Αυτοκτονία για λόγους τιμής!

Τι κατάφερε με την επιλογή του να πιει δηλητήριο ο Κροάτης Σλόμπονταν ΠράλιακΔικαστές, ο Σλόμπονταν Πράλιακ δεν είναι εγκληματίας πολέμου, με περιφρόνηση απορρίπτω την ετυμηγορία σας». Με αυτά τα λόγια, ο Κροάτης πρώην καθηγητής, σκηνοθέτης και στρατηγός Σλόμπονταν Πράλιακ αυτοκτόνησε ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών, ως διαμαρτυρία στην προσβολή της τιμής του, μέσω της καταδίκης του από το Διεθνές Δικαστήριο για τα Εγκλήματα στην Πρώην Γιουγκοσλαβία. Ηταν μια δημόσια χειρονομία δίχως άλλο νόημα, παρά την προστασία της τιμής του τεθνεώτος, αφού επί της ουσίας δεν θα χρειαζόταν παρά ελάχιστος ακόμη χρόνος στη φυλακή μέχρι την απελευθέρωσή του. 

Η πράξη του προκάλεσε τον θαυμασμό όχι μόνο των συμπατριωτών του, οι οποίοι αντέδρασαν στο άκουσμά της, αλλά ακόμη και των πρώην εχθρών του, όπως του Σέρβου εθνικιστή πολιτικού και πρώην επίσης κρατουμένου για 11 χρόνια από το ίδιο δικαστήριο Βόισλαβ Σέσελι, ο οποίος δήλωσε ότι, παρόλο που ήταν ένας εχθρός, η πράξη του ήταν μια ηρωική κίνηση, άξια σεβασμού. Και συμπλήρωσε ότι θα έπρεπε να υπήρχαν περισσότερα τέτοια σκληρά χτυπήματα στο συγκεκριμένο δικαστήριο. Ισως κάποιοι θυμούνται και την αυτοκτονία, πριν από λίγα έτη, του Γάλλου ιστορικού και φιλοσόφου Ντομινίκ Βενέρ με έναν εξίσου εντυπωσιακό τρόπο, μέσα στον καθεδρικό της Νοτρ Νταμ.

Ως μια πράξη διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν στη χώρα του, Γαλλία, και στην Ευρώπη γενικότερα, σύμφωνα με όσα ο ίδιος έγραφε. Ή κάποιοι παλαιότεροι ίσως θυμούνται τον Τσέχο -μόλις είκοσι ενός ετών- Γιαν Πάλατς, που το 1969 αυτοκτόνησε στην κεντρική πλατεία της Πράγας, για να διαμαρτυρηθεί για τη σοβιετική εισβολή. Η αυτοκτονία για λόγους τιμής ή ως διαμαρτυρία στην ευρωπαϊκή κουλτούρα είναι μια αρχαία παράδοση, παρόλο που οι περισσότεροι στο μυαλό τους μπορεί να φέρνουν την Ιαπωνία.

Οι κυνικοί και οι στωικοί φιλόσοφοι δίδασκαν πως «ἴδιον τοῦ σοφοῦ εἶναι ἡ πρός τήν ζωήν ἀδιαφορία, ὁ δέ θάνατος, ὅστις εἶναι ἁπλοῦς χωρισμός, εἶναι τό μέσον πρός σωτηρίαν τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς ψνχῆς». Η στωική αυτή διδασκαλία και θεώρηση της αυτοκτονίας, διαδόθηκε, ευρύτατα μάλιστα, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Σενέκας) και οι αυτοκτονίες την εποχή εκείνη πολλών επίσημων ανδρών υπό την πίεση της ρωμαϊκής δεσποτείας ήταν συχνές, όπως μας πληροφορούν ο Τάκιτος και ο Πλίνιος.

Οι αντιλήψεις αυτές των αρχαίων σοφών, με διάφορες τροποποιήσεις, έγιναν αποδεκτές και από μεταγενέστερους φιλοσόφους και εμφανίστηκαν στη φιλοσοφική σκέψη των νεότερων χρόνων, όπως σημειώνει σε σχετική πραγματεία του ο αείμνηστος καθηγητής Σπυρίδων Κοντογιάννης.

Με την επιλογή του, ο Σλόμπονταν Πράλιακ, που δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν ήταν όντως ένοχος για εγκλήματα πολέμου, κατάφερε πάντως κάτι το ουσιαστικό. Να μείνει στην Ιστορία όχι ως εγκληματίας πολέμου, αλλά ως κάτι διαφορετικό.

*Δημοσιογράφος

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα