Ακόμα και τα δικαιώματα του παιδιού βρίσκονται στο στόχαστρο των επιθετικών αλλαγών που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑΑρθρο του
Ευτύχιου Δαμηλάκη*
Το Σύνταγμα είναι ο υπέρτατος νόμος που καθορίζει τη μορφή του πολιτεύματος, τη διάκριση των εξουσιών, τα όρια του πολίτη έναντι του κράτους, καθώς και τα όρια του κράτους προς τον πολίτη. Προστατεύει τα θεμελιώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου.
Είναι το ισχυρότερο γραπτό κείμενο από όπου παράγονται όλοι οι νόμοι.
Σήμερα το Σύνταγμα τίθεται υπό αμφισβήτηση, αφενός από το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και αφετέρου από την αυξανόμενη αλληλεξάρτηση λόγω της συμμετοχής της πατρίδας μας στους υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως είναι ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΑΣΕ, με μεγαλύτερη εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή Eνωση, από όπου και η νομολογία που παράγεται, υπερέχει των Συνταγμάτων των κρατών-μελών. Ιδιαίτερης σημασίας αποτελεί το γεγονός ότι με τη Συνθήκη της Λισαβόνας απορροφήθηκε το 90% του απορριφθέντος Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Eνωσης.
Κατά την πρόταση της αναθεώρησης του Συντάγματος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτό που διακυβεύεται είναι αν το Σύνταγμα θα καταφέρει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης και της αλληλεξάρτησης και παράλληλα θα διασφαλίζει την ύπαρξη δικλίδας ασφαλείας υπέρ της προστασίας του Κράτους-Eθνους.
Παρά ταύτα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε προς αναθεώρηση συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος που εξυπηρετούν τη διεθνική κοσμοαντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ, αποδυναμώνοντας τη νομική υπόσταση του κράτους.
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό είναι ότι η παιδική ηλικία και τα θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού βρίσκονται στο στόχαστρο επιθετικών και απαξιωτικών αλλαγών που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος, καθώς αφαιρείται η συνταγματική προστασία της παιδικής ηλικίας.
Η διακύβευση της προστασίας της παιδικής ηλικίας είναι η πιο επικίνδυνη από μία σειρά αλλαγών που προωθούνται μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος στα άρθρα 3 και 21, επηρεάζοντας την οικογένεια, τον γάμο και τη χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία (στην κατεύθυνση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους που προωθείται), οδηγώντας έτσι σε έναν βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας και της ταυτότητας του ανθρώπου εν γένει.
Αξίζει να επισημανθούν τα αναγκαία προς αναθεώρηση άρθρα, καθώς και η κριτική αξιολόγηση κάποιων άρθρων:
Αρθρο 21, παρ. 3: Εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση της καθολικής πρόσβασης και παροχής υγείας
Αρθρο 21, προσθήκη παραγράφου 7: Εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση της κατοχύρωσης του δημόσιου ελέγχου των βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως είναι το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια κ.λπ.
Αρθρο 22: Εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση αναγνώρισης ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία ανεξάρτητα από την ηλικία.
Αρθρο 28: Πρέπει να παραμείνει ως έχει και συνεπώς να απαιτείται η πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, αλλά να δίνει τη δυνατότητα και κύρωσης των διεθνών συνθηκών με δημοψήφισμα.
Αρθρο 32: Eίναι αναγκαία η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, όπως αναφέρεται στις παραγράφους 4 και 5.
Αρθρο 33, παρ. 2: Να δίνεται η δυνατότητα πραγματοποίησης πολιτικού ή χριστιανικού όρκου, σύμφωνα με τη βούληση του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας, σε αντίθεση με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για πραγματοποίηση μόνο πολιτικού όρκου.
Αρθρο 37, παρ. 2: Εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση της καθιέρωσης υποχρεωτικής βουλευτικής ιδιότητας για τον πρωθυπουργό.
Αρθρο 54, παρ. 1: Εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση καθιέρωσης αναλογικού εκλογικού συστήματος και την προσθήκη ερμηνευτικής δήλωσης ότι η αναλογία εδρών δεν θα αποκλίνει περισσότερο από 10% από την αναλογία ψήφων.
Αρθρο 54, παρ. 4: Στην πρόταση της δυνατότητας ορισμού από ενιαίο ψηφοδέλτιο έως πέντε βουλευτών απόδημου Ελληνισμού αντιπροτείνω την εκλογή έντεκα (11) βουλευτών απόδημου Ελληνισμού, αντί των αντίστοιχων βουλευτών Επικρατείας, με τη διατήρηση ενός (1) βουλευτή Επικρατείας και την έδρα να λαμβάνει το πρώτο κόμμα. Με αυτόν τον τρόπο οι Ελληνες της διασποράς θα αποκτήσουν κίνητρο να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα και θα ενισχύσουν τους οικονομικούς τους δεσμούς.
Αρθρο 62: Εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση περιορισμού της βουλευτικής ασυλίας αποκλειστικά στα αδικήματα που σχετίζονται με τη βουλευτική ιδιότητα εντός ή εκτός Βουλής.
Αρθρο 73: Η πρόταση της καθιέρωσης της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας είναι αρνητική προς τα εθνικά συμφέροντα, την εθνική ομοιογένεια, ασφάλεια και αρμονία, καθώς μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για διεκδικήσεις διάφορων μουσουλμανικών ή άλλων μειονοτήτων που μπορεί να δημιουργηθούν ή να ενδυναμωθούν.
Αρθρο 86, παρ. 3: Το καθεστώς ειδικής μεταχείρισης υπουργών πρέπει να παραμείνει, ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα άσκησης ποινικών διώξεων στο πλαίσιο πολιτικής δίωξης ή συκοφαντίας, χωρίς όμως να κάμπτονται οι αρχές της ισονομίας.
Αρθρο 101Α: Σε αντίθεση με τον περιορισμό των ανεξάρτητων Αρχών που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ανεξάρτητες Αρχές θα πρέπει να ενδυναμωθούν με ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στον τρόπο επιλογής των μελών τους, καθώς αυτό αποτελεί βασικό στοιχείο του ελέγχου της δημοκρατίας και θεσμικό αντίβαρο στην κατάχρηση εξουσίας.
Αρθρο 102, παρ. 2: Είναι αναγκαίο να παραμείνει ως έχει το άρθρο που αφορά τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όπου και αν απαιτείται οι όποιες αλλαγές να γίνονται μέσω νομοθετικής ρύθμισης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι θα έπρεπε να είχαν τεθεί προς αναθεώρηση τα άρθρα σχετικά με το όριο ηλικίας εκλογής βουλευτού από τα 25 στα 18 έτη, η προσθήκη ερμηνευτικής διάταξης που να καθορίζει ότι τα αδικήματα του Τύπου δεν μπορεί να θεωρηθούν ποτέ αυτόφωρα, η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, η αποκομματικοποίηση των ΑΕΙ, η σύνδεση των τεχνολογικών ιδρυμάτων με την αγορά εργασίας, κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια, καθώς και η ύπαρξη διατάξεων που να διαμορφώνουν ευνοϊκές συνθήκες ως προς την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος.
*Πολιτικός επιστήμονας, σύμβουλος προέδρου Ενωσης Κεντρώων
