ΜΕΤΡΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ AYTOΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ!

Πώς οι επαφές με την Τουρκία εντάσσονται στις εξ Ανατολών φιλοδοξίες για διεκδικήσεις στο Αιγαίο και η δυνατότητα πρόληψης με τα χωρικά ύδαταΑπό τον
Σάββα Καλεντερίδη

Τη δεκαετία του 1970, το Αιγαίο ήταν μια περιοχή υπό τον απόλυτο ναυτικό και αεροπορικό έλεγχο της Ελλάδας. Οι παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα, παρουσιάζοντας όμως μια μικρή αύξηση μετά το 1975.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όπως τεκμηριώνει με αδιάσειστα στοιχεία στο βιβλίο του «Παρακαταθήκες Αετών» ο πτέραρχος ε.α. Παναγιώτης Μπαλές, αρχίζει η κομματοκρατία στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία από την κορυφή μέχρι τα… νύχια, με αποτέλεσμα τη σταδιακή αποδυνάμωσή της, ενώ αυξάνονται η παρουσία και οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο από τα μαχητικά της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.

Να σημειωθεί ότι η αύξηση των παραβιάσεων από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και η κλιμάκωσή τους την επόμενη δεκαετία δεν έγιναν επειδή οι Τούρκοι ήθελαν απλά να κόβουν βόλτες στο Αιγαίο! Εγιναν εν μέρει και για να υποστηρίξουν ένα εθνικό σχέδιο της Τουρκίας γι’ αυτόν τον στρατηγικής σημασίας για τον Ελληνισμό χώρο.

Ο στόχος των Τούρκων ήταν να σταματήσει η διαδικασία εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, που είχε ξεκινήσει το 1973 στο κοίτασμα Πρίνος της Θάσου. Μάλιστα, το 1988, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είχε δηλώσει στο Νταβός ότι «η Ελλάδα θα απόσχει από οποιαδήποτε έρευνα στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, αν κάνει το ίδιο και η Τουρκία, μέχρις ότου λυθεί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας».

Να σημειώσουμε ότι η Τουρκία, το 1982 -ακριβώς μετά την υπερψήφιση της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ισχυροποιεί το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., και ενώ η Ελλάδα έχει επανέλθει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ- δηλώνει επίσημα για πρώτη φορά πως θεωρεί αιτία πολέμου (casus belli) την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια από πλευράς της Ελλάδας.

Αρα, η δήλωση Παπανδρέου για τα διεθνή ύδατα, χωρίς αναφορά στο δικαίωμα επέκτασης στα 12 ν.μ., ανοίγει τον δρόμο για παγίωση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο. Παρεμπιπτόντως, η στρατηγική της Τουρκίας μπορεί να συνοψιστεί στις εξής φάσεις:

Πρώτη φάση: Αμφισβήτηση του εναέριου χώρου στο Αιγαίο.

Δεύτερη φάση: Αποτροπή ερευνών και γεωτρήσεων στην αρχή στις υπό οριοθέτηση θαλάσσιες περιοχές και μετά σε ολόκληρο το Αιγαίο, με εξαίρεση τα χωρικά ύδατα.

Τρίτη φάση: Αποτροπή επέκτασης των χωρικών υδάτων από την Ελλάδα στα 12 ν.μ., με την παράνομη απειλή πολέμου.

Τέταρτη φάση: «Γκριζάρισμα» του Αιγαίου, με τη διεκδίκηση από πλευράς της Τουρκίας ελληνικών νησιών και την αμφισβήτηση κυριαρχίας σε 157 νησιά και βραχονησίδες.

Πέμπτη φάση: Μετατροπή του εναέριου χώρου του Αιγαίου σε ένα πεδίο όπου «όσα δικαιώματα έχει η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία σ’ αυτό, τα ίδια ακριβώς θα έχει η τουρκική».

Το σχέδιο έχει και άλλες φάσεις, τις οποίες επιφυλασσόμεθα να παρουσιάσουμε σε άλλο άρθρο μας.

Ομως, πρέπει να σημειώσουμε ότι την τέταρτη φάση οι Τούρκοι την ολοκλήρωσαν με την κρίση των Ιμίων και τη Διακήρυξη της Μαδρίτης που ακολούθησε, ενώ την πέμπτη φάση σκοπεύουν να την υλοποιήσουν με την επιβολή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία θα εξομοιώνουν την ελληνική και την τουρκική Πολεμική Αεροπορία όσον αφορά τις πτήσεις στο Αιγαίο. Αν δει λοιπόν κανείς και εξετάσει μακροσκοπικά τις εξελίξεις, θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα διολισθαίνει και παραχωρεί χώρο και δικαιώματα στην Τουρκία στο Αιγαίο.

Και αυτό γίνεται με τέτοιον τρόπο, που είναι δύσκολο να εντοπίσεις τους υπεύθυνους των υποχωρήσεων, οι οποίες οδηγούν ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ στον διαμελισμό του Αιγαίου.

Αναγνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά ο μόνος τρόπος για να αντιστρέψουμε τον ρου των εξελίξεων είναι η Ελλάδα να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να αναπτύξει μια στρατηγική που θα της επιτρέψει να αποκτήσει τη δυνατότητα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. Διεθνείς συμμαχίες χρειάζονται, εθνική στρατηγική και εθνική αυτοπεποίθηση, και δεν πρόκειται «να ανοίξει μύτη».

Γιατί, αν δεν το κάνουμε, η καλή εξέλιξη θα είναι να οδηγηθούμε σε κανένα διεθνές δικαστήριο, το οποίο θα κρίνει πρώτα αν οι τουρκικές αιτιάσεις για τα 157 αμφισβητούμενα νησιά είναι δίκαιες και μετά θα προχωρήσει στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. 

Ενώ, αν πρώτα επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ., τα περισσότερα -αν όχι όλα- από τα αμφισβητούμενα νησιά θα βρίσκονται πλέον στα ελληνικά χωρικά ύδατα και η Τουρκία δεν θα έχει πλέον πεδίο να προβάλει τις διεκδικήσεις της. Οσο για την κακή εξέλιξη, θα τη δούμε κι αυτή σε επόμενο άρθρο μας.

Ας ελπίσουμε ότι το άρθρο αυτό θα συμβάλει στην αφύπνιση του καθεύδοντος πολιτικού συστήματος.

Καλά ξυπνητούρια…

{{-PCOUNT-}}22{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα