογών. Είχε και τη διαβεβαίωση (που, όμως, δεν τηρήθηκε) του Γ. Παπανδρέου ότι δεν θα προχωρήσει στη δημιουργία δικού του κόμματος. Οπως δείχνουν τουλάχιστον οι αριθμοί, αυτό αποτέλεσε και τη χαριστική βολή για το ΠΑΣΟΚ, που με 4,7% βρέθηκε τελευταίο κόμμα της Βουλής, πίσω από τη Χρυσή Αυγή, το Ποτάμι, το ΚΚΕ και τους ΑΝ.ΕΛ.

Από τα κυβερνητικά έδρανα (εντελώς) χαμένος στα ορεινά της Βουλής

Για πρώτη φορά από το 1974, το άλλοτε κραταιό κόμμα υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την πρώτη σειρά των εδράνων της Βουλής, ενώ οι μόλις 13 βουλευτές του δεν χρειάζονται ιδιαίτερο χώρο για να συνεδριάσουν – αρκεί ένα τραπέζι στη μικρή κοινοβουλευτική αίθουσα του κόμματος… Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί η καταθλιπτική εικόνα από την πρώτη μετεκλογική μάχη κορυφής για το Eurogroup. Ο κ. Βενιζέλος μίλησε (λόγω απουσίας του Π. Καμμένου) προτελευταίος, σε κατάσταση εκνευρισμού, διαπληκτιζόμενος με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και δείχνοντας να ασφυκτιά. Μάλιστα, όσο κι αν το περιεχόμενο της ομιλίας του απέσπασε απρόσμενα επιδοκιμαστικά σχόλια στα «πηγαδάκια» και όσο κι αν ο ίδιος θεωρεί ότι οι εξελίξεις θα δικαιώσουν την πολιτική του, είχε χάσει πια τη λάμψη του πρωταγωνιστή. Πόσο θα μπορέσει να συμφιλιωθεί με τα νέα δεδομένα, ασκούμενος στη στωικότητα, παραμένει άγνωστο. Το βέβαιο είναι ότι σύντομα πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται -όπως και οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί από το 2009 Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμος και Α. Σαμαράς- για την Εξεταστική Επιτροπή του Μνημονίου, τη δοκιμασία της οποίας δεν θα μπορέσει να αποφύγει, όπως συνέβη με την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ», χάριν του γεγονότος ότι τότε ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Ανδρέας Καψαμπέλης

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα