Γαλλικά αρώματα

Από τα καλά κερδεμένα παίρνει ο διάβολος τα μισά, από τα κακά κερδεμένα παίρνει και τον νοικοκύρη, Νίκος Καζαντζάκης.

Στις 2 Νοεμβρίου 2010 ο Allen Zuppé και ο στρατηγός Benoît Puga, φανατικός υποστηρικτής της αποικιοκρατίας, ως εκπρόσωποι της Γαλλικής Δημοκρατίας θα υπογράψουν το κρυφό μέρος της συμφωνίας του Lancaster House, όπου από κοινού η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο συμφώνησαν να επιτεθούν στη Λιβύη και τη Συρία την 21η Μαρτίου 2011. Λίγους μήνες αργότερα, στις 29 Ιουλίου 2011, η Γαλλία θα οργανώσει τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ)» και θα τον στελεχώσει με Γάλλους λεγεωνάριους υπό την αρχηγία του στρατηγού Benoît Puga, επικεφαλής του επιτελείου του Nicola Sarkozy [1].

Η Γαλλία, με σύμβουλο το σύμπλεγμα κατωτερότητας που την χαρακτηρίζει σε σχέση τον Αγγλοσαξωνικό κόσμο και με σύμμαχο τον άκρατο σοβινισμό της, επιτέθηκε στη Λιβύη δυο ημέρες νωρίτερα από ότι όριζε η συμφωνία του Lancaster House, προκαλώντας έτσι την οργή του Ηνωμένου Βασιλείου και την θραύση της ανίερης συμμαχίας. Σε αντίθεση με τον βομβαρδισμό της Λιβύης, η επίθεση εναντίον της Συρίας θα αναβληθεί και θα αντικατασταθεί με σιωπηλές αποσταθεροποιητικές πολεμικές ενέργειες.

Έτσι, στις αρχές του 2012 Γάλλοι λεγεωνάριοι θα εισέλθουν μαζί με 3000 αντάρτες του ΕΣΣ στην πόλη Χομς, την παλιά πρωτεύουσα της γαλλικής αποικιοκρατίας, για να ανακηρύξουν την πόλη «πρωτεύουσα της επανάστασης» [1]. Εκεί, οι ισλαμιστές θα ανακοινώσουν τελετουργικά την ίδρυση του Ισλαμικού Εμιράτου στη συνοικία Μπάμπα Αμρ. Ταυτόχρονα, ένα επαναστατικό δικαστήριο θα καταδικάσει σε θάνατο 150 αθώους ανθρώπους που θα σφαγούν τελετουργικά δημοσίως, ενώ ακολούθως η πόλις θα κρατηθεί για ένα μήνα από τους ισλαμιστές με την βοήθεια των αντιαρματικών πυραύλων Milan της Γαλλικής λεγεώνας.
Ο «μετριοπαθής» ΕΣΣ θα αρχίσει πρώτος τις εκτελέσεις των ομοφυλοφίλων πετώντας τους από τις στέγες των κτιρίων, ενώ θα δώσει στην δημοσιότητα ένα βίντεο με έναν από τους ηγέτες του ΕΣΣ να τρώει την καρδιά και το συκώτι ενός Σύρου στρατιώτη. Η μόνη διαφορά μεταξύ των «γαλλοτραφών μετριοπαθών ισλαμιστών » και των παρανοϊκών δολοφόνων του ISIS είναι η σημαία. Η γαλλική αποικιακή σημαία της Συρίας θα εκπροσωπήσει τους «μετριοπαθείς» δολοφόνους, ενώ η σημαία του «ιερού πολέμου» θα αποτελέσει το λάβαρο των «σκληρών».

Η Γαλλική πολιτική στην Συρία υπήρξε εγκλωβισμένη στην λογική της αποικιοκρατίας της δεκαετίας του 1930 και της σφαγής της Δαμασκού το 1945. Έτσι, όταν ο πρόεδρος Nicolas Sarkozy κάλεσε τον Σύρο ομόλογό του Μπασάρ αλ-Άσαντ, στις τελετές της 14ης Ιουλίου 2008 στα Ηλύσια Πεδία, ταυτόχρονα διαπραγματευόταν με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο την «αναδιαμόρφωση» της ευρύτερης Μέσης Ανατολής μέσω του νέου γάλλο-βρετανικού αποικιακού σχεδιασμού με αμερικανική καθοδήγηση και επίβλεψη.

Επίσης, όταν ο πρόεδρος François Holland κήρυξε τον πόλεμο κατά της Συρίας τον Ιούλιο του 2012 δήλωσε, «η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας είναι μια αιματηρή δικτατορία και συνεπώς πρέπει να απελευθερωθεί ο καταπιεσμένος λαός επειδή η εξουσία έχει καταλειφθεί από τους Αλεβίτες (και τους ορθόδοξους χριστιανούς)». Ταυτόχρονα, απαγόρευσε στους Σύριους πρόσφυγες στην Ευρώπη να συμμετέχουν σε εκλογές στην Συρία, αποφασίζοντας «ελέω θεού» εκπροσώπηση των Σύρων προσφύγων στην Ευρώπη από το «Συριακό Εθνικό Συμβούλιο» που ελέγχεται από τους Γάλλους. Την ίδια περίοδο ο υπουργός Εξωτερικών, Lauren Fabius δήλωνε ότι ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ «δεν αξίζει να αναπνέει επί της Γης» [1].

Προσφάτως, την 27ην Σεπτέμβριου 2015, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Valery Giscard d’Estaing δήλωσε στην εφημερίδα Le Parisien: «Η λύση του Συριακού προβλήματος θα πρέπει να περάσει μέσα από εντολή του ΟΗΕ, τουλάχιστον για μια περίοδο πέντε ετών». Η φαινομενικά αθώα δήλωση θα μπορούσε να θεωρηθεί καλοπροαίρετη αν δεν αποτελούσε μια συγκεκαλυμμένη αλλά κυνική πολιτική θέση για την επιστροφή στην φρίκη της αποικιοκρατίας, υπό γαλλική κυριαρχία βεβαίως. Η Γαλλία σήμερα είναι σχεδόν η μόνη χώρα της Δύσης που απαιτεί την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας ενώ υποστηρίζεται από την Τουρκία, το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία.
Πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η στάση της Γαλλίας στο Συριακό πρόβλημα, αν εξαιρέσουμε την αποικιοκρατική της θέση, όταν ακόμα και αυτές οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαψαν να εκπαιδεύσουν τους τζιχαντιστές, ενώ η Ρωσία εξαϋλώνει τους δολοφόνους με την σιωπηλή ανοχή της Δύσης;

Οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές υπογραμμίζουν τους προσωπικούς δεσμούς του Γαλλικού πολιτικού συστήματος με το Κατάρ και τα άλλα Αραβικά κράτη. Περαιτέρω, η Σαουδική Αραβία κατέχει σήμερα ένα σημαντικό ποσοστό των μετοχών του χρηματιστήριου του Παρισιού και μια ξαφνική ρευστοποίηση των θα προκαλούσε κατάρρευση της Γαλλικής οικονομίας [2].

Την ίδια στιγμή που το Αραβικό χρήμα διέβρωνε την Γαλλική Δημοκρατία, η κυβέρνηση Παπανδρέου, καθώς και η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εκποιούσαν τα διαμάντια της Ελληνικής γης σε Εμίρηδες και Βεδουίνους. Ταυτόχρονα, ο υπουργός εξωτερικών της συγκυβέρνησης επεσήμαινε την ανάγκη ανάληψης δράσης εναντίον του Μπασάρ αλ-Άσαντ.

Τώρα, που σφραγίζονται τα Ευρωπαϊκά σύνορα με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβιστούν εκατομμύρια πρόσφυγες, μετανάστες και τζιχαντιστές στην Ελλάδα, είναι βέβαιον ότι οι σιτιζόμενοι με τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΜΚΟ συμπολίτες μας, θα εξακολουθούν να παραμένουν «ψυχοπονιάρηδες» και να μας προσφέρουν ειδήσεις δημοτικών αρχόντων και αλλοφρόνων καλοζωισμένων κυριών που πέφτουν στο νερό, λίγα μέτρα από την ακτή, για να «σώσουν» μετανάστες, πρόσφυγες και τζιχαντιστές. Δεν είναι γνωστό όμως πως θα αντιδράσουν όταν θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό της συντήρησης του αναμενόμενου προσφυγικού τσουναμιού με τους φόρους τους, τον ΕΝΦΙΑ τους και την προσωπική τους περιουσία.

Επίσης, αποτελεί εύλογο ερώτημα αν ο πολιτικός θίασος της ΝΔ θα εξακολουθήσει να συναγωνίζεται τηλεοπτικώς με την «πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά» για την απόκτηση ισλαμικών περγαμηνών για το ποιός θα φτιάξει πρώτος το τζαμί στον Βοτανικό και να αερολογεί με τον δημόσιο λόγο του. Επιπλέον, δεν είναι γνωστό αν τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα εξακολουθήσουν, μετά την σφαγή του Παρισιού, να προσφωνούν τους τζιχαντιστές δολοφόνους με τον τιμητικό τίτλο του «μαχητού», ενώ εδώ και πέντε χρόνια δεν έχυσαν έστω και ένα κροκοδείλιο δάκρυ για τις σφαγές και τα ειδεχθή εγκλήματα των ισλαμιστών στην Συρία. Σίγουρο όμως είναι το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα και οι τηλεοπτικοί αστέρες θα συνεχίσουν να ερίζουν για το ποιός θα μετατρέψει συντομότερα και αποτελεσματικότερα την Ελλάδα σε Ευρωπαϊκό προτεκτοράτο ή σε «Λαϊκή Δημοκρατία της Τζαμαχιρίας». Οι Έλληνες πολιτικοί, κατώτεροι των περιστάσεων και των καιρών, θα πρέπει να αντιληφτούν ότι είναι επικίνδυνο να παίζει κάποιος με την ουρά του διαβόλου. Είναι βέβαιον ότι η Ελλάδα, όπως και η Γαλλία, θα θερίσει στο μέλλον τους ανέμους των ανοικτών Ελληνικών συνόρων που καθιέρωσαν οι άφρονες πολιτικοί με την προτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ψυχή της οποίας παραμένει βαθιά ναζιστική και ρατσιστική και η οποία αποσκοπεί στο να εγκλωβίσει τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων προσφύγων στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια [3].

[1] Voltairenet.org

[2] Bsnews.info

[3] Dimokratianews.gr/

{{-PCOUNT-}}15{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα