Τα αποφθέγματα των Επτά Σοφών!

Διδάγματα-θησαυροί που έχουν περιέλθει σε αχρησία, για να μπορούν να «εκπαιδεύονται» πολίτες σιωπηλοίΑπό τον 
Γιώργο Κ. Στράτο*

Αποτελούσε ανέκαθεν για μένα, και υποθέτω για πολλούς από εσάς, κάτι εντελώς ανεξήγητο. Γιατί η υποχρεωτική μας εκπαίδευση αγνοεί συστηματικά και επιδεικτικά τον θησαυρό της αρχαίας ελληνικής γραμματείας; 

Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς τόσοι εξαίρετοι επιστήμονες, ερευνητές, έμπειροι υπηρεσιακοί παράγοντες που στελεχώνουν το υπουργείο Παιδείας, τις πανεπιστημιακές σχολές, τα εκπαιδευτικά ινστιτούτα μένουν εκ των πραγμάτων αδιάφοροι μπροστά σε αυτόν τον πλούτο αφήνοντάς τον αναξιοποίητο.
Αναρωτιέμαι, δίχως καμιά σοβινιστική διάθεση, σε πόσα σημεία της διαδρομής του παγκόσμιου πολιτισμού συναντάμε τόση, τόσο εύληπτα κωδικοποιημένη για όλους και τόσο διαχρονικά επίκαιρη γνώση όσο στα έργα των προγόνων μας.

Και το ερώτημα αυτό γίνεται αμείλικτο προς τους προαναφερθέντες υπευθύνους από τα περιεχόμενα στα εκπαιδευτικά προγράμματα όλων των βαθμίδων, κρατών που δίνουν στην Παιδεία και στους νέους τους πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι δυστυχώς το δικό μας.

Αν συνυπολογίσει κανείς τις δυνατότητες που δίνουν τα νέα τεχνολογικά μέσα για να παρουσιαστούν όλα αυτά πιο σύγχρονα και πιο ευχάριστα στα παιδιά της ψηφιακής εποχής, ακόμη και σ’ αυτά του δημοτικού, αν δει τις σπουδαίες προσπάθειες που έχουν γίνει γι’ αυτό από άξιους καλλιτέχνες δημιουργούς να μένουν στα αζήτητα, τότε τον καταλαμβάνει μεγαλύτερη θλίψη από την απορία για την εγκληματική αυτή παράλειψη εις βάρος της νεολαίας μας.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές αποτέλεσε η προσφορά ενός δικού μου αγαπημένου δασκάλου. Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Μιχάλης Θαλής Πουλαντζάς, ένας σπουδαίος ευπατρίδης με πολυσχιδή δραστηριότητα, από τον αθλητισμό ως την πολιτική, μου συγκέντρωσε τα αποφθέγματα των Επτά Σοφών της αρχαίας Ελλάδας για την ιδανική πολιτεία. Απολαύστε τα:

• «Εκείνη όπου οι νόμοι δεν έχουν άλλον ανώτερο» Βίας ο Πριηνεύς.
• «Εκείνη της οποίας οι κάτοικοι δεν είναι ούτε πολύ πλούσιοι ούτε πολύ πτωχοί» Θαλής ο Μιλήσιος.
• «Εκείνη όπου η αρετή τιμάται και η κακία μισείται» Περίανδρος ο Κορίνθιος.
• «Εκείνη όπου τα αξιώματα δίνονται πάντοτε στους ενάρετους και ποτέ στους κακούς» Πιττακός ο Μυτιληναίος.
• «Εκείνη όπου οι πολίτες φοβούνται περισσότερο την κατηγορία παρά την τιμωρία» Κλεόβουλος ο Ρόδιος.
• «Εκείνη όπου οι νόμοι τιμώνται περισσότερο από τους ρήτορες» Χίλων ο Λακεδαιμόνιος.
• «Εκείνη όπου το αδίκημα προς έναν πολίτη θεωρείται αδίκημα προς όλη την πολιτεία» Σόλων ο Αθηναίος.
Η πεμπτουσία της πολιτικής αγωγής για μια ευνομούμενη, ευτυχούσα, δημοκρατική πολιτεία σε λίγες μόλις αράδες. Η έκπληξη και ο θαυμασμός μου μετά την ανάγνωσή τους ήταν προφανή. Και πόσα άλλα τέτοια μαργαριτάρια αγνοούμε, τον ρώτησα ρητορικά.

Ο γλυκός αυτός άνθρωπος συγκατένευσε χαμογελώντας σιωπηλά. Πίσω από αυτό το πικρό χαμόγελό του νομίζω ότι κρύβεται ο λόγος για τον οποίο όλα αυτά τα διδάγματα έχουν περιέλθει σε αχρησία.

Για να μπορούν να «εκπαιδεύονται» πολίτες σιωπηλοί. Χωρίς να είναι ούτε καν γελαστοί. Φτάνει που είναι χαζοχαρούμενοι…

*Δικηγόρος – δημοσιογράφος

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα