«ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ» ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΑ!

Η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να αξιοποιήσει το λεγόμενο «γεωπολιτικό χαρτί» της (υπερ)θέρμανσης των σχέσεων της χώρας μας με τη Μόσχα και το Πεκίνο, αλλά (με εξαίρεση τις επιτυχημένες συνομιλίες του υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά με τον Ρώσο ομόλογό του Σ. Λαβρόφ τον Φεβρουάριο και ορισμένες πρωτοβουλίες της διπλωματικής υπηρεσίας έκτοτε) δεν καταφέρνει ούτε αυτόν τον στόχο της.

Αν και είναι γεγονός ότι οι ΗΠΑ και οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβληματιστεί από τα ανοίγματα του πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο Βλ. Πούτιν και έχουν ερωτήματα ως προς την τελική στάση της Αθήνας στην ψηφοφορία ανανέωσης των κυρώσεων της Ε.Ε. κατά του Κρεμλίνου, καμία δυτική κυβέρνηση δεν πανικοβάλλεται με τις ελληνικές κινήσεις. Η προφανής προσδοκία εκφοβισμού των εταίρων και δανειστών διαψεύστηκε, ενώ από την πλευρά τους η Ρωσία και η Κίνα δεν βιάζονται στο παραμικρό.

Η παταγώδης αποτυχία του Μαξίμου έχει τρεις πτυχές:

  •  Πρώτον, οι ηγεσίες της Μόσχας και του Πεκίνου ενδιαφέρονται για συνομιλητές οικονομικά εύρωστους, με θεμελιωμένη συμμετοχή σε υπερεθνικά σχήματα, όπως είναι η ευρωζώνη, που μπορούν να ωφελήσουν και τα δικά τους συμφέροντα. Οσο οι σχέσεις Αθήνας – δανειστών παραμένουν θολές, η Ρωσία και η Κίνα δεν έχουν λόγο να βιαστούν ή να διακινδυνεύσουν κάποια επένδυση. Επίσης, όσο η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν αμαρτωλή ακόμα και τη σκέψη για αποκρατικοποιήσεις, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε το ρωσικό ενδιαφέρον για την ιδιωτικοποίηση-πακέτο του ΟΛΘ και των σιδηροδρόμων ούτε και την κινεζική επιδίωξη της ευρύτερης παρουσίας στον ΟΛΠ και της ανάπτυξης δικτύου μεταφορών μέχρι την κεντρική Ευρώπη.
  • Δεύτερον, η κυβέρνηση (με εξαίρεση, κι εδώ, τη συνετή τακτική του υπουργείου Εξωτερικών) δείχνει ξεκάθαρα στους Ρώσους και στους Κινέζους συνομιλητές της ότι, αφενός, θέλει να τους «χρησιμοποιήσει» έναντι της Δύσης και, αφετέρου, ότι τους χειρίζεται με εισπρακτική νοοτροπία. Είναι απορίας άξιο πώς ο Αλ. Τσίπρας (με τον γνωστό θαυμασμό στο μοντέλο της ΕΣΣΔ ακόμα και μετά την κατάρρευση του 1991) και ο Παν. Λαφαζάνης (με την πείρα των σχέσεων ΚΚΕ και ΚΚ Σοβιετικής Ενωσης από τα τέλη της δεκαετίας του ’70) δεν γνωρίζουν την τετράγωνη λογική και την αυστηρή διαδικασία λήψης τέτοιων αποφάσεων στη Μόσχα. Ακόμα και αν το Κρεμλίνο έβλεπε το Μαξίμου σαν το μοναδικό χρήσιμο πιόνι στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα, ήταν ποτέ δυνατόν να προπληρώσει 5-6 δισ. από τα μελλοντικά έσοδα του νέου αγωγού; Επίσης, το Πεκίνο, όσο κι αν θέλει να διεισδύσει στη νοτιοανατολική και στην κεντρική Ευρώπη, ήταν ποτέ δυνατόν, όπως επεδίωκε η κυβέρνηση Τσίπρα, να αγοράσει ελληνικά ομόλογα που θα είχαν αξία «ταπετσαρίας» έπειτα από μια ρήξη Αθήνας – δανειστών και πιθανή χρεοκοπία; Αλλωστε, την ίδια τακτική ακολούθησε η Κίνα και πριν από το PSI του 2012, ενώ έχει και άλλες επιδιώξεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα (όπως αποκάλυψε η «δ» πέρυσι) την αγορά «κόκκινων» δανείων από ελληνικές τράπεζες.
  •  Τρίτον, ελληνικές και ξένες διπλωματικές πηγές εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον, ειδικά η Ρωσία, έχει πειστεί για την ειλικρίνεια των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ απέναντί της και, κυρίως, για τη διάρκεια του ανοίγματος προς ανατολάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αρχικές οδηγίες της κυβέρνησης προς τη μόνιμη αντιπροσωπία μας στο ΝΑΤΟ προέβλεπαν ελληνικές επιφυλάξεις στην έγκριση του νέου σχεδίου άμυνας της Συμμαχίας, αλλά τελικά η γραμμή μετεβλήθη και δεν εγείρονται αντιρρήσεις για τη νέα δομή δυνάμεων και τη διαθεσιμότητα υλικού. Προφανώς, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας δεν θέλουν ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – ΝΑΤΟ, αλλά η στάση τους καταγράφεται και από το Κρεμλίνο. Επίσης, στο πεδίο της Ε.Ε. η Μόσχα κρατά μικρό καλάθι για τις υποσχέσεις της Αθήνας: Παρά την υπογραφή του σχετικού μνημονίου, έχει προειδοποιήσει ότι τα σχέδια για τον αγωγό θα εξαρτηθούν από την προηγούμενη (και όχι μεταγενέστερη) έγκριση από τα κοινοτικά όργανα, αφού η Gazprom δεν είναι δυνατόν να κάνει επενδύσεις που μπορεί να ακυρωθούν από τις Βρυξέλλες.

Ουσιαστικά, το μήνυμα από τη Ρωσία και την Κίνα προς την κυβέρνηση Τσίπρα είναι «ενδιαφερόμαστε, αλλά περάστε αργότερα», όταν θα έχει διευκρινιστεί το πλαίσιο της σχέσης Ελλάδας – εταίρων και η βιωσιμότητα του νέου Μνημονίου.

Αλέξανδρος Τάρκας
*Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα