Λίγα λόγια από καρδιάς: Αβοήθητος και έρημος

Πρέπει να βάλεις «φραγή κλήσεων», να πατήσεις φρένο στην κεκτημένη ταχύτητα του άγχουςΓράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Μην αφήσεις να ‘ρθουν αμέσως στο μυαλό σου τα δυσάρεστα που σε περιμένουν αυτή τη μέρα, δηλαδή λεφτά, έξοδα, άγχος, δουλειές, ιατρεία, εξετάσεις. Αυτά, έτσι κι αλλιώς, θα ‘ρθουν αργότερα.

Μην αρχίζεις, όμως, με τέτοια προδιάθεση και ψυχολογία από την αρχή. Αρχισε με μια δοξολογία. Δοξολόγησε τον Θεό. Ανοιξε τα παντζούρια και πες: «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως. Βλέπω το φως για άλλη μια μέρα. Αλλη μια μέρα που μου χαρίζεις, Κύριε».

Και να σου πω κάτι, αγαπητέ μου φίλε; Η σημερινή μέρα είναι η πιο ωραία μέρα της ζωής σου. Αρχισε έτσι τη μέρα σου, με μια δοξολογία στον Χριστό. Μην αφήνεις τη σκέψη σου να πάει αλλού.

Αν καταλάβεις τι σου λέω, θα ηρεμήσεις από πολλά. Αρκεί να καταλάβεις ότι όλα όσα σε στενοχωρούν είναι λογισμοί. Είναι σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό με το που ξυπνάς. Κι έρχονται να σου χαλάσουν τη μέρα «με το καλημέρα».

Εσύ, όμως, να κάνεις μποϊκοτάζ σ’ αυτές τις σκέψεις. Να βάλεις «φραγή κλήσεων», να πατήσεις φρένο στην κεκτημένη ταχύτητα του άγχους και να πεις: «Οχι, δεν δέχομαι να αρχίσει η μέρα μου με πανικό, αγωνία κι ανασφάλεια ήδη από το πρωί. Θέλω να αρχίσω τη μέρα μου βυθίζοντας τον νου μου στην αγάπη του Θεού και να αισθανθώ αυτή την αλήθεια. Καλημέρα, Χριστέ μου, και σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μ’ αγαπάς. Κύριε, μ’ αφήνεις να ζήσω άλλη μια μέρα. Για να μου αποδείξεις και σήμερα πόσο πολύ με αγαπάς. Κύριε, αρχίζω την ημέρα μου με την αγάπη Σου. Αισθανόμενος και αισθανόμενη ότι είμαι αγαπημένο Σου πλάσμα». Αυτό να λες στην προσευχή σου το πρωί. Είναι πολύ σκληρό να αρχίζεις τη μέρα σου χωρίς να νιώθεις τον πατέρα σου, τη μάνα σου. Αυτό είναι ο Θεός: Είναι ο πατέρας σου. Είναι η μάνα σου. Είναι ο αδερφός σου. Είναι ο φίλος σου.

Αν όμως νιώθεις έρημος πολίτης αυτού του πλανήτη, σαν ένα πεταμένο πλάσμα, ένας χαμένος άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο, χωρίς να νιώθεις τη φιλία τού Χριστού, πώς θα τα καταφέρεις;

Με τι κουράγιο θα βγεις για να παλέψεις τον αγώνα σου; Θα νιώθεις ήδη από το πρωί κουρασμένος. Απογοητευμένος, μελαγχολικός, μόνος, αβοήθητος και έρημος. Μην το επιτρέψεις αυτό. Και δεν θα το επιτρέψεις διά της προσευχής.

Μ ε την προσευχή αυτή θα συμβεί στην ψυχή σου μια ροή θείων δωρεών. Θα εισρεύσει, θα μπει μέσα και θα κατακλύσει την ψυχή σου αυτή η αίσθηση της θείας αγάπης. Καταλαβαίνεις, πιστεύω τώρα, τι εννοούσα όταν έλεγα πριν ότι το θέμα δεν είναι να αρχίσεις το πρωί με μια τυπική προσευχή. Δεν αρκεί να πεις βιαστικά «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και… Πάτερ ημών….». Μπλα, μπλα, μπλα, τελείωσε!

Αν κάνεις την προσευχή σου τόσο βιαστικά, τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να βάλεις το άγχος και στην προσευχή. Αντί, δηλαδή, η προσευχή να σου πάρει το άγχος, καταλήγει να υπογραμμίζει το άγχος.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως

{{-PCOUNT-}}13{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα