«Νεκροζώντανοι» του πολιτικού συστήματος

Με αφορμή τη βράβευση του Τσίπρα από τους Ευρωπαίους

Από τον
Δημήτρη Παπαγεωργίου*

Η βράβευση του Αλέξη Τσίπρα με το Βραβείο Πολιτικού Σθένους για την πολιτική του, που κράτησε τη χώρα μας εντός των δομών του ευρώ, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρώτης γραμμής σενάριο για Βρετανούς κωμικούς, όπως οι Monty Pythons. Εναλλακτικά, φέρνει στο μυαλό μας την περίφημη «γάτα του Σρέντινγκερ».

Πρόκειται για ένα θεώρημα της φυσικής, το οποίο αφορά μια γάτα κλεισμένη σε μαύρο κουτί, το οποίο επίσης περιέχει ένα φιαλίδιο με δηλητήριο, που θα απελευθερωθεί και θα προκαλέσει τον θάνατο της γάτας όταν ένας μηχανισμός θραύσεως του φιαλιδίου ενεργοποιηθεί από ραδιενεργό υλικό, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε το πότε -και άρα, το αν- η γάτα είναι ζωντανή ή νεκρή όσο δεν ανοίγουμε το κουτί για να το διαπιστώσουμε. Και αυτή η γάτα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θεωρείται ζωντανή ή νεκρή.

Ανάλογη είναι και η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., η οποία αποτελεί το «μαύρο κουτί» μέσα στο οποίο οι υποστηρικτές της ανά πάσα στιγμή μπορούν να λένε ότι «τελειώνουν τα Μνημόνια», αλλά και ότι τα «ολοκληρώνουν». Οτι «αντιστέκονται» στους δανειστές και πως βραβεύονται για την εφαρμογή των πολιτικών τους.

Ομως, σε πολύ χειρότερη θέση πρέπει να είναι οι φιλοευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στη χώρα αυτήν, που πρακτορεύονται από το δίπολο Βενιζέλου – Μητσοτάκη, οι οποίες προσπάθησαν να ορθώσουν αντιπολιτευτικό λόγο, δήθεν ειρωνικό, με αφορμή αυτή τη βράβευση. Καθότι η κατάρρευση της «αποκλειστικότητας» του φιλοευρωπαϊσμού τους αναδεικνύει την επί της ουσίας μηδενική διαφορά τους από τις πρακτικές του Αλέξη Τσίπρα.

Στηρίζουν, την ίδια στιγμή, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας και ταυτόχρονα απορρίπτουν αυτόν που βραβεύεται από τις… ελίτ της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Κι έτσι, μένει ως μόνος αντιπολιτευτικός λόγος η περίφημη «καλύτερη διαχείριση», που μαθηματικά οδηγεί στην απέκδυση από κάθε πραγματικά πολιτικό λόγο. Αντιπολιτευτικός λόγος που μπορεί πολύ γρήγορα να καταρρεύσει, είτε μέσω σκανδαλολογίας είτε μέσω αποκαλύψεων πραγματικών σκανδάλων προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η νεκροζώντανη (κατά Σρέντινγκερ) αυτή φύση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κι αυτό διότι θα έπρεπε να είναι σαφές σε όλους ότι η σημερινή είναι μια μεταβατική περίοδος για την πατρίδα μας, που μπορεί να οδηγήσει σε δύο ενδεχόμενες καταστάσεις: Η πρώτη -που φαίνεται ότι έχει αποδεχθεί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα- λέει ότι το πολιτικό σύστημα θα παραμείνει σαν μαριονέτα μιας επερχόμενης ομοσπονδιακής Ευρώπης, με τη μεταφορά του μεγαλύτερου μέρους των εξουσιών στις Βρυξέλλες (μέσω ευρωομολόγων, ευρωστρατού και κοινού προϋπολογισμού) και με τη «μεταγραφή» κάποιων εκ της ελίτ εκεί. Το δεύτερο σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό: Εχει να κάνει με την αναγέννηση της πατριωτικής Δεξιάς, που λαμβάνει χώρα στην κεντρική Ευρώπη. Και ως αποτέλεσμα θα έχει τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού πόλου, ο οποίος θα είναι ρυθμιστής των εξελίξεων και θα τρέψει την πατρίδα προς παλαιές και δοκιμασμένες πολιτικές αρχές. Καθείς εφ’ ω ετάχθη.

*Δημοσιογράφος

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα