ΕΥΘΡΑΥΣΤΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΣΙΠΡΑ – ΚΟΤΖΙΑ

Ο δρόμος προς τη συμφωνία για το όνομα της Μακεδονίας, οι παρεμβάσεις και ο ρόλος των συμμάχωνΑπό τον
Μανώλη Κοττάκη

Ηταν περασμένες οκτώ το Σάββατο το βράδυ, όταν ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Νίκος Βούτσης ανήγγειλε στο Σώμα ότι τον λόγο στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας της Ν.Δ. επρόκειτο να λάβει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Και τότε συνέβη κάτι που το Κοινοβούλιο είχε χρόνια να δει, αν το είδε ποτέ. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να χειροκροτούν παθιασμένα, μανιασμένα τον υπουργό Εξωτερικών.

Ηταν τόσος ο ενθουσιασμός και η διάρκεια του χειροκροτήματος, ώστε δευτερόλεπτα μετά άρχισαν ένας ένας να εγείρονται από τις θέσεις τους, όπως οι φοιτητές του Ρόμπιν Γουίλιαμς στον «Κύκλο των χαμένων ποιητών», και να χειροκροτούν όλοι, εν σώματι, τον αρχηγό της ελληνικής διπλωματίας. Μόνο «oh, captain, my captain» δεν φώναξαν. Η εικόνα δεν ήταν μόνο πρωτοφανής για ένα κόμμα με τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, που προϊόντος του χρόνου τείνει να γίνει αρχηγικό, τσιπρικό. Ηταν πρωτοφανής, διότι προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ σε συνεδρίαση Κοινοβουλίου υπουργό Εξωτερικών να αποθεώνεται περισσότερο από πρωθυπουργό.

Ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Νίκος Βούτσης, καταλαβαίνοντας την αλλοίωση της ισορροπίας εις βάρος της πρωτοκαθεδρίας του πρωθυπουργού, επιχείρησε κάποια στιγμή να διακόψει τον ιμπεριαλιστή στον λόγο υπουργό ζητώντας να ολοκληρώσει εντός τριλέπτου, αλλά εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά ζήτησε χρόνο ίσο με πρωτολογία, δευτερολογία και τριτολογία συζητήσεως τύπου προ ημερησίας. Ηταν η μέρα του, είχε αμφισβητηθεί κατά καιρούς έντονα από την ομάδα Τσακαλώτου και την «Αυγή», κανείς δεν μπορούσε να του την «κλέψει».
Επειδή, όμως, ο κύριος Βούτσης γνωρίζει ότι ο πρωθυπουργός πιθανώς να ενοχλήθηκε από την ομιλία «Μπεν Χουρ» του υπουργού, ένιωσε την ανάγκη να δώσει μετά εξηγήσεις για τη μεγάλη διάρκειά της, αν και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Βεβαίως αμέσως μετά απεκαταστάθη η τάξις. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σηκώθηκε αμέσως όρθια και χειροκρότησε παρατεταμένα τον πρωθυπουργό, μόλις ανέβηκε στο βήμα.

Δίνω σημασία στη σημειολογία και στις αποχρώσεις για να επισημάνω μερικά πράγματα από τον άτυπο ανταγωνισμό του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Η σχέση είναι καλή, αλλά δεν είναι ειδυλλιακή. Δεδομένου ότι η Ελλάς επί πρωθυπουργίας Τσίπρα στην ουσία ακολουθεί την ίδια εξωτερική πολιτική διευκολύνσεων και παραχωρήσεων με αυτήν του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου στην περιοχή, προσδεδεμένη ούσα πλήρως στο άρμα της Δύσεως, η σχέση των δύο ανδρών έχει σημασία ως προ τούτο: Διαγωνίζονται έναντι του ξένου παράγοντα.

Ο Τσίπρας (όπως έπραξε με τον Γιάνη Βαρουφάκη) έδωσε ένα κρίσιμο υπουργείο σε μη μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, το ωθεί σε συμφωνία, αλλά επιχειρεί να προστατεύσει τον εαυτό του για το μέλλον, αν κάτι δεν πάει καλά. Γι’ αυτό και απέφυγε χθες να υπογράψει τη συμφωνία, αναθέτοντας τον ρόλο αυτό στον υπουργό Εξωτερικών. Από την άλλη, θέλει και να αποφύγει να δημιουργήσει έναν… μελλοντικό οικουμενικό δελφίνο (επί απλής αναλογικής), γι’ αυτό και φροντίζει την τελευταία στιγμή να αρπάζει την… κρέμα της επιτυχίας, το plus, από το στόμα του υπουργού του. Την κρέμα έναντι του διεθνούς παράγοντα, εννοείται.

Τυχαίνει να γνωρίζω άριστα από την αρχή της διαπραγμάτευσης, το 2016, τη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Πίστευε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να διεκδικήσει γλώσσα και ταυτότητα, αλλά επέμενε ότι θα μπορούσε να κερδίσει σύνθετη ονομασία, αμετάφραστη, στα σλαβικά, έναντι όλων. Είχε τη διαιτησία μαζί του: Ο Νίμιτς είναι εξέχον μέλος της εβραϊκής οργάνωσης που βράβευσε τον κύριο Κοτζιά στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2017. Και αρχικώς πέτυχε τον στόχο του. Η ονομασία ήταν σλαβική, ενιαία, αμετάφραστη.: «Σεβέρνα Μακεδόνιγια».

Στην τελική ευθεία, όμως, ο πρωθυπουργός, σε συννενόηση με τον Ζάεφ -ποιος ξέρει και με ποιον άλλο-, έκανε την τελική κίνηση και ανέτρεψε τη συμφωνία του υπουργού του. Το «Σεβέρνα» διεγράφη, εξαφανίστηκε, πέταξε από το τελικό κείμενο και ο Τσίπρας στην πιο στενόχωρη, απολογητική στιγμή του, στην κατά τα λοιπά στοχευμένη ομιλία του κατά Σαμαρά στο Κοινοβούλιο προχθές (για λόγους που θα καταλάβουμε προσεχώς), ένιωσε την ανάγκη να επικαλεστεί τον… κυβερνητικό εκπρόσωπο των Σκοπίων για το θέμα αυτό! Και μάλιστα ύστερα από ερώτημα που του υπεβλήθη από… ελληνικό ιστότοπο.

Επιμένω στην ανάλυση των σχέσεων Τσίπρα – Κοτζιά σήμερα για να αναδείξω και το ειδικό και το γενικό. Και το σχετικά έλασσον και το μείζον. Οπως μου είπε πολύπειρος βουλευτής του Κοινοβουλίου μας, μη δεξιός, «η συμφωνία για μεν τον Τσίπρα αποτελεί μεγάλη προσωπική νίκη, για δε την πατρίδα μεγάλη εθνική ήττα». Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και εμείς απέξω και οι λοιποί εντός του ΣΥΡΙΖΑ ότι η απαράδεκτη αυτή συμφωνία συνιστά ένα τεράστιο ρουσφέτι του πρωθυπουργού προς τη Δύση και τις ΗΠΑ, γιατί αποτελεί πρωτίστως αντιρωσική κίνηση.

Στην πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός έδωσε έμπρακτα διαπιστευτήρια ότι μπορεί να τελειώνει δουλειές που δεν κατάφεραν να τελειώνουν άλλοι και κέρδισε με την υποχωρητικότητά του τον τίτλο του αφοσιωμένου συμμάχου που μπορεί να τον κρατήσει στο πολιτικό παιχνίδι, έστω ως βαριά ηττημένο, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, σαν τον δεύτερο πόλο του συστήματος, έως το 2039, που λέει ο πρέσβης Πάιατ. Γι’ αυτό και απωθεί όποιον θέλει να ανέβει στο βάθρο δίπλα του. Χθες ήταν ο Βαρουφάκης, σήμερα ο Κοτζιάς.

Αυτό που πρέπει να προβληματίσει την προηγούμενη στις δημοσκοπήσεις αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή είναι πως τα συμφέροντα του Τσίπρα, των συμμάχων στην περιοχή και της τοπικής διαπλοκής που χτυπά δουλειές στα Βαλκάνια (δρόμοι, εργοστάσια ενέργειας) αυτή τη στιγμή διασταυρώνονται. Ούτε ο Ιβάν Σαββίδης δεν αντέδρασε στην τελική ευθεία…

{{-PCOUNT-}}13{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα