Εξουσία και ιδεολογία

«Όσοι έχουν την ελπίδα πως θα σωθούν με την αντιπαράθεση της πραγματικής γενειάδας του Μαρξ με την ψεύτικη μύτη του Στάλιν, χάνουν τον καιρό τους», Michel Foucault.

Η ομαλή λειτουργία των ανθρωπίνων κοινωνιών (αγέλη) βασίζεται σε απλά αξιώματα και κανόνες τα οποία καθορίζουν τις ατομικές σχέσεις των μελών της ώστε να εξισορροπείται αφενός το βασικό ένστικτο της ατομικής επιβίωσης, εκφραζόμενο μέσα από την ακόρεστη επιθυμία συσσώρευσης πλούτου και αφετέρου, της αναγκαιότητας της συλλογικής λειτουργίας της αγέλης. Η επιβολή των αξιωμάτων και κανόνων συλλογικής λειτουργικότητας προϋποθέτει την ύπαρξη μηχανισμών καταστολής και συνεπώς προεικάζει την αυθύπαρκτη οντότητα της φιλοσοφικής έννοιας της «εξουσίας», καθώς και την θέση του ερωτήματος της κατοχής και επιβολής της εξουσίας από συγκεκριμένες ομάδες, που έχουν κοινά οικονομικά συμφέροντα επί άλλων, συνήθως πολυπληθέστερων, αλλά λιγότερο ισχυρών από τις κυριαρχούσες.

Έτσι η Μαρξιστική θεώρηση του κόσμου που συνεχώς και αενάως κινείται γύρω από το απόλυτο και ασάλευτο κοσμικό σημείο «της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» και η «ατομική συσσώρευση πλούτου μέσω της οικειοποίησης της υπεραξίας της εργασίας των πολλών από τους λίγους» είναι αυταπόδεικτη εμπειρικά και πρακτικά, λογική και μη αμφισβητήσιμη, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Η εξουσία λοιπόν αποτελεί συνειδητό η ασυνείδητο υπαρξιακό αυτοσκοπό της ανθρώπινης φύσης και μπορεί να κατακτηθεί μόνο μέσα από την δημιουργία και την επιβολή ιδεολογιών η ιδεολογημάτων με σκοπό την ψευδή και την κατ’ επίφαση εδραίωση της υπεροχής της μίας κοινωνικής ομάδας, ή τάξης, ή έθνους, ή φυλής επί άλλων. Επί παραδείγματι, η καταλήστευση των λαών από τα δυτικά ληστρικά έθνη, που σήμερα αποτελούν τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στηρίχθηκε ιδεολογικά στις θεωρίες του ρατσισμού και του οριενταλισμού που νομιμοποίησαν την αποικιοκρατία, καθώς και στην θρησκευτική αρχή της τιμωρίας των φτωχών και των αμαρτωλών, αφού ο πλούτος και η δύναμη μοιράζονται θεϊκά μόνο μεταξύ των εκλεκτών και των ευνοημένων από την θεία χάρη. Συμπερασματικά, η ιδεολογία, κυρίως αυτή που επικαλείται «τις πανανθρώπινες αξίες», εξυπηρετεί αποκλειστικά την απόκτηση εξουσίας προς όφελος μίας ολιγομελούς τάξης και την άσκηση της επί των πολλών και εις βάρος των. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιάς κλειστής ολιγομελούς κλειστής τάξης εξουσίας αποτελούν τα πολιτικά κόμματα, τα οποία καταργούν τις ιδεολογικές τους αρχές όταν οι ομάδες εξουσίας βρεθούν προ του διλήμματος «Συνέπεια στις ιδεολογικές αρχές ή διατήρηση στην εξουσία με όποιο τίμημα».

Το πρόσφατο παράδειγμα της προσχώρησης του «αριστερού» κόμματος εξουσίας στις μνημονιακές δυνάμεις επιβεβαιώνει την διαχρονικό κανόνα ότι η «ιδεολογία είναι αυτοσκοπός για την κατάκτηση και διατήρησης της εξουσίας».
Συνεπώς, ο υπερτονισμός των πολιτικών αρχών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης από το οργανωμένο σύστημα μετάδοσης πληροφοριών που ελέγχεται από την εξουσία προς την αφελή μάζα είναι ψευδεπίγραφο και κενό περιεχομένου. Η μόνη αυθύπαρκτη και ουσιαστική πολιτική αρχή σε ένα νεοφεουδαρχικό και παγκοσμιοποιημένο πολιτικό σύστημα, αριστερό η νεοφιλελεύθερο, είναι η αρχή της «διαχείρισης και διατήρησης της εξουσίας», η διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η συγκέντρωση υπερεξουσιών και πλούτου σε ολιγομελείς πολιτικές και οικονομικές ελίτ, η διάδοση και διατήρηση παγιωμένων ιδεολογημάτων υπεροχής της παγκοσμιοποίησης και η παγίωση στην κοινή συνείδηση ψευτοδιλημμάτων του τύπου «ευρώ η χάος».

Ευτυχώς, αυτό που σήμερα έχει γίνει κοινό κτήμα και συνείδηση είναι ότι στον Ελλαδικό χώρο η υψίστη πολιτική αρχή είναι ότι τα πολιτικά ιδεολογήματα και οι ιδεοληψίες, συμπεριλαμβανομένης και αυτών της καθαγιασμένης της αγιοποιημένης αριστεράς, καθώς και η ταξική πάλη, αποκτούν νόημα και περιεχόμενο μόνο εάν συνοδεύονται από την διατήρηση της εξουσίας από την εκάστοτε πολιτική «γκρουπούσκα» που θα αποσπάσει την εντολή εξουσίας μέσα από «δημοκρατικές» διαδικασίες και την οποία θα υπηρετούν οι αυθύπαρκτοι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής, επιβολής και εξουσίας.

Η πραγματικότητα είναι ότι η «πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα» υπέγραψε ένα ακόμη μνημόνιο υποταγής, εξευτελισμού και εθνικής ταπείνωσης, εντασσόμενη έτσι στις νεοφιλελεύθερες και νεοφεουδαρχικές δυνάμεις που υπηρετούν τις διεθνιστικές οικονομικές ελίτ, με σκοπό την οικειοποίηση της εξουσίας από την «αριστερή ομάδα». Η διαρκής προβολή της θέσης της αριστεράς στην Ελλάδα, ότι δηλαδή με την πολιτική της θα μπορέσει να αλλάξει την πορεία της Ευρώπης δεν είναι όνειρο, αλλά σκόπιμο παραπλανητικό ιδεολόγημα με σκοπό την διατήρηση της εξουσίας από την «ομάδα», επιβεβαιώνοντας έτσι τον θάνατο της «ιδεολογίας» και τις διαχρονικές αξίες του Νικόλα Μακιαβέλι περί «ισχύος και εξουσίας».

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα