Ξεκαθαρίζουν τα πράγματα

Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ είναι το αντίτιμο του Ισλάμ για τον ISISΑπό τον
Δημήτρη Παπαγεωργίου

Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ είναι το αντίτιμο που σύσσωμο το Ισλάμ πληρώνει για την επαμφοτερίζουσα στάση του έναντι του wannabe ισλαμικού χαλιφάτου που εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της Αραβικής Ανοιξης. Ολα τα ισλαμικά κράτη «έπαιξαν» τόσο με την ιδέα αυτού όσο και με αυτούς καθεαυτούς τους «υλοποιητές» του, δηλαδή τον ISIS. Οχι αναγκαστικά στο Ιράκ και στη Συρία, αλλά σε όλο το εύρος της επονομαζόμενης και Αραβικής Ανοιξης. Μια διαδικασία που ξεκίνησε ως προσπάθεια του προηγούμενου καθεστώτος στις ΗΠΑ να ξεφορτωθεί ενοχλητικούς συμμάχους και μη, και η οποία άφησε ένα τεράστιο κενό. Και ενώ η φύση απεχθάνεται τα κενά, το πολιτικό Ισλάμ τα λατρεύει. Γιατί του δίνουν την ευκαιρία να δημιουργήσει τη βάση της κυριαρχίας του. Και αυτό έκανε.

Με πρωτοπόρο την οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων», των οποίων η ρίζα είναι στο Κατάρ και τα πλοκάμια φτάνουν από την Αίγυπτο ως την ίδια την οικογένεια του αγαπητού μας επισκέπτη Ερντογάν.
Αλλά δεν ήταν μόνοι τους. Τα περισσότερα από τα ισλαμικά κράτη στη μία χώρα ή στην άλλη, από την Αφρική ως την Ινδονησία, έπαιξαν τα παιχνίδια τους. Και είχαν τη σιγουριά ότι το έκαναν αυτό χωρίς να έχουν κάποιο κόστος. «Φλερτάροντας» με το πολιτικό Ισλάμ των χωρών τους και μη κηρύσσοντας τα ίδια τζιχάντ. Ηταν μια επανάληψη σε έναν πολύ μεγαλύτερο βαθμό του «παιχνιδιού» που έπαιζε το Πακιστάν, επί εποχής της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν.

Κόστος σαν και αυτό που πληρώνει σήμερα η Σαουδική Αραβία, τόσο σε χρήμα όσο και σε εσωτερική αναταραχή. Γιατί όποιος πιστεύει ότι οι πρόσφατες «εκκαθαρίσεις» στο εσωτερικό της ήταν άσχετες με τη στήριξη στον ISIS κοιμάται ύπνο δικαίου. Ισως να μη θυσιάστηκαν οι «βασιλιάδες», αλλά μόνον πιόνια και αξιωματικοί. Παρ’ όλα αυτά, για τα επόμενα χρόνια η Σαουδική Αραβία ίσως επικεντρωθεί στην περιοχή της και τα όνειρα για το Χαλιφάτο να μείνουν σε κάποιο συρτάρι.

Η αναγνώριση αυτή, που είμαι σίγουρος ότι έρχεται στο πλαίσιο της αμερικανορωσικής συμφωνίας για τη Συρία, αποτελεί μια ενδεικτική «ταπείνωση» των ηγεσιών των μουσουλμανικών κρατών, που θα κληθούν να διαχειριστούν τόσο μια εσωτερική δυσαρέσκεια τώρα όσο και μια περαιτέρω «ριζοσπαστικοποίηση» κομματιών του πληθυσμού τους, την οποία είτε θα αντιμετωπίσουν είτε θα αφομοιώσουν. Ο,τι και να γίνει στο μέλλον θα είναι πιο ξεκάθαρο ποιες από αυτές τις χώρες στηρίζουν το τζιχάντ και ποιες όχι. Η κίνηση αυτή του Τραμπ μπορεί να βοηθήσει να γίνει εάν όχι πιο… σταθερό, τουλάχιστον πιο ξεκάθαρο το διεθνές περιβάλλον.

*Δημοσιογράφος

{{-PCOUNT-}}8{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα