ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΑΤ

Οι αναγκαίες πρωτοβουλίες για θωράκιση του δημόσιου χρήματοςΑπό τον
Χρήστο Ξενοκώστα*

Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης έχουμε παρακολουθήσει ουκ ολίγες φορές αντιπαραθέσεις για σκάνδαλα και υποθέσεις διαφθοράς. Το σενάριο, σε κάθε περίπτωση, περίπου το ίδιο! Η αντιπολίτευση αναδεικνύει το θέμα ως μέγιστο και ανεπανάληπτο σκάνδαλο, επαγγελλόμενη την κάθαρση, ενώ η κυβέρνηση ανταποκρίνεται υπενθυμίζοντας υποθέσεις διαφθοράς της αντιπολίτευσης και το «αμαρτωλό» παρελθόν της όταν ήταν κυβέρνηση, λειτουργώντας συμψηφιστικά και αποπειράμενη να καταδείξει ότι συνιστά ηθικότερη διακυβέρνηση.

Το σκηνικό παραμένει ίδιο όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, με μοναδική διαφορά την εναλλαγή των κομμάτων και των προσώπων.
Οι θεατές -εν προκειμένω, οι πολίτες- παρακολουθούν την ίδια ταινία, αρχικά, με ενδιαφέρον και, εντέλει, με αποστροφή. Προσπαθούν -μάταια- να κατανοήσουν ποιος έχει δίκιο και πού βρίσκεται η αλήθεια. Η οπαδική συμπεριφορά κομματικών υποστηρικτών ότι το κόμμα τους είναι ο αρχάγγελος της κάθαρσης και το αντίπαλο ο σατανάς της διαφθοράς συνιστά, πλέον, μια μικρή μειονότητα των πολιτών.

Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών αναζητά χρηστή διακυβέρνηση και πολιτικούς με ήθος, οι οποίοι θα σέβονται το δημόσιο χρήμα.
Πώς, όμως, μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι, αφού όλοι επαγγέλλονται ότι θα αποτελέσουν έντιμη διακυβέρνηση, αλλά εντέλει τα έργα και οι ημέρες τούς διαψεύδουν;
Οι πολίτες, οι οποίοι έχουν διδαχτεί από το παρελθόν, αρχικά γυρίζουν την πλάτη στις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες, εποφθαλμιώντας την ψήφο τους, πολιτεύονται με αφορισμούς ότι έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος, εκδίωξαν τους διεφθαρμένους και, πλέον, έχουν απομείνει μόνο οι εξαγνισμένοι αρχιερείς του ήθους.

Ταυτόχρονα αναζητούν πολιτικές δυνάμεις οι οποίες σέβονται τη μέση κοινή νοημοσύνη και διατυπώνουν κυρίαρχες κυβερνητικές προτάσεις, οι οποίες θα διασφαλίζουν ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν θα βάζουν το δάχτυλο στο μέλι και, σε περίπτωση που υποκύπτουν σε αυτό τον πειρασμό, θα έχουν άμεσες συνέπειες.

Η θωράκιση του δημόσιου χρήματος δύναται να επέλθει με δύο κινήσεις ματ: Απαιτούν θεσμική και συνταγματική κατοχύρωση της Δικαιοσύνης ως ανεξάρτητου πυλώνα της Πολιτείας, διαχωρισμένη πλήρως από την πολιτική εξουσία, και άρση της υπουργικής και της βουλευτικής ασυλίας για ζητήματα δημόσιου χρήματος, η οποία θα άπτεται της Δικαιοσύνης και σε καμία των περιπτώσεων της ίδιας της Βουλής.

Οσοι σπεύσουν να κινδυνολογήσουν για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής οφείλουν να γνωρίζουν ότι ο δημοκρατικός θεσμικός έλεγχος για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας ευνομούμενης πολιτείας. Προφανώς, η Δικαιοσύνη -για την οποία όλοι κόπτονται και η οποία επίσης κρίνεται και αξιολογείται- δεν θα εγείρει κατηγορητήρια χωρίς νομικές τεκμηριώσεις.
Οι πολίτες, οι οποίοι αναζητούν την αλήθεια και το ηθικό, θα στηρίζουν πρόσωπα και φορείς τα οποία θα απαντούν θετικά στα δύο κυρίαρχα αυτά πολιτικά προτάγματα, εάν δεν θέλουν να γίνουν πάλι θεατές στο ίδιο έργο!

* Συγγραφέας, αρθρογράφος

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα