Ιδεολογικό κενό

Abyssus abyssum invocat, το χάος διαιωνίζει το χάος

Η αίσθηση της σύγχυσης που το πολιτικό σύστημα επέφερε στην πολιτική, κοινωνική, και αξιακή δομή της χώρας είναι το αποτέλεσμα του «χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου» που άρχισε να γράφεται αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Abyssus abyssum invocat [1], η άβυσσος καλεί την άβυσσο, η κόλαση, ο γεννήτορας του μηδενός. 
Μηδέν στην ανάπτυξη της χώρας, αρνητικοί δείκτες σε όλους τους παραγωγικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς, τεχνολογικούς και αισθητικούς τομείς του συλλογικού μας βίου. Βάσει των στοιχείων της «διεθνούς διαφάνειας» η χώρα είναι πρωταθλήτρια στην διαφθορά στην Ευρωπαϊκή ένωση μαζί με την Ιταλία και την Ρουμανία [2]. 
Εδραιώθηκε η υπεροχή ανύπαρκτων γειτονικών βαλκανικών μορφωμάτων, με μηδενική κρατική υπόσταση στους διεθνείς οργανισμούς, στην μάχη των εντυπώσεων, στην αρένα της διπλωματίας. Αμαχητί παρέδωσε η χώρα την ιστορία της στους διεθνείς πλαστογράφους και συνωμότες και συνεπώς έχασε για πάντα την ψυχή της. Ο αφελληνισμός της χώρας υπήρξε συστηματικός και μεθοδικός. Ποτέ πριν δεν καλλιεργήθηκε συστηματικότερα ο πνευματικός ευνουχισμός, η απώλεια της κριτικής σκέψης του λαού, ο ηθικός αμοραλισμός. Το δίκαιο των πολιτικών ελίτ μετασχηματίσθηκε σε «νομιμότητα και ηθική». Η έννοιες αλλοιώθηκαν, η παρανομία εξελίχθη σε «φιλοξενία», η κλοπή του δημοσίου πλούτου σε «κοινωνική επιτυχία», οι βίλες βαπτίστηκαν «αναψυκτήρια». Το «κέντρο της πόλης», το «θέατρο», η «βιβλιοθήκη» και η «αγορά» πυρπολήθηκαν και χάθηκαν για πάντα [3]. 
Εκεί που κάποτε υπήρχε χρώμα, ζωή, μεσογειακή αισθητική και φινέτσα, ο τριτοκοσμικός πολιτιστικός εφιάλτης εδραιώθηκε. Μετέτρεψαν τις πόλεις μας σε γκέτο όπου μεσαιωνικές σκοτεινές φιγούρες κυριαρχούν στα κάποτε κοσμοπολίτικα μονοπάτια των παιδικών μας χρόνων. Μετέτρεψαν την ζωή μας σε κόλαση με «χιλιάδες στιλέτα» να μας καρτερούν στο μισοσκόταδο.
Μας έμαθαν ότι η τηλεοπτική και κληρονομική δημοκρατία είναι το ύψιστο πολιτικό αγαθό. Μας είπαν ότι όλοι είμαστε ίσοι. Ταυτόχρονα μας δίδαξαν ότι οι συγκλητικοί της Ρώμης πρέπει να έχουν περισσότερα προνόμια από το λαό, πρέπει να «βρίσκονται» λίγο ψηλότερα από τον χύδην όχλο, μας εμπέδωσαν ότι αυτό είναι «και νόμιμο και ηθικό». Προσπάθησαν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι επί της βασιλείας τους έγιναν θαύματα στην μακρινή επαρχία του Grecorum, αφού κατόρθωσαν να αναστήσουν και να μετασχηματίσουν μέχρι και το τυμπανιαίο πράσινο πτώμα του μινώταυρου σε μικρές χρυσαλίδες που πέταξαν και φώλιασαν σε όλα τα πολιτικά κόμματα.
Για όλα αυτά και για το τελευταίο, ιδίως για το τελευταίο, μας ζητούν να τους διαιωνίζουμε στην εξουσία. Μας ζητούν να επιβραβεύσουμε την ανικανότητα τους και προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι αυτοί οι πατρίκιοι του βουλευτηρίου είναι οι άριστοι μεταξύ των αρίστων της πόλης μας για όλα τα παραπάνω αρνητικά επιτεύγματα.
Όλοι μας εύλογα διερωτώμεθα πως κατόρθωσαν όλοι αυτοί σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να διαλύσουν την διοικητική μηχανή και την λειτουργία του κράτους. Η απάντηση εστιάζεται στην θλιβερή πραγματικότητα ότι αφενός τα κόμματα εξουσίας ουδέποτε διέθεταν έστω και την υπόνοια μιας κάποιας ιδεολογικής πλατφόρμας, πέραν της ψυχρής λογιστικής διαχειριστικής πρακτικής, η οποία δυνητικά θα ενέπνεε τα μέλη της να εργασθούν για την «κοινότητα» και την «πόλη» και αφετέρου στην ανυπαρξία ουσιαστικής ιδεολογικής πολιτικής αντιπαράθεσης στο πλαίσιο της εποχής της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού.
Ειδικότερα για τα κεντροδεξιά κόμματα, ενώ οι αντίπαλοι τους τροχοδρομούσαν πάνω στις ιδεολογική ράγες του «σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης», αυτοί υιοθέτησαν την ιδεολογία του «νεοφιλελευθερισμού», ταυτόχρονα με τους κεντροαριστερούς αντίπαλους τους τους στην διεκδίκηση της εξουσίας, διαιωνίζοντας έτσι τις διαλεκτικές αντιφάσεις στην κεντροδεξιά. Ταυτόχρονα αποποιήθηκαν μετά βδελυγμίας τις αρχές και τις αξίες που υποτίθεται ότι υπηρέτησαν προηγούμενες δεκαετίες, δηλαδή την έννοια της πατρίδας και την πολιτική έννοια του έθνους ως «υπέρτατης πολιτικής αξίας». 
Το διάστημα που ευρίσκοντο στην εξουσία, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να υιοθετήσουν την ιδεολογική βάση των αντιπάλων τους, αποποιούμενοι τον χαρακτηρισμό του «δεξιού» ενώ ταυτόχρονα ένιωθαν μειονεκτικά για το πολιτικό τους παρελθόν, αισθανόμενοι συνεχώς την ανάγκη να απολογηθούν, οι περισσότεροι βέβαια για κάτι που δεν καταλάβαιναν, δεν ένοιωθαν η δεν γνώριζαν. 
Λέξεις όπως «Ελλάς» αντικαταστάθηκε στο λεξιλόγιο τους με την λέξη «τόπος», ενώ η λέξη «πατρίς» εξαφανίσθηκε από προσώπου γης. Ταυτόχρονα η λέξη «έθνος» έγινε συνώνυμη της «συντήρησης και της αντίδρασης», ενώ η λέξη «εθνικιστής» έγινε συνώνυμη του «φασίστα». 
Ποτέ δεν μπόρεσαν να συλλάβουν την έννοια του «εθνικισμού» ως «συνείδηση κοινής πολιτισμικής παράδοσης» και συνεπώς ως πολιτικό όρο «υπέρτατης πολιτικής αξίας», η οποία αν μη τι άλλο θα διατηρούσε την συνοχή του κόμματος τους. Και για αυτούς και όλο το πολιτικό φάσμα γενικότερα, η λέξη «έθνος» έχει την έννοια ενός «κοινωνικού συμβολαίου» μεταξύ διοικούντων και διοικούμενων, όπου η κοινή γλώσσα, συνείδηση, πολιτισμός, παραδόσεις και έθιμα, αυτό που γενικά ονομάζουμε «εθνική συλλογική μνήμη» δεν έχει καμία αξία. 
Στην νέα τάξη πραγμάτων που υπηρετούν τα πολιτικά κόμματα, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, νομάδες της ερήμου και κοσμοπολίτες της δύσης με την πατίνα αστικής κουλτούρας αιώνων, Ευρωπαίοι και Αφγανοί θρησκόληπτοι του βουνού, όλοι μαζί θα πρέπει να συνυπάρξουν αρμονικά στον ίδιο αστικό ιστό, όπως οι κολασμένοι στον ζωγραφικό πίνακα του «κήπου των επιγείων απολαύσεων του Hieronymus Bosch, έστω και με την βία, αρκεί να διοικούνται και να φορολογούνται από μία κληρονομική δυναστεία επαγγελματιών πολιτικών. Αυτή είναι η λογική του πολιτικού χώρου στον οποίο συγκλίνουν υπαρξιακά τα κόμματα εξουσίας, παραγνωρίζοντας βέβαια το γεγονός ότι η «διαχειριστική πολιτική λογική» αντιπροσωπεύει την ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη της νέας τάξης πραγμάτων. Η ιδεολογική έρημος και ο παράλογος επιθετικός ιδεολογικός νεοφιλελευθερισμός των κεντροδεξιών κομμάτων επέτρεψε στα κεντροαριστερά σχήματα να μονοπωλήσουν την αντίληψη ότι μόνο αυτοί είναι οι φορείς της κοινωνικής δικαιοσύνης στην πατρίδα μας. 
Δεν κατενόησαν ότι η αντίληψη της έννοιας του «έθνους» ως υψίστης πολιτικής αξίας, κοινής πολιτισμικής συνείδησης καταγωγής εμπεριέχει την έννοια της «κοινωνικής δικαιοσύνης» στην πλήρη εννοιολογική σημασία, αφού η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της «κοινότητος» που μοιράζονται τις ίδιες αξίες πολιτισμικών αξιών είναι αυταπόδειχτη. Αντιθέτως, η πολιτική αντίληψη του « κράτους-χώρου» ως διαχειριζόμενης οικονομικής οντότητας, εμπεριέχει στην εσωτερική της δομή την έννοια «της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», επειδή ο πολίτης για τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία «οικονομική μονάδα» που δικαιώνει την ύπαρξη της μόνο μέσω της βαριάς φορολόγησης και της εκμετάλλευσης. 
