Τον πρώτο καιρό της μεταπολίτευσης ανέβηκε σε αθηναϊκό θέατρο, ένα έργο με τίτλο: «Αυτοκράτωρ νωματάρχης», με σκοπό να σατιρίσει, την παντοδυναμία της Χωροφυλακής, στα προ του 1974 χρόνια.
Ρε μάγκα μου, μη μας δουλεύεις. Όχι από την μια μεριά δεν έχουμε λεφτά για τον λαό, που πλέον όντως πεινάει και από την άλλη κερνάμε κρουαζιέρες σε όλο μας το σόϊ μέχρι 8ου βαθμού συγγενείας.
Αυτή η εποχή, προσφέρεται για αντίσταση. Όπως ο Απρίλιος (21η Απριλίου) και ο Νοέμβριος (πολυτεχνείο), έτσι και ο Ιούλιος (αποκατάσταση της δημοκρατίας), είναι γενικός ένας μήνας αντιστασιογόνος.
Μαρία Δαμανάκη: πιστή στην Μαρξιστική ιδεολογία της, από τα τσιτάτα και τις ντουντούκες του «πολυτεχνείου», τώρα συμβουλεύει, Κύριος οίδε τι, τον Αλβέρτο του Μονακό.
Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας, διαπιστώνεις ότι τα θηριώδη Ι.Χ. τύπου jeep, εξακολουθούν να υπάρχουν στους ίδιους αριθμούς, ενώ με σχεδόν γεωμετρική πρόοδο αυξάνουν οι άστεγοι και γενικώς οι «νεόπτωχοι».
«…Η γυναίκα μόλις είχε επιστρέψει από την αυλή. Στα χέρια της κρατούσε ένα πακέτο, ατσούμπαλα τυλιγμένο σε χαρτί εφημερίδας. Ο Σπύρος, το πήρε και το έκρυψε προσεκτικά στη μέσα μεριά του παλτού του, κάτω από τη μασχάλη του.