Γιατί τόσες κραυγές… για τους «κουκουλοφόρους»;

Οι καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων αποτελούν σύνηθες δικονομικό εργαλείο για την τεκμηρίωση πολιτικών σκανδάλων σε όλες τις ανεπτυγμένες δημοκρατικές κοινωνίεςΑπό τον
Γιώργο Χαρβαλιά

Εντάξει, ομολογώ κι εγώ ότι δεν είναι η καλύτερη εικόνα για τους πολιτικούς το να διασύρονται ή και να οδηγούνται στο εδώλιο με βάση «ανώνυμες μαρτυρίες» τύπου…καταδοτών εγκληματικής οργάνωσης. Φοβούμαι, όμως, ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί: Και στο εξωτερικό, με προεξάρχουσα την Αμερική, όπου αυτή η μέθοδος τεκμηρίωσης σκανδάλων χρηματισμού, υποκλοπών και πάσης φύσεως αθέμιτων συμπεριφορών δημοσίων προσώπων αποτελεί σύνηθες δικονομικό εργαλείο, αλλά και στα… καθ’ ημάς (για να μην ξεχνιόμαστε), με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.

Δυστυχώς, σε κυκλώματα παρανομίας, όπου κυριαρχούν μέθοδοι μαφίας και η συνακόλουθη «ομερτά», οι διωκτικοί μηχανισμοί αναγκάζονται να ενθαρρύνουν τους «μαρτυριάρηδες», έστω κι αν οι τελευταίοι -που συνήθως είναι μικρότερα «ψάρια»- αναγκάζονται να «καταδώσουν» όχι για την ψυχή της μανούλας τους, αλλά για να σώσουν το τομάρι τους.

Επομένως, προς τι όλη αυτή η φασαρία για τους «μάρτυρες κουκουλοφόρους», που αποπροσανατολίζει την υπόθεση από την ουσία του ενδεχόμενου σκανδάλου και επικεντρώνεται με υστερικές κραυγές στη μεθοδολογία συγκέντρωσης του αποδεικτικού υλικού;
Πρώτοι οι πολιτικοί θα έπρεπε να γνωρίζουν την έννοια του μάρτυρα «δημοσίου συμφέροντος» και της προστασίας που πρέπει αυτός να απολαμβάνει, ώστε να αισθανθεί ασφαλής προκειμένου να μιλήσει. Στη χώρα μας, μάλιστα, μόλις προσφάτως, επί κυβερνήσεως Σαμαρά – Βενιζέλου, οι σχετικές αυτές πρόνοιες διευρύνθηκαν, διασφαλίζοντας την πλήρη ανωνυμία αυτού του είδους των «πληροφοριοδοτών» για υποθέσεις δωροδοκίας και διαφθοράς.

Ειδικότερα, με τον νόμο 4254/2014 ορίστηκαν πρόσθετες εγγυήσεις με σκοπό την ενθάρρυνση της υπεύθυνης παροχής πληροφοριών στις αρμόδιες διωκτικές Αρχές. Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται ρητά η διασφάλιση της ανωνυμίας και η απόκρυψη προσωπικών στοιχείων των μαρτύρων κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, αλλά ακόμη και μετά τη λήξη αυτής.

Συνεπώς, είναι ακατανόητος όλος αυτός ο θόρυβος που δημιουργείται, κυρίως από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, περί «κουκουλοφόρων» και ψευδομαρτύρων οι οποίοι σπιλώνουν αβασάνιστα την υπόληψη πολιτικών. Ούτε θα ήταν ποτέ δυνατόν οι μάρτυρες της συγκεκριμένης υπόθεσης να κληθούν να καταθέσουν στη Βουλή, όπως αφελώς ζητούν κάποιοι -προφανώς νομικά αστοιχείωτοι- εθνοπατέρες.

Πολύ μεγαλύτερη σημασία θα είχε να ανακαλύπταμε τη βασιμότητα όλων αυτών των ισχυρισμών που διατυπώνουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες με κάποιες απλές διασταυρώσεις καταθέσεων και πραγματικών γεγονότων.

Μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν φυλάσσεται αρχειακό υλικό από τις εξωτερικές και τις εσωτερικές κάμερες για το ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει ή ότι δεν τηρείται βιβλίο επισκεπτών, ειδικότερα όταν κάποιος συναντά τον πρωθυπουργό της χώρας. Θα είχε ιδιαίτερη αξία, για παράδειγμα, να διαπιστώναμε αν ο περιβόητος Φρουζής είχε πράγματι επισκεφθεί το πρωθυπουργικό γραφείο την ημέρα και την ώρα που ισχυρίζεται ο ανώνυμος μάρτυρας, κι αν από τις κάμερες φαίνεται ότι μετέφερε…τροχήλατη βαλίτσα.

Εικάζω ότι οι διασταυρώσεις αυτές δεν έχουν γίνει επειδή οι αρμόδιοι εισαγγελείς, μόλις «σκόνταψαν» σε πολιτικά πρόσωπα, ήταν υποχρεωμένοι να σταματήσουν τις προανακριτικές διαδικασίες και να στείλουν τη δικογραφία αμελητί στη Βουλή. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει να υπάρξουν ταυτοποιήσεις «επισκέψεων» και συναντήσεων του Φρουζή με πολιτικούς, στον βαθμό που αυτές έγιναν στα επίσημα γραφεία τους, όπως διατείνονται κάποιοι από τους μάρτυρες.

Ασφαλώς, μια συνάντηση κυβερνητικού στελέχους με επιχειρηματία που συναλλάσσεται με το Δημόσιο δεν σηματοδοτεί αυτόματα και νταλαβέρι κάτω απ’ το τραπέζι. Ομως, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, πέραν της διασταύρωσης, για να εξεταστεί η βασιμότητα όλων αυτών των καταγγελιών, που είναι εξαιρετικά βαριές, αλλά στη συνείδηση του απλού κόσμου δεν έρχονται σαν… κεραυνός εν αιθρία.

Θα συνιστούσα λοιπόν ηρεμία και προσεκτικότερες διατυπώσεις, ένθεν κακείθεν, τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει να πιστοποιείται η αλληλουχία ισχυρισμών και πραγματικών γεγονότων. Ετσι κι αλλιώς, από αυτή την ιστορία κάποιοι θα βγουν χαμένοι και κάποιοι κερδισμένοι σε πολιτικό επίπεδο.

Αν αποδειχθεί ότι οι καταγγελίες είναι αβάσιμες, ψευδείς ή, ακόμη χειρότερα, ότι υπαγορεύθηκαν από πολιτικές σκοπιμότητες, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπλέξει πολύ άσχημα και θα μείνει στη νεότερη Ιστορία ως η πιο αδίστακτη πολιτική συμμορία, που επιστράτευσε μακιαβελικές πρακτικές για την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων της. Αν, αντιθέτως, οι μαρτυρίες αποδειχθούν ακριβείς, θα επιβεβαιωθεί η πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι πολλοί από τους εκπροσώπους των παλαιότερων κομμάτων εξουσίας είναι λαμόγια του κοινού ποινικού δικαίου. Υπομονή. Θα δείξει…

{{-PCOUNT-}}14{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα