Οι εθελοντές του πατρινού συλλόγου «Φωτεινό Αστέρι» έρχονται κάθε μέρα αντιμέτωποι με οικογενειακά δράματαΑπό την
Κέλλυ Φαναριώτη
Μ ας παρακάλεσαν να τους δώσουμε μια σόμπα υγραερίου και λίγες κουβέρτες για να ζεσταθούν τα παιδιά τους. Η ΔΕΗ τούς έκοψε το ρεύμα και κάθε απόγευμα παίρνουν με μια μπαλαντέζα από το κοινόχρηστο της πολυκατοικίας, για λίγη ώρα». Με τα παραπάνω λόγια η 46χρονη εθελόντρια στον σύλλογο «Φωτεινό Αστέρι» Βάσω Νικολακοπούλου περιγράφει στη «δημοκρατία» το δράμα μιας τετραμελούς οικογένειας στην Πάτρα, που στερείται μια από τις βασικότερες ανάγκες για την αξιοπρεπή διαβίωσή της, όπως είναι το ρεύμα.
Πρόκειται για ένα από τα εκατοντάδες ανθρώπινα δράματα που εκτυλίσσονται στην πόλη και αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα εννιά χρόνια της οικονομικής λαίλαπας έχουν παραμείνει ανεξίτηλα και βαθιά χαραγμένα στις ζωές των Ελλήνων, παρά την τυπική έξοδο της χώρας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και τα Μνημόνια.
«Μια άλλη μητέρα προσπαθεί να ζεστάνει τα τρία της παιδιά με μια μόνο σόμπα αλογόνου σε ένα παλιό σπίτι, χωρίς μόνωση. Μου είπε πως τα σκεπάζει κάθε βράδυ με τέσσερις κουβέρτες για να μην αρρωστήσουν. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για οικογενειακά δράματα με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι. Είναι πολύ βάρβαρο να υποφέρουν παιδιά από το κρύο εν έτει 2019» σημειώνει η κυρία Νικολακοπούλου, η οποία προσθέτει ότι μετά το τέλος των δωρεάν μαθημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας που πραγματοποιούνται στον θερμαινόμενο χώρο του συλλόγου πολλά παιδιά δεν θέλουν να πάνε στο σπίτι τους εξαιτίας του κρύου. «Προτιμούν να μένουν εδώ για τη ζέστη. Σφίγγεται η καρδιά μου όταν το βλέπω» αναφέρει η 46χρονη εθελόντρια.
Την ίδια ώρα, εκτός από το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργεί σε εκατοντάδες οικογένειες η έλλειψη θέρμανσης, αρκετοί είναι και οι γονείς που αδυνατούν να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες των παιδιών τους. Ενδεικτική είναι η περίπτωση ενός δεκάχρονου αγοριού που πριν από λίγο καιρό εμφάνισε διαβήτη, ωστόσο και οι δύο γονείς του είναι άνεργοι με αποτέλεσμα να ζητούν από τον σύλλογο τα τρόφιμα που απαιτείται να καταναλώσει ο γιος τους.
«Το παιδί πρέπει να τρώει συγκεκριμένες τροφές, όμως κι εμείς στηριζόμαστε αποκλειστικά στην καλή θέληση των συμπολιτών μας. Μια άλλη μητέρα μού είπε πως υπάρχουν μέρες που δεν μπορεί να δώσει στα παιδιά της κολατσιό για το σχολείο. Τότε το ένα της αγόρι, που πάει στην πρώτη δημοτικού, κόβει δύο πορτοκάλια από το δέντρο του σπιτιού και πάει με αυτά, ωστόσο το δεύτερο παιδί που πάει στην τετάρτη ντρέπεται να εμφανιστεί μόνο με τα φρούτα στους συμμαθητές του και πάει νηστικό. Μιλάμε για καταστάσεις που αν δεν τις βίωνα μπορεί και να μην πίστευα ότι συμβαίνουν δίπλα μας» καταλήγει.
