Για πολλούς -όχι άδικα-, τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε το «μακρύ χέρι» του Βερολίνου, με την αποστολή του να είναι μία και μοναδική…: η επιβολή των σκληρότερων αποφάσεων, που λαμβάνονταν πάντα πίσω από κλειστές πόρτες στους αδύναμους οικονομικούς κρίκους της ευρωζώνης.
Ο λόγος για το Eurogroup, του οποίου την αδιαφάνεια επέκρινε χθες, χωρίς περιστροφές, η μκο Διεθνής Διαφάνεια, με φόντο βέβαια την κατάρτιση κι εφαρμογή σχεδίων «διάσωσης» των χωρών της Ευρώπης που βρέθηκαν στη δίνη της κρίσης.
«Για έναν θεσμό, οι αποφάσεις του οποίου επηρεάζουν τη ζωή εκατομμυρίων Ευρωπαίων, υπάρχουν πολλά μυστηριώδη πράγματα στο Eurogroup» ανέφερε στην έκθεσή της η Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Από το 1998 οι υπουργοί Οικονομικών των 19 χωρών που έχουν υιοθετήσει το ευρώ συνεδριάζουν μία φορά τον μήνα. Εως το 2010, το Eurogroup ήταν ένα είδος «φόρουμ πολιτικής συζήτησης», όμως όλα άλλαξαν (ξαφνικά;) μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη.
Η κατάσταση απαιτούσε τη στενή συνεργασία των χωρών της ευρωζώνης, όμως, παρά τη μεγάλη αύξηση των ευθυνών του, το Eurogroup παρέμεινε μια ομάδα υπουργών που λογοδοτούσαν μεταξύ τους και στις κυβερνήσεις τους, αναφέρει δηκτικά η Διεθνής Διαφάνεια.
Η ΜΚΟ εκτιμά επίσης ότι οι ισχυρότερες χώρες-μέλη, κυρίως η Γερμανία και η Γαλλία, είναι αυτές που έχουν την εξουσία, παρόλο που οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα, τουλάχιστον θεωρητικά.
Ως λύση, η Διεθνής Διαφάνεια προτείνει το Eurogroup να λογοδοτεί άμεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ εκτιμά ότι θα πρέπει να έχει έναν κανονικό πρόεδρο και όχι έναν υπουργό Οικονομικών που αναλαμβάνει χρέη προέδρου, ώστε να προφυλάσσεται περισσότερο από τις πιέσεις των διαφόρων κυβερνήσεων.