Η ιδεολογία λοιπόν του κεντροδεξιού χώρου, δεν πρεσβεύει τίποτα, δεν εμπεριέχει τίποτα, δεν εκπέμπει μήνυμα ουσίας, στάσης ζωής, αγώνα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συνείδησης προορισμού, αλλά αντιπροσωπεύει μόνο την ατομική ιδιοτέλεια μέσω της διαχείρισης της εξουσίας. Τα κεντροδεξιά κόμματα απορρίπτουν τον προοδευτικό πατριωτισμό και υιοθετούν έναν απρόσωπο νεοφιλελευθερισμό και βαλκανικού τύπου διεθνισμό. Το ιδεολογικό κενό και η σύγχυση στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, επέτρεψε να επικρατήσουν στην πνευματική ζωή της χώρας νεοταξικά ιδεολογήματα που φυσιολογικά καταδίκασαν τον λαό πρώτα σε ακραία πνευματική υποβάθμιση και ακολούθως οδήγησαν στον οικονομικό θάνατο την χώρα. Η αναγωγή της Ελληνικότητας ως υψίστης πολιτικής αρχής, εκφραζόμενης ως ενεργή συνείδηση κοινής καταγωγής και πολιτισμού, απαξιώθηκε συστηματικά και μεθοδικά από την κεντροδεξιά καθώς και από τους πνευματικούς καθοδηγητές των εμπόρων των εθνών και των λαών. 
Αυτές οι δυνάμεις του κακού και του εφιάλτη που ζούμε, έχουν αναγάγει «την εξυπηρέτηση ιδίων οικονομικών συμφερόντων» ως την σύγχρονη «μεγάλη ιδέα του Έθνους». Αυτές οι νεοφεουδαρχικές ομάδες εξουσίας είναι οι εκπρόσωποι μίας παρασιτικής, ρηχής, επιφανειακής και μιμητικής αστικής τάξης νεόπλουτων που στερείται παράδοσης και παρελθόντος. Συνειδητά και μεθοδικά αποδομούν τα συνεκτικά στοιχεία του έθνους, επιδεινώνοντας έτσι την εξαθλίωση του στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, αφού του στερούν συστηματικά τις βασικές αρχές του Ελληνικού πολιτισμού που είναι η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, ο περιορισμός της χλιδής, και η γνώση.
Η κεντροδεξιά ενεθάρρυνε την εκκόλαψη μίας μεταπολιτευτικής παρακμιακής αστικής τάξης, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα νεοεμφανιζόμενα κοινωνικά σχήματα των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Πιστεύοντας ότι εκπροσωπεί ορθώς τις αρχές του «Ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού» εκφράζει ιδεολογικά μόνο την Βαλκανική και επαρχιακή όψη της Ρωμιοσύνης. Η καλλιέργεια της εθνικής αυτογνωσίας στην παιδεία, οι πατριωτικές θέσεις στα εθνικά θέματα και η αντιμετώπιση της μεταναστευτικής καταιγίδας, χλευάσθηκε από τους κύκλους των διανοουμένων της κεντροδεξιάς αφού «όλοι είμαστε παιδιά της γης χωρίς σύνορα, με κοινό παγκόσμιο πολιτισμό που οφείλουμε να αποβάλλουμε και να ξεχάσουμε την ιστορία μας, την κοινή μας καταγωγή και τον πολιτισμό μας». Η κεντροδεξιά συνειδητά επεδίωξε να μεταλλάξει την χώρα σε ένα άχρωμο και πολύ-πολιτισμικό κοινωνικό μόρφωμα οικονομικών μονάδων χωρίς συνείδηση πατρίδας, γλώσσας, θρησκείας και πολιτισμού. Είναι λοιπόν αμφίβολο εάν θα μπορέσουν να συγκροτήσει ένα εναλλακτικό πολιτικό λόγο στο μέλλον διαφορετικό από αυτόν των πολιτικών τους αντιπάλων. 
Η κεντροδεξιά δεν έχει κατορθώσει να αντιληφθεί και συνεπώς να εκμεταλλευτεί πολιτικά την αφύσικη κατάσταση της ύπαρξης εθνικού αστικού ιδεολογικού κενού στα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Η επικίνδυνη ανυπαρξία μιας εναλλακτικής πολιτικής πρότασης εξόδου από την περιδίνηση θανάτου της χώρας και η αποκλειστική «διαχειριστική» άποψη της για την πολιτική είναι το αποτέλεσμα της ιδεολογικής σύγχυσης της. 

[1] PATRIA,Τεύχος 20, 2009.

[2] http://www.transparency.org/cpi2014/results

[3] P. Brown, «Ο κόσμος της ύστερης αρχαιότητος», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια 1998.

Ο Αλκιβιάδης-Κωνσταντίνος Κεφάλας είναι Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστήμιου του Manchester, UK, Δντης Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας.

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα