Ολα όσα εκμυστηρεύτηκε στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ για το γερμανικό αίτημα προς τις ΗΠΑ, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική ΕνωσηH καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ, είτε επειδή πίστευε ότι τα λόγια της δεν θα διαρρεύσουν είτε επειδή αδιαφορεί για τη «μικρή» Ελλάδα, προέβη προ ημερών σε μια συγκλονιστική ομολογία για την πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών που ακολουθεί στη μεταναστευτική-προσφυγική κρίση.
Η εφημερίδα «The New York Times», στις εσωτερικές σελίδες του φύλλου του Σαββάτου, αναφέρθηκε σε μια συνομιλία που είχε η καγκελάριος με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ κατά τη διάσκεψη του G20 στο Μπουένος Αϊρες την επομένη του θανάτου του πρώην προέδρου Τζ. Μπους, δηλαδή την 1η Δεκεμβρίου. Θέλοντας να πλέξει το εγκώμιο του θανόντος, η κυρία Μέρκελ ανέφερε ότι στις 16 Σεπτεμβρίου 1991 ήταν παρούσα σε συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο μεταξύ του Μπους και του τότε καγκελαρίου Χ. Κολ, τον οποίο συνόδευε ως νεαρή σύμβουλός του.
Οι Μπους και Κολ προσπαθούσαν να βρουν τρόπους αντιμετώπισης των συνεπειών της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και, κυρίως, της φτώχειας και του μαζικού κύματος μετανάστευσης προς την κεντρική Ευρώπη, που είχε ήδη αρχίσει μήνες νωρίτερα από τις άλλες χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Οπως εξομολογήθηκε η κυρία Μέρκελ στον πρόεδρο Τραμπ, το γερμανικό αίτημα προς τις ΗΠΑ ήταν να δώσουν (όπως και συνέβη τελικά) γενναία οικονομική βοήθεια στη νέα Ρωσική Ομοσπονδία, ώστε οι πολίτες της να μείνουν στα σπίτια τους και να μη μεταναστεύσουν στη Γερμανία, η οποία προσπαθούσε να σταθεροποιηθεί μετά την ενοποίησή της και το τεράστιο κόστος απορρόφησης της τέως Ανατολικής Γερμανίας.
Η καγκελάριος τόνισε στον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ ότι ο Κολ μπορούσε να στηριχθεί σε αυτόν τον φίλο της Γερμανίας στον Λευκό Οίκο και ότι, αν ο Μπους τότε δεν είχε αντιμετωπίσει ορθώς την κρίση, «σίγουρα δεν θα βρισκόμουν (σήμερα) εδώ»!
Με απλά λόγια, τι παραδέχεται η κυρία Μέρκελ;
Πρώτον, ότι η Γερμανία μπορεί και να είχε διαλυθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αν έφταναν εκατομμύρια Ρώσοι μετανάστες, οπότε το ενοποιημένο κράτος δεν θα στεκόταν στα πόδια του και οι εξελίξεις θα ήταν ανεξέλεγκτες στο εσωτερικό. Οπως, δηλαδή, μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα το 2015 -και ακόμη μπορεί να συμβεί- με τις αυξημένες αφίξεις μεταναστών.
Δεύτερον, ότι ο συνδυασμός των οικονομικών προβλημάτων, της κοινωνικής κρίσης και του Μεταναστευτικού μπορεί να διαλύσει ακόμη και μια μεγάλη χώρα – πόσο μάλλον μια μικρή.
Τρίτον, ότι χρειάζεται μεγάλη οικονομική βοήθεια προς όποιον αντιμετωπίζει μεταναστευτική κρίση και όχι ψίχουλα, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα για τα hot spots ή και με τις επιχειρήσεις του NATO και της Frontex στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, που δεν αποδίδουν επαρκώς. Και τέταρτον, ότι δεν έπρεπε να είχε αιφνιδιαστεί από την «πρωτόγνωρη», όπως δικαιολογήθηκε, μεταναστευτική κρίση του 2015. Γιατί γνώριζε σχετικώς από το 1991.
