O καταλύτης

Η κατάσταση της χώρας με γνώμονα τις ελλείψεις τηςΑπό τον
Μανώλη Κοττάκη

Παλαιός πολιτικός, από εκείνους που έχει άριστη γνώση της ελληνικής Ιστορίας και μπορεί να αξιολογεί την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται η χώρα τον τελευταίο καιρό -έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση-, συνηθίζει να λέει εσχάτως ότι «η κατάσταση στην πατρίδα μας μόνο χειρότερα μπορεί να πάει». Δεν είναι από τους πλέον απαισιόδοξους ανθρώπους. Αντιθέτως. Οταν ήταν στην ενεργό πολιτική, δεν στεκόταν στα δυσάρεστα, όταν του προέκυπταν. Τα υπερέβαινε.

Ομως τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Παρατηρεί τη χώρα και θεωρεί ότι της λείπουν τέσσερα βασικά πράγματα. Το πρώτο είναι ηγεσία υψηλού επιπέδου. Ηγεσία που να καταλαβαίνει τους καιρούς. Και όταν αναφέρεται σε ηγεσία, τα σχόλιά του δεν περιορίζονται στην πολιτική και στα πρόσωπα, που σε αρκετές περιπτώσεις, όχι σε όλες, είναι καρικατούρες του παρελθόντος. Ομιλεί συνολικά. Ποια ηγεσία για την Εκκλησία, για τον κόσμο των γραμμάτων, για τα ΜME, για την αγορά. Παντού, πλην εξαιρέσεων, μετριότης και μαρασμός. Η κοινωνία αδυνατεί να γεννήσει κάτι καλό.

Το δεύτερο που λείπει είναι υγιής αστική τάξη. Οι αληθινά ισχυροί αστοί αυτού του τόπου δεν οπλοφορούν. Περνούν απαρατήρητοι, αν και συνομιλητές του εκάστοτε Αμερικανού ή Ρώσου προέδρου. Αυτοί που υποδύονται τους «αστούς» στην καλύτερη περίπτωση είναι λεφτάδες, στη χειρότερη πειρατές. Αξεστοι, κακομαθημένοι, πιθανώς και τραμπούκοι. Πρόκειται για το νέο αναιδές χρήμα, καμία σχέση με την αρχοντιά του παλαιού, το οποίο παρακολουθεί από μακριά και με αηδία την κατάπτωση.

Το τρίτο είναι η έλλειψη πίστης των Ελλήνων στα πολιτικά κόμματα, κάτι που κάνει την κατάσταση χειρότερη από την περίοδο 1964-65. Τότε ο κόσμος πίστευε περισσότερο στα κόμματα.

Το τέταρτο και σημαντικότερο είναι η απουσία καταλύτη. Στο παρελθόν, όσες φορές ο τόπος πέρασε δύσκολες στιγμές και χρειαζόταν ώθηση ανανέωσης για να συνέλθει, υπήρχαν οι δυνάμεις που έπαιζαν τον ρόλο του καταλύτη. Ο Στρατός έπαιξε τον ρόλο του καταλύτη στις αρχές του 20ού αιώνα και έφερε στα πράγματα τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο βασιλέας Παύλος έπαιξε τον ρόλο του καταλύτη το 1955, όταν έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον «χωριάτη» από την Πρώτη, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τον ρόλο του καταλύτη έπαιξε και ο ίδιος ο Καραμανλής, μετακαλώντας αρχικά τον Ανδρέα Παπανδρέου από το εξωτερικό και όταν αργότερα διασφάλισε τη δημοκρατική μετάβαση από την εξουσία της Κεντροδεξιάς στην εξουσία της Κεντροαριστεράς το 1981.

Σήμερα διερωτάται ποιος θα μπορούσε να είναι ο καταλύτης. Ακόμη και τη χειρότερη εκδοχή καταλύτη να πάρουμε, τον ξένο παράγοντα, ούτε αυτός είναι ικανός. Ο τόπος πορεύεται και θα πορεύεται συρόμενος, πιθανώς λόγω αναλογικής, και ακυβέρνητος. Δεν είναι η πλέον αισιόδοξη εκδοχή των πραγμάτων αυτή, αλλά ας τη γνωρίζουμε.

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα